نیوشا یعقوبی - همین چند کلمه کافی بود تا تعداد زیادی از مردم برای باور کردن خبر و وداع با او راهی بیمارستان جماران شوند. ترافیک در تمامی خیابان های منتهی به خیابان دکتر باهنر بیداد می کند. انگار ماشین ها خیال حرکت ندارند و همگی مقصدشان بیمارستان جماران است. برخی بدون توجه به مردمی که در کنار هم و به آرامی به سمت بیمارستان حرکت می کنند. اشک خود را پاک می کنند.حتی در خیابان های محله جماران هم جای پارک ماشین نیست و مردم ترجیح داده اند به جای منتظر ماندن در ترافیک با پای پیاده آیت الله هاشمی را وداع کنند.

ابتدای خیابان مننتهی به بیمارستان جو سنگینی بر فضا حاکم است.اینجا مردم دور هم جمع شده اند تا با یار دیرین انقلاب وداع کنند. جمعیت در ابتدا به 4 هزار نفر می رسید و لحظه لحظه بر تعداد آن افزوده می شود.

سر کوچه ای که بیمارستان جماران در آن واقع شده اتومبیل نیروی انتطامی راه را بسته و اجازه ورود خودروها را به داخل کوچه نمی داد و این اقدام بسیار بجا بود چرا که مردم به سختی در کنار هم حرکت می کردند و اگر اجازه ورود خودروها هم داده می شد وضعیت تردد مردم سخت تر می شد .

آه کشیدن و تاسف خوردن در سکوت کامل بین مردمی که هنوز خبر ناگهانی رحلت آقای هاشمی را باور نداشتند همه گیر شده است .بیشتر مردم روی پله های مسجد نشسته بودند و در سکوت گریه می کردند و خدا می داند در دل زن مسنی که سرش را به دیوار مسجد تکیه داده بود چه می گذشت که حتی سعی نمی کرد قطرات اشکش را پاک کند.

چند دختر جوان روی پله های مسجد ایستاده اند .مریم می گوید: از طریق شبکه های اجتماعی در جریان خبر قرار گرفتیم و به سرعت خود را رساندیم . گوشی ای دورتر زن میانسالی چادرش را جلوتر می کشد و می گوید: من هم از طریق فضای مجازی فهمیدم که آیت الله در گذشته اند.

او می گوید: برای من که آیت الله را از زمان پیروزی انقلاب می شناسم و می دانم چه دلسوزانه برای نظام خدمت می کرد باور نیودن او خیلی سخت است.

او با آه بلندی ادامه می دهد: شما یادتان نمی آید اما افرادی مثل من که از شروع انقلاب حضور آیت الله را در لحظه لحظه انقلاب شاهد بوده ایم می دانیم که چه زحماتی کشیده اند.

پسرانی که در نردیک مسجد ایستاده اند در مورد مراسم تدفین و ترحیم آیت الله حرف می زنند و هر کدام نظر می دهند.خبر اعلام عزای عمومی هم دهان به دهان می چرخد. خبر سه روز عزای عمومی در کشور. یکی بلند می گوید: هاشمی بیشتر از اینها به گردن مردم و کشور ما حق داشتند.

سرمای 2 درجه بالای صفر تهران هم نتوانسته مانع حضور مردم در جماران شود هر لحظه به تعداد مردمی که در بهت و تعجب خبر رحلت را مرور می کند اضافه می شود. همه منتطرند تا اگر شد به داخل بیمارستان بروند و با خانواده آیت الله همدردی کنند.

ساعت 22 شب را نشان می دهد و خدا می داند تا چه زمانی مردم در کوچه های سرد شب خاطرات سردار سازندگی را مرور می کنند.

701