شکاف نسل ها آفت ارتباط موثر

مریم ریحانی*

چراغ نفتی کوچکی را برای روز مبادا روی تاقچه گذاشته بودم که پسر 5 ساله ام از سر کنجکاوی آن را برداشت و پرسید: « این چیه مامان؟»پاسخ دادم:« چراغ نفتی، بگذار سرجاش دستت نفتی می شه.» پسرم پرسید:« نفت چیه مامانی؟»، این سوال چندین بار در ذهنم مرور شد؛ " نفت چیه مامانی" نمی دانستم بخندم یا تعجب کنم، ما که گرمای اتاق هایمان از نفت بود و تمام خاطرات کودکیمان بین دستهای نفتی مادرمان سپری می شد، دیگر پرسیدن این سوال برایمان معنا نداشت، آن لحظه بین خود و نسل جدید شکافی به عمق این سوال حس کردم.

نسل ما که همه دلخوشی دوره کودکیش برنامه کودک ساعت 5 عصر بود، حتی در تخیلمان هم نمی گنجید که بشود راه رفت و با تلفن صحبت کرد تا برسد به ارسال تصویر و فایل. 20 سال قبل که اینترنت به مانند طفلی نوپا هنوز چهار دست و پا و آرام مسیر خویش را به سوی زندگی اکنون ما می پیمود، کسی فکرش را هم نمی کرد امروز اسیر راضی و خوشحال آن بشویم. ما که به جز تلویزیون سیاه و سفید، تکنولوژی دیگری را سراغ نداشتیم امروزه می بینیم دختر بچه 18 ماهه تصویر و مطلب با تلگرام ارسال می کند.

گاهی فکر می کنم فاصله من و مادرم کمتر از فاصله من و فرزندانم است، به راستی چه چیزی موجب این همه تغییر در سبک زندگی شده است؟ تا دیروز که تنها فناوری شناخته شده تلفن های رومیزی انگشتی بود، امروز از ارتباط بین اشیاء حرف می زنیم و از ارسال پیامک یخچال به صاحبخانه. و ما به روشنی لمس کرده ایم که با وجود پیشرفت روزبروز تجهیزات و امکانات، بردگی و اسارت ما نسبت به تکنولوژی افزایش یافته است. بطوری که شستن لباس ها با دست و یا گرم کردن آب برای شستشو جزو فیلم های ترسناک به حساب می آید و حتی تصور یک روز بدون موبایل شاید محال به نظر برسد و یک کابوس است.

برای ما که تمام زندگی خود را وابسته به فناوری می بینیم انگار سرعت رشد فناوری چند برابر شده است و اگر همینطور پیش برود از ارتباط آدم ها باهم چیزی باقی نمی ماند. اینجاست که حدیث امام علی (ع) به یاد می آید:« فرزندان خود را برای 20 سال آینده تربیت کنید.» منظور امام علی تنها تربیت فرزند برای روزهای شگفت انگیز آتی نیست بلکه همگام شدن خویش با فرزند است که در آینده به قول معروف از بچه ها کم نیاوریم. و این الگویی است که بسیار برای ما روابط عمومی ها به کار می آید. چرا که با نسلی پس از خود در ارتباطیم و از همه سخت تر اینکه باید بتوانیم اعتماد آن ها را جلب کنیم زیرا راضی نگه داشتن دانشجویان با سلیقه های متفاوت امریست بس دشوار.

یکی از راه های نفوذ در دل جوانان و جذب مخاطب، ارتباط به شیوه نوین و صحبت با زبان آن هاست که مورد پذیرش واقع شویم در غیر این صورت دیری نمی پاید به راحتی کنار گذاشته می شویم. داشتن افکار مندرس و عقایدی که بوی نا می دهد از ما یک روابط عمومی ناموفق می سازد درحالیکه یادگیری شیوه های جدید ارتباط دیجیتالی می تواند ما را در پرکردن شکاف بین نسل ها یاری رساند. برای نسلی که اهل نوازش های دیجیتالی و شبکه های اجتماعی مجازیست باید با زبان جدید آن ها آشنا شد تا بتوان یک گفتگوی سازنده داشت. زبانی که دیگر بجای کلمات، استیکرها حرف می زنند و احساس از طریق پیامک ها منتقل می شود.

مقصود این یادداشت، رد و یا قبول گویش اینترنتی نیست، هرچند که دیگر دنیای امروز ما تلفیقی از دنیای صفر و یک و واقعیت است و ما ناگزیر از پذیرش آن هستیم. بلکه هدف ایجاد ارتباط موثر با نسل پیش روست که برای رسیدن به این منظور باید دست روابط عمومی پر باشد و در تمام زمینه ها اطلاعات کافی کسب کند تا بتواند تاثیرات لازم و دلخواه را بر روی مخاطب اهل دنیای مجاز داشته باشد و به صورت کارآمدی جذاب باشد.

*مدیر روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی شیروان

خبرنگار و منتشر کننده: محمدجواد آخوندی

200

کد خبر: 734253

وب گردی

وب گردی