دور سوم جایزه بهرام صادقی هم اکنون در مرحله داوری قرار دارد و تاکنون چهل اثر منتخب به مرحله ی داوری نهایی رسیده اند. فرشته احمدی (یکی از داوران سومین دوره جایزه ادبی بهرام صادقی) در رابطه با هدف این جایزه به ایسکانیوز گفت: دغدغه‌ی تمام جایزه های داستان کوتاهی که برگزار می شود، زنده نگه داشتن داستان نویسی و میل آدم ها به این است که احساس کنند نهادی وجود دارد که بتوانند کار خود را برایش بفرستند.

جایزه بهرام صادقی، جانشینی است برای کمبود جوایز رسمی

او ادامه داد: در واقع این جایزه ها در خدمت نویسندگان آماتوری هستند که کار چاپ شده ندارند و به نوعی ایجاد انگیزه برای نسل جوان است. در دوره ای که با کمبود و در واقع نبود جوایز رسمی روبه رو هستیم؛ این جایزه های کوچک می توانند جانشین شوند و شور و شوق داستان نویسی را در جامعه زنده نگه دارند.

این نویسنده با اشاره به اینکه بعضی از این جایزه ها ویژگی های خاصی را مد نظر دارند گفت: برای مثال جشنواره داستان کوتاه جنوب که چند روز دیگر هم اختتامیه آن برگزار می شود دارای یک موضوع واحد است و داستان ها درباره ی جنوب، جغرافیا یا جنگی که در آن منطقه اتفاق افتاه است. همینطور داستان تهران باید در رابطه با کلان شهر تهران باشد. در واقع این جوایز موضوع خود را تعریف کرده اند اما داستان بهرام صادقی سوژه تعریف نمی کند و فقط حجم داستان را مد نظر قرار می دهد.

سلیقه امروز جامعه در داستان های بهرام صادقی

وی در رابطه با ارتباط نام بهرام صادقی با رویکردهای جایزه اظهار کرد: با نام گذاری رویدادها به نام مشاهیر، اسمشان زنده میماند و به گونه ای، پاسداشت نام آن هاست. بهرام صادقی با اینکه آثار معدودی منتشر کرده اما بسیار الهام بخش بوده است. در داستان های او می توان سلیقه ی امروز جامعه را پیدا کرد و طعم و بوی داستان هایش نزدیک به نسل جوان است. علت اصلی نام گذاری جایزه این بوده که پاسداشتی باشد برای نام این نویسنده مهم و همچنین شناسایی بیشتر آثار او.

احمدی همچنین در رابطه با کیفیت آثار رسیده به دبیرخانه گفت: معمولاٌ نویسندگانی که آثار خود را فرستاده اند، پیش از این کاری منتشر نکرده اند که می خواهند از طریق شرکت در این جایزه، با ناشران ارتباط بگیرند و خیلی وقت ها داستان هایی که در این جایزه ها منتخب شناخته می شوند توجه ناشران را به خود جلب می کند و نویسندگان گاه از این طریق می توانند به موفقیت برسند.

او ادامه داد: من تاکنون یک سوم داستان ها به اضافه چهل اثر از داستان ها را خوانده ام. به نظرم سوژه ها خیلی جسورانه است و ایده ها خیلی خوبی مطرح شده است، ایده ها و سوژه هایی نوشته می شود که اجازه ی پرداختن به آن در جریان رسمی داستان ما نبوده است اما ساختار قصه ها ضعف دارد و مهمترین این ضعف ها در نثر داستان ها مشهود است. این نشان می دهد که نویسنده تازه کار است ناپخته بودن نثر کاملا مشخص است. گاهی می بینیم که ایده های خوب خیلی وقت ها حرام شده و با پایان بندی های سردستی، با نداشتن شیوه ی مناسب گسترش طرح, از بین رفته اند.

موفقترین شکل آموزش، متنوع خواندن است

نویسنده کتاب هیولاهای خانگی با اشاره به اینکه برای نوشتن مهمتر از همه چیز مطالعه و کتاب خواندن است گفت: کلاس ها فارغ از کیفیت، آدم ها را در یک جهت معین حرکت می دهد. در واقع کلاس های داستان نویسی برای جمع بندی اندوخته های خودمان خوب است.

وی اضافه کرد: موفق ترین شکل آموزش، متنوع خواندن است . خیلی وقت ها خیلی کسانی که میان کلاس از سر تنبلی رسیدن به چیزهاست، می خوان کسی که این ها را می داند، می خواد بهشون بده. دانسته ها بر طبق سلیقه ی شخصی است. بهترین شیوه، مطالعه ی شخصی است. اگر به فرد ثابت شود که به این کار علاقه مند است، تنبلی را کنار می گذارد. نویسندگان جوان باید بدانند که ادبیات امروز ما سوار بر چیست و نوسندگان گذشته ما چه کسانی بودند و در واقع پایه های ادبیات ما چیست. خیلی از افراد آثار داستان نویسان قدیم را نخوانده اند. آن ها داستان های هدایت و گلشیری و ساعدی را نمی شناسند، و با صبر و حوصله آن ها را بررسی نکردند. فکر می کنم برای نوشتن، مطالعه تئوری داستانی تأثیر بیشتری دارد.

کارکرد جشنواره های ادبی، ایجاد تحرک است

احمدی در پایان سخنان خود بیان کرد: با نگاه کردن به تمام جشنواره های هنری و فرهنگی می بینیم که اولین کار آن ها ایجاد تحرک در جامعه است. در میان اینگونه فعالیت ها،آدم های بهتر کم و کم پیدا می شوند که دارای انگیزه باشند و این خیلی موثر است.

502500