بیش از 500میلیون نفر در دنیا به دلیل نقص در سیستم روحی، مغزی، جسمی و حسی از معلولیت رنج میبرند. این افراد هر کجا که باشند و در هر نقطه ا ی از دنیا که به سر ببرند با محدودیت هایی در زندگی خود مواجه میشوند. در بیست سال گذشته کوشش های چشمگیری در شناساندن و معرفی افراد دارای معلولیت به جامعه ی انسانی صورت پذیرفته است و یکی ازمواردی که میتوان از آن به عنوان نقطه ی عطفی در این زمینه نام برد اعلام سال 1981 میلادی به عنوان سال جهانی معلولان است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد صورت پذیرفت.

چند سال بعد از آن و فاصله ی سال های 1983 تا 1992 میلادی نیز دهه ی جهانی معلولان نام گرفت تا کیفیت و شرکت فعالانه و همه جانبه ی افراد معلول در زندگی اجتماعی بهبود بخشیده شود و پیشرفت آنها را ارتقا بخشد. بر اساس تحقیقاتی که از سوی برخی سازمانهای بین المللی منتشر شده است، بیش از یک میلیارد معلول در جهان زندگی میکنند که10درصد کل جمعیت جهان را تشکیل میدهند. این بزرگترین اقلیت دنیا، در تمام کشورها با شرایط خاصی از زندگی روبه رو هستند و دولتها برای رفع هرگونه موانعی، باید فرصتهای برابر با سایرین را برای این افراد مهیا کنند.

دوازدهم آذر هر سال مصادف با سوم دسامبر، روز جهانی معلولان است و به نام این گروه که بزرگترین اقلیت جهان هستند نامگذاری شده است. این روز برای نخستین بار در سال 1992 میلادی و به منظور گرامیداشت سالروز تصویب قانون برنامه ی جهانی در ارتباط با معلولان از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلام شد و هدف از این اقدام، ارتقا و رشد اذهان عمومی درباره ی مسایل مربوط به معلولیت های مختلف بود. این اوضاع ادامه داشت تا اینکه در سال 1999 شعاری با مضمون«امکان دسترسی برای همه در هزاره ی جدید» برگزیده شد و سرلوحه ی امور قرار گرفت.

قانون برنامه ی جهانی که در ارتباط با معلولان و در سال 1982، توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسیده بود توانست یک چارچوب بین المللی برای الحاق و انضمام مسایل مربوط به انواع معلولیت ها را فراهم آورد.

در سال 1993 نیز قوانین استانداردی در زمینه ی برابرسازی فرصتهای زندگی برای افرادی که با انواع معلولیت ها دست وپنجه نرم میکنند به قانون مذکور افزوده شد و با وجود آنکه این قوانین هیچگونه اجباری برای دولتها به وجود نمیآوردند، تلویحاً به عنوان تعهدات اخلاقی و سیاسی تلقی میشدند که دولتها میبایست در راه یکسان سازی فرصتهای زندگی افراد معلول، آن را متقبل شوند.

کوتاه سخن آنکه مسأله یکسان سازی فرصتها و مجالها برای معلولان هر روز بیش از پیش توجه سازمان ملل متحد را به خود معطوف میکند و در شرایط اینچنینی شایسته است دولتمردان ما، البته با توجه به آموزههای دینی و فرهنگ و تمدن غنی ما ایرانیان، پیشتاز بودن در این زمینه را ضروری بدانند و ضمن بازکردن فضاها برای حضور معلولان در جامعه، در وضع و اجرای کامل قوانین کمر همت ببندند.

*مدیر عامل کانون معلولین توانا

700700