علیرضا داوودنژاد کارگردان که روز گذشته در کاخ جشنواره فیلم فجر حضور پیدا کرده بود، در گفت و گو با ایسکانیوز درخصوص حضور نسل جوان در سینمای ایران بیان کرد: به نظرم شرایط برای جوان ها خوب است، چون ابزار و وسایل عمومیت پیدا کرده است و از انحصار خارج شده و همه دسترسی به ابزار و تولید دارند در نتیجه استعدادها دارند وارد می شوند. در این فضای دیداری و شنیداری که ما داریم و الان مغلوب به اصطلاح این رسانه های بین المللی هستیم ما به تولید فراوان احتیاج داریم و آمدن جوانان خیلی خوب است، منتها باید ظرفیت درست کنیم و برای این محصولات با کیفیت استاندارد تولید شود و بتواند در انواع و اقسام از ظرفیت های نمایشی که اخیرا شکل گرفته است عرضه شود.

این کارگردان در پاسخ به این سوال که حضور افراطی جوانان ممکن نیست باعث ضعف سینما شود نیز گفت: اصلا همچین چیزی نداریم. در حقیقت ما در مقابل این رسانه ها و آن منظومه هنری و رسانه ای که در منطقه و دنیا هستند کم آورده ایم ما در مقابل آنها کم آوردیم یعنی آنها غلبه پیدا کردند و هرچه ما میدان پیدا کنیم کم این کار را کرده ایم، ظرفیت باید سنجیده باشد، زیرساخت ها درست و استاندارد باشد، آموزش وجود داشته باشد، باید باز آموزی وجود داشته باشد، باید چاره جویی کنیم نه اینکه جلوی اینها را بگیریم و اینها بیایند و برآیند مثبت و خوبی داشته باشند.
وی درمورد اینکه آیا مدرسه ملی سینما می تواند این زیرساخت ها را درست کند بیان کرد: مدتی است من تماس ندارم و به هر حال مدرسه ملی سینما اگر آنگونه که در تصور من است شکل بگیرد می تواند تجربیات کهنه کاران را به نسل جوان منتقل کند و می تواند در بازآموزی و استانداردسازی موثر باشد.

وی که فیلم سهیلا 17 را دیده بود در مورد این فیلم گفت: فیلم خیلی خوبی بود و از نمونه فیلم هایی است که من دوست دارم یعنی فیلمساز دور و برش را خوب دیده و شنیده و از زندگی الهام گرفته است و فیلم و آدم هایش باور کردنی هستند. روابط انسانی اش، گرمای انسانی دارد و روند باورپذیر و قابل قبولی است و نهایتا یک نمونه از سینمای بومی و ملی است.

داوودنژاد در پاسخ به این سوال که این فیلم شبیه فیلم های خودتان بود یا خیر اظهار کرد: این که از جهان اطرافش الهام گرفته است و آدم هایش واقعی است، خب هر فیلمی با این ویژگی ها با هم شبیه می شوند، اتفاقا این شباهت ها ضروری ا ند، اینکه سینمای ما به زندگی ما شبیه باشند. این در واقع وجه مشترک ماست که هر دو با زاویه دید خودمان و نحوه تلقی ذهنیت خودمان رفتیم سراغ زندگی که اطرافش هستیم.

500500