در هنگام اعلام خبر، مراسم تشیع، تدفین و بزرگداشت‌های آیت الله هاشمی رفسنجانی(ره) اشک‌های فراوان ریخته شد. از نوجوان و جوان گرفته تا میانسال، مردان و زنان پیر و هر ایرانی به نوعی ابراز احساسات می کرد و هر عکس بیانگر غم چهره‌ای بود.
اما هیچ اشکی واضح و گویاتر از اشک‌های یاور یار انقلاب، رهبری و مردم که با ناباوری یار خود را از دست داده بود نبود.
همه ما کارکنان و حفاظت از علاقه آیت‌الله به همسرش مطلع بودیم، علاقه‌ای که حاج آقا نیز نمی توانست در رفتار و برخوردهای خود پنهان کند.
برای اشک‌های متقابل همسرش در مراسم تشیع، تدفین و ترحیم نمی‌توان نام دیگری جز اشک یاور یار و دلدار گذاشت که گویی در دل می گفت:
گفتم که اظهار غم خویش به اکبر ابراز کنم
گریه مانع شد و نگذاشت که اظهار کنم
روحش شاد-حسین حبیب زاده
101
