به گزارش ایسکانیوز به نقل از سیانان، انتخاب رکس تیلرسون موجب تعجب بسیاری از کارشناسان شده است. عدهای با این انتخاب موافقند و معتقدند او گزینه خوبی برای سکانداری وزارت خارجه آمریکاست و بسیاری معتقدند او از تجربه کافی برای انجام اینکار برخوردار نیست.
این رئیس شرکت نفتی هفتمین میلیونر ملحق شده به کابینه ترامپ است. در این کابینه دو بیلیونر نیز حضور دارند.
تضاد منافع و اینکه آیا منافع شرکتهای بزرگ با منافع ملی آمریکا سازگار است یا خیر، از جمله پرسشهای مهمی است که میتوان نسبت به این انتخاب مطرح نمود. شرکتهای خصوصی هرکدام سیاست خارجه خود را دارند و امپراتوری جدایی برای خود محسوب میشوند.
به علاوه انتخاب او به معنی استقرار شرکتهای بزرگ در ساختار قدرت خواهد بود. این استقرار میتواند باعث افزایش فشار مالی بر طبقات کارگر آمریکا و اتخاذ سیاستهای اقتصادی بیشتر در سیستم وزارت خارجه آمریکا باشد.
همچنین انتخاب او نمیتواند به معنی اتخاذ سیاستهای آشتی جویانه در قبال روسیهای باشد که سیستم انتخاباتی آمریکا را هک کرده است و کارشناسان آمریکایی این کشور را نوعی تهدید ایدئولوژیک برای خود میدانند.
استاتوس تیلرسون درباره دوستی او با ولادیمیر پوتین نیز تبدیل به دغدغه تازهای برای سازمان ملل شده است.
از طرفی بسیاری معتقدند سیاستهای شخصی تیلرسون که میخواهد هم به عنوان رئیس یک شرکت نفتی و هم به عنوان وزیر خارجه آمریکا فعالیت کند، بسیار پرنوسان خواهد بود. این برای رئیس جمهور شکاکی چون دونالد ترامپ نکته مثبتی نخواهد بود.
این وزیر خارجه تازه آمریکا از تمایل خود برای برقراری روابط اقتصادی با ایران سخن گفته است که به معنی تمایل بر حفظ توافق هسته ای با این کشور خواهد بود. در حالی که ترامپ در این باره نظر دیگری دارد و این یکی از نگرانیهای جدی منتقدان است و میتواند باعث بروز رفتارهایی دوگانه در کاخ سفید شود.
از طرف دیگر علیرغم وجود روابط خوب میان تیلرسون و پوتین، حضور تیلرسون در وزارت خارجه میتواند باعث تحریم روسیه به سود شرکت او شود.
از زمانی که او در صدر این شرکت نفتی قرار گرفته است، استفاده از معیار حقوق بشر برای برقراری روابط اقتصادی در آن کمرنگتر شده است و یکی از نقدهای جدی که نسبت به او مطرح است، روابط اقتصادی در هم تنیده با رژیمهای نامشروع در سطح جهان است.
شرکتهای نفتی که طبیعتا برای حمایت از سوختهای فسیلی تلاش میکنند، به خوبی میدانند که این سوخت چه اثراتی بر تغییرات آب و هوایی کره زمین گذاشته است و علیرغم این، بیش از هر دسته دیگری مخالف استفاده از سوختهای تازه و پاک هستند. همین نکته کافیست تا بتوان سیاستهای مربوط به بحث انرژی این وزیر آمریکایی را درک کرد. لازم به ذکر است، شرکتی که تیلرسون در راس آن قرار گرفته است، به علت فریب مردم و سهامداران در موضوع تاثیر سوختهای فسیلی بر شرایط آب و هوایی، در حال حاضر تحت بازجویی قرار دارد.
سیاستهای تیلرسون در راس شرکت نفتی اکسونموبیل در مسائل مربوط به حقوق بشر، آب و هوا و بحث تحریمها، انتخاب او برای وزارت خارجه آمریکا را به شدت زیر سوال برده است.
مندز میگوید: سیاست خارجه کشوری چون آمریکا بسیار عریضتر و بزرگتر است بستن یک قرارداد در زمینه اقتصادی است.
کریس مورفی نیز گفت: درست است که او در زمینه نفتی فردی باهوش محسوب میشود، اما نباید نفت را تبدیل به محور سیاست خارجه آمریکا کرد. تیلرسون یک متخصص در زمینه بازارهای نفتی است و جای او در وزارت امور خارجه نیست.
303/300