به گزارش ایسکانیوز؛ جعفر محمدی با این مقدمه در «عصر ایران» نوشت: زمانی آنها تصمیم گرفتند دیگر به هیچ گدایی پول ندهند تا شهرشان اولین کلانشهر بی‌گدای ایران باشد؛ به جایش مؤسسات خیریه مردمی تشکیل دادند که نیازهای فقرای واقعی را برآورده سازند. نکته اینجاست که اگر تنها تعدادی از مردم با این عزم گروهی همراهی نمی‌کردند، عنوان شهر بدون متکدی، به تبریز نمی‌رسید.

زمانی دیگر که مهاجران غیر قانونی افغان به شهرهای مختلف ایران روانه شدند و بسیاری از کارفرمایان با قیمت‌های ارزان آنها را به کار گرفتند، تبریزی‌ها تصمیم گرفتند فرصت‌های شغلی شهرشان را برای فرزندان خود نگه دارند و به همین خاطر از خیر کارگران ارزان و بدون بیمه افغان گذشتند؛ به این ترتیب، تبریز تنها شهر صنعتی ایران شد که هیچ کارگر افغانی در آن کار نمی‌کند.

سال‌ها پیش، اتوبوسرانی تبریز، چند ریال بر قیمت بلیت افزود و تبریزی‌ها که این افزایش را غیرمنصفانه می‌دانستند، تصمیم گرفتند که تا برگشت قیمت‌ها به وضعیت قبلی سوار اتوبوس نشوند و در نهایت هم همان شد که مردم می‌خواستند.

در دوران اصلاحات نیز وقتی مدیریت ارشد استان، شرکتی عمومی برای بهسازی شهر تشکیل داد، مردم تبریز یا سرمایه‌های خرد و کلانشان در آن مشارکت کردند و در اندک‌سالی، چهره شهرشان را دگرگون کردند.

این روزها نیز از بازار تبریز خبری می‌رسد که می‌تواند برای همه ما مردم ایران الگوی عملی باشد. بسیاری از بازاریان تبریز تصمیم گرفته‌اند دیگر منتظر تصمیمات و اقدامات مسئولان برای مبارزه با قاچاق کفش نباشند و خودشان کاری کنند کارستان. آنها تابلوهایی پشت ویترین مغازه‌هایشان زده‌اند که رویش نوشته است "فقط کفش ایرانی می‌فروشیم".

به این ترتیب، کفش‌های بی‌کیفیت چینی که در سایه بی‌عملی مسئولان، خود را به بازار تحمیل کرده و باعث بیکاری بسیاری از کارگران و ورشکستگی تولیدکنندگان شده بودند، بعد از سال‌ها، ناگزیر از عقب‌نشینی شدند و رونق، بار دیگر به این صنعت پرقدمت تبریز بازگشته است. امروز کفش تبریز که جزو برندهای معتبر کفش در ایران است، جان دوباره‌ای گرفته است. مردم تبریز هم همانند همیشه تاریخشان در این‌باره همگرا شده‌اند و دیگر کفش‌های چینی نمی‌خرند.

این الگو، اگر درباره کالاهای باکیفیت دیگر ایرانی و نیز در شهرهای دیگر کشور تکرار شود، آنگاه می‌توان گفت که مردم ایران، بدون نیاز به مصوبات مجلس و هیات دولت و نظام بروکراتیک اداری و همایش‌های آنچنانی و وعده و وعیدهای توخالی و بودجه‌های کلان و ... توانسته‌اند از خود و فرزندان خود در قبال کالاهای قاچاق حمایت کنند و رونق اقتصادی را به دست خودشان رقم بزنند.

تبریز را به عنوان «شهر اولین‌ها‌» می‌شناسیم و اینک بار دیگر این شهر، اولین شهری شده است که مردمش برای نجات اقتصادشان دست به انتخاب زده‌اند. پس تبریزی‌ها، تحسین‌برانگیزند.

منبع: ایسنا

دریافت کننده: نازنین میرزایی انتشاردهنده:پوریا پورعرب

402/601