جعفر آهنگران، معاون مناطق ویژه اقتصادی شورای عالی مناطق آزاد به دنبال رحلت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، پیام تسلیتی را به شرح زیر صادر کرد:

با نام و یاد خدا

اگر چه هنوز از شوک خبر پرواز آسمانی پیر و مرادم، در نیامده ام و روحیه بازسازی نشده از داغ بی مادری ام دوباره در غمی جانکاه فرو رفته و بی تاب و تحملم ولی نمی توانم به وظیفه ام حتی در این شرایط سخت و شکننده و تاسف بار عمل نکنم و از نقش اول او در بنیانگذاری درست و مبتنی بر عقل و منطق تاسیس مناطق آزاد نگویم چون از زمان ایجاد این مناطق حضوری موثر داشته و دارم. مسئولیت دبیری حدود 32 جلسه شورایعالی مناطق آزاد از سال 1371 تا 1376 به ریاست ابرمرد تاریخ معاصر ایران این اجازه را به من می دهد و شاید وظیفه ی ملی ام باشد که به گویم ایشان مناطق آزاد را به عنوان گزینه ای موثر برای دوران گذار از اقتصاد دولت محور به اقتصاد آزاد برگزیده بود و به همین خاطر از هیچ کوششی برای تحقق آن فروگذار نکرد. تشکیل جلسات شورایعالی در فواصل اندک و گاه تا چهار ساعت با حضور کامل و تمام وقت او، از عزم راسخی حکایت داشت که به جرات می توان گفت دوران طلایی مناطق آزاد و مناطق ویژه اقتصادی را رقم زد. اگر اراده آهنین این سیاستمدار بی جایگزین نبود قطعا تفکر به شدت تمرکزگرای دولتمردان در آن زمان، هرگز اجازه نمی داد تا قانون چگونگی اداره مناطق آزاد منطبق با قوانین حاکم بر مدرن ترین مناطق آزاد دنیا بدینگونه سامان یابد که پس از گذشت بیش از بیست سال هنوز هم به نظر صاحب نظران، جزو بهترین هاست. لازم است اشاره کنم آیت الله دوست داشتنی ما با تعیین معاون اقتصادی خود به عنوان مسئول کارگروه های تدوین آیین نامه ها، ضوابط و مقررات قانون یادشده، در ظرف زمانی کمتر از دوسال، دبیرخانه شورایعالی موفق شد، این کار بزرگ را به پایان ببرد. نگاهی به تاریخ تصویب آیین نامه ها و مقررات، موید این ادعاست. رییس جمهور عزیز در جلسات شورایعالی علی رغم آگاهی کامل از روند امور با تیزهوشی و ذکاوت مثال زدنی اش ،با صبر و حوصله به نظرات کارشناسی به دقت گوش می سپرد به حدی که این کارشناس کوچک هم در خود توانایی اظهار نظر می دید. در پایان بحث و تبادل نظر کارشناسانه ،خود قاطعانه جمع بندی می کرد و تصمیم متخذه ی او را در صورتجلسه تنظیمی برای اقدامات بعدی توسط دستگاه ها می نگاشتم.در دوره های مختلف مسئولیتم هم این همه پای یندی به دموکراسی را کمتر به یاد دارم که برای مثال در انتخابات اعضای هیات مدیره ی سه نفره سه منطقه آزاد پس از معرفی قبلی کاندیداها از سوی اعضای شورا، در جلسه شورا رای گیری مخفی به عمل می آمد و او هم رای خود را در اختیار من برای شمارش قرار می داد تا مثل بقیه اعضای محسوب شده و رای اکثریت هم ملاک بود. فکر میکنم شاید هنوز کاغذ رای نوشته که قبلا به عنوان یادگار نزد خود نگه داشتم در دبیرخانه موجود باشد. به همین خاطر من او را بانی مناطق آزاد و ویزه اقتصادی نام می نهم. ارادتم به او اگر چه در زمان شورایعالی افزون شد و مرا برای همیشه مجذوب اخلاق و رفتار بی نظیرش کرد اما این سابقه به قبل از انقلاب بر می گردد در زمان تحصیلم در قم در منزل یکی از بستگانم که در همسایگی برادر فقید ایشان حاج قاسم قرار داشت ذکر خیر این خانواده اصیل را از همه ی بستگان و آشنایان و اهالی محله می شنیدم و گهگاه هم بازی برادر زاده هایش هم بودم. به خاطر نیاز همیشگی کشور به او در ستاد ریاست جمهوری ایشان در سال 92 حضوری فعالانه داشتم که البته منجر به از دست دادن روحیه ام شد ولی او به خاطر نظام و انقلاب بهترین کار ممکن را انجام داد. بعدا با توصیه ایشان سعی کردم به کاندیدای مورد نظر این مرد بزرگ و پیر میدان مبارزوه و سازندگی یعنی آقای دکتر روحانی کمک کنم.

جعفر آهنگران، یاد یار مهربان و عزیز سفر کرده و پدر نازنین جمهور همواره جاوید، پیرو داغدیده اش

101/401