به گزارش ایسکانیور، حجت الله ایوبی با انتشار یادداشتی در فضاب مجازی از فیلمسازان فییلم کوتاه حمابت کرد او نوشت: «هنرمندان گرامی، اعضای خانواده بزرگ و پرافتخار فیلم کوتاه، هفت سال گذشت و شما هنرمندان و جوانان چه صبورانه پیمودید وادی خواستن و طلب را و چه خوب می‌دانستید راه و رسم خواستن و بودن در این وادی را که:

صد بلا در هر نفس اینجا بود

طوطی گردون، مگس اینجا بود

عاشقانه و صبورانه در این سال‌ها گفتید و شنیدید و ساختید و سوختید و دانستید که وادی عشق وادی سوختن است:

کس در این وادی بجز آتش مباد

وآنکه آتش نیست عیشش خوش مباد

گذر کردید از وادی معرفت و استغنا و توحید و حیرت و اینک روزگار وصال است و شما با سیمرغی که در دستانتان است در وادی فقر و فنایید.

بعد از این وادی فقر است و فنا

کی بود اینجا سخن گفتن روا

عین این وادی فراموشی بود

گنگی، و کری، و بیهوشی بود

و من شما را فرا می‌خوانم به خاموشی. خاموشی در برابر شنیده‌ها و از شما می‌خواهم که اینک که یکی از کمترین خواسته‌هایتان با تلاش خودتان و همراهی مدیران پیشین و کنونی اجابت شد. خانه‌های پرمهر انجمن سینمای جوان را آب و جارو کنید از غبارها. امروز روز دوستی است و یکی شدن. سینمای جوان و فیلمسازان فیلم کوتاه از هر دسته و گروهی و از هر سلیقه و نگاهی اعضای پیوسته یک خانواده بزرگ و با شکوهند.

مدیران می‌آیند و می‌روند و شما همواره هستید و خواهید بود. خانه، خانه شماست و آینده از آنِ شماست. روزگارتان تازه آغاز شده. سینمای ایران با اندیشه‌های نو و دستان توانای شما نفس تازه کرد. جشن‌ها و جشنواره‌ها بدون حضورتان بی‌فروغ و کم رونق است ... فیلم کوتاه دیگر یک مقدمه نیست. یک غایت است. راه عبور نیست. وادی اقامت است. سینمای ایران شمایید. جشنواره فجر آوردگاه اندیشه‌های تازه شماست. آشتی مردم با سینما مرهون اندیشه‌های درخشان شماست و مدیران سینما را گزیزی نیست جز پذیرش شکوه حضورتان.

مدیریت سینما به شما سیمرغ نداد. شایستگی شما را البته با تاخیر به رسمیت شناخت. اعتراف کرد به اعتبارتان. خود را شایسته هیچ تقدیر و سپاسی نمی‌دانم. به احترامتان تعظیم می‌کنم و باور دارم که آن سی‌مرغ افسانه‌ای خود شمایید. شما فیلمسازان فیلم کوتاه. شما اعضای دوست داشتنی انجمن فیلم کوتاه. هنرجویان و اعضای انجمن سینمای جوانان ایران. دستتان را به گرمی می‌فشارم و به همه اعضای این خانواده بزرگ از همه سلیقه‌ها و با همه نگاه‌ها ادای ادب و احترام می‌کنم. از همه شما می‌خواهم که دست در دستان هم، یک‌دل و هم صدا پیش روید در وادی عشق و معرفت و فقر و فنا. روزگار روزگار شماست و مدیران سینمایی در همه سطوح یار و پشتبانتان. از شما به خاطر اظهار لطف‌تان سپاسگزارم و دوستدار همه شما، لشگر بزرگ و توانمند فرهنگ و هنر این سرزمین‌ام.»
501500