به گزارش ایسکانیوز بر اساس خبر دریافتی، همچنین سرود ای ایران، سروده مشهور حسین گل گلاب و آهنگسازی روح الله خالقی و تصنیف بسته دام سروده حسین گل گلاب و آهنگسازی کلنل علینقی وزیری، توسط علی شیرازی و همراهی سنتور یحیی علوی اجرا خواهد شد.

کتاب«مرز پرگهر»،که به کوشش هومن ظریف تالیف شده و حاوی سناریوی تحقق نایافته اش برای مستندی به همین نام است،در گالری«آ»،واقع در کریمخان،آبان،کوچه ارشد،ساعت 6،رونمایی خواهد شد.

علی شیرازی پیش از این،در دو فیلم «یمینی شریف،نغمه سرای کودکان» و«فرخی یزدی» با اجرای آواز با هومن ظریف همکاری کرده بود.

حسین گل‌گلاب، (۱۲۷۶ تهران - ۱۳۶۳ تهران) گیاه‌شناس، ادیب، نویسنده، شاعر، مترجم، استاد دانشگاه، نوازنده، موسیقی‌دان، عکاس و هنرمند ایرانی بود. او به زبان‌های فرانسه، انگلیسی، روسی، عربی و لاتین تسلط داشت و در زمینه معادل‌یابی برای واژه‌های علمی از متخصصان فرهنگستان ایران بود. سروده‌های مشهور «ای ایران» و «آذرآبادگان» از جمله کارهای اوست.

بخشی از پشت جلد کتاب مرز پرگهر،درباره حسین گل گلاب،سراینده سرود ای ایران؛«دلیل موفقیت «گل گلاب» ها،صرفا بهره گیری از تجربیات زبان شناسی و تئوریک نیست،بلکه عنایت بسیاری از اعضای فرهنگستان های پیشین،به انواع هنر،به ویژه هنر موسیقی و ترانه و تصنیف،برای درک درست زبان و لهجه های اقوام این سرزمین گسترده،قابل تامل است.

آنها در انتخاب واژگان با یکدیگر چالش داشتند.انتخاب واژگانی که علاوه بر تداعی معنی نزدیک به لغت گذشته،بتواند آهنگ و درنگ کلامی و هجایی داشته باشد،که بدون شناخت موسیقی و ملودی مستتر در هجا ها،به لطیفه ای بی مزه ای شبیه است.

اهمیت تسلط بر ردیف موسیقی ایرانی،برای کسانی که می خواهند،واژگانی معادل،ارائه بدهند تا مقبول جامعه باشد،باید مورد تاکید قرار گیرد.زیرا گوشه ها و نغمات ردیف موسیقی دستگاهی ایران،رد پایی از فرهنگ نیاکان ما را در خود به یادگار دارند.

دکتر محمد محیط طباطبایی، در سخنرانی مورخه 19 مهر 1354،با عنوان «فرهنگستان»،چاپ شده در مجله تحقیقات اسلامی،به هسته اولیه اعضای فرهنگستان اشاره می کند که همگی علاوه بر ادیب بودن، از موسیقیدان های زمان خود بوده اند:«در 1304که شاگرد دارالفنون بودم به وسیله استاد ارجمندم آقای حسین گل گلاب،که از شاگردان موسیقی و دوستان کلنل علینقی خان وزیری بود با مدرسه عالی موسیقی آشنا شدم.کلنل روزی دفتری داد که مطالب آن را پاکنویس کنم.این دفتر صورت مذاکرات آکادمی ادبیات وصنایع مستظرفه بود که سال پیش در محل مدرسه موسیقی برای کمک به وضع اصطلاحات مورد نیاز مدرسه تاسیس شده بود.در صورت جلسه هایی که می نوشتم اسامی حاجی شمس العلماء ربانی،حاج سید نصرالله اخوی،میرزا عبدالعظیم خان قریب،میرزا محمود عرفان،غلامرضا رشید یاسمی و سعید نفیسی و حسین گل گلاب به خاطرم است.مذاکرات جلسه ها غالبا درباره کارهای مقدماتی و طرح کار فرهنگستان دور می زد.مرحوم شمس العلماء نیز مطلبی درباره پیوند موسیقی وشعر تهیه کرده بود که بعد ها مرحوم روح الله خالقی آن را به چاپ رسانید.این فرهنگستان در اواخر همان سال تعطیل شد و نمی دانم که آیا تجدید جلساتی کرد یا نه ولی همینقدر می دانم که در آتش سوزی که در محل جدید مدرسه روی داد،اسناد و اوراق مزبور سوخت.»

در واقع با استناد به این قبیل سخنان است که در می یابیم، همه اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی،دغدغه موسیقایی داشته اند و نه تنها همانند اعضای فرهنگستان امروز،همانند کارمندان،خود را در اتاقی فرسنگ ها دور از کنسرت های موسیقی برای معادل یابی واژگان محبوس نمی کرده اند،بلکه اگر موسیقیدان نبودند،شنوندگان حرفه ای موسیقی بوده اند.»!

دریافت کننده: محمد بهتری راد/منتشر کننده: سلیمی

503500