کارگردان مستند «آهستگی»: پخش کننده قدرتمندی برای فیلم های مستند ایرانی وجود ندارد

یاسر خیر درباره دلیل کمتر دیده شدن فیلم های مستند ایرانی در جشنواره های بین المللی، گفت: مهمترین مساله در اینباره ضعف در پخش است، پخش کننده قدرتمندی باید وجود داشته باشد تا فیلم ها را در خارج از مرزهای ایران اکران کند و فیلمساز را با مخاطب بین المللی آشنا کند، این موارد باعث می شود که فیلمسازان مستند، به روز نباشند.

یاسر خیر، سال گذشته با فیلم «آهستگی» موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین فیلم مستند از سی و پنجمین جشنواره فجر شد، او درباره رشد کیفی مستند در این سال ها به ایسکانیوز، گفت: فیلم های مستند سر و شکل حرفه ای تر پیدا کرده اند و دیگر فیلم «مستند» فقط نشان دادن چیزهای عجیب و غریب و یا اتفاق های عجیب نیست که تنها جنبه اطلاع رسانی داشته باشد بلکه فیلمسازها آمدند به این سمت که قصه فیلمشان را چگونه تعریف کنند و روایت به چه شکلی باشد که مخاطب را جذب کند، به این دلایل فیلم های مستندی که در این سال ها ساخته شده اند، فیلم های با کیفیت تری هستند و این هم فقط برنامه ریزی ساختارمندی از جانب دولت نیست و در واقع فکری است که فیلمسازان مستقل ما به آن دست پیدا کرده اند و با پشتکار خود و هزینه شخصی همت کرده اند و این مسیر را در حال پیش برد هستند.
او ادامه داد: اما اگر از شرایطی که به وجود آمده است از جانب مخاطب و دستگاه های فرهنگی حمایتی صورت نگیرد ممکن است این حرکت رو به جلو به سرخوردگی مستندسازان منجر شود، زیرا به هر حال فیلمساز نیاز به مخاطب دارد و نیازمند این مساله است که سرمایه ای که برای تولید فیلم انجام شده است، برگردد تا دوباره راهش را ادامه دهد.

او افزود: فیلم مستند به حمایت بخش خصوصی و دولتی نیاز دارد و باید فیلم های آنها خریداری و اکران شود تا این راه درستی که بیشتر آن توسط فیلمسازان مستقل باز شده است ادامه پیدا کند.

خیر، درباره حمایت گروه «هنر و تجربه» از فیلم های مستند، گفت: راه اندازی گروه «هنر و تجربه» و اکران فیلم های مستند بسیار اتفاق خوبی است و نکته مثبت آن این است که روی فیملسازی، مستندسازان هم تاثیر دارد از این جهت که کسی در سال های گذشته امیدی به نمایش فیلم مستند نداشت اما در حال حاضر چون مستندسازان می دانند که فیلمشان نمایش داده می شود و با مخاطب وسیعتری در ارتباط است به جذابیت فیلم اهمیت بیشتری می دهند.
او ادامه داد: نکته مهم این است که «هنر و تجربه» باید ساز و کار خود را پیدا کند و سینماهای خود را داشته باشد به این معنی که یکسری سینما در سطح شهر و کشور پاتوق شود، یعنی مخاطب بداند که کدام سینماها، سینماهای مخصوص اکران فیلم های مستند است. البته اگر قرار باشد سینماهایی برای نمایش فیلم های مستند در نظر گرفته شود با جایی باشد که رفت و آمد مردم هم به آنجا زیاد باشد، به طور مثال در حال حاضر پردیس های سینمایی کمک بسیاری به فروش فیلم های سینمایی کرده اند.
برنده سیمرغ بلورین سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، تاکید کرد: باید در همان پردیس های سینمایی پاتوق هایی ایجاد شود که به طور مداوم فیلم مستند پخش کنند. اگر تبلیغ درستی انجام شود و این راه برای مخاطب در نظر گرفته شود که شما حق انتخاب بین فیلم های مستند و آثار داستانی دارید، مخاطبین فیلم های مستند از این نوع سینما حمایت خواهند کرد برای اینکه در این سال ها مستند بسیار جذاب شده است و مرز سینمای مستند و داستانی مانند سابق مرزی مشخص و متفاوت نیست و بسیار به هم نزدیک شده اند.
یاسر خیر درباره دلیل کمتر دیده شدن فیلم های مستند ایرانی در جشنواره های بین المللی، گفت: مهمترین مساله در اینباره ضعف در پخش است، پخش کننده قدرتمندی باید وجود داشته باشد تا فیلم ها را در خارج از مرزهای ایران اکران کند و فیلمساز را با مخاطب بین المللی آشنا کند، این موارد باعث می شود که فیلمسازان مستند، به روز نباشند، هر چند بخشی از این موضوع به ضعف مستندسازان مربوط می شود، زیرا به روز نیستیم و ذائقه مخاطب جهانی را نمی شناسیم همه این موارد دست به دست هم می دهند تا مستند ایران در جشنواره های جهانی دیده نشود اگر چه فیلم هایی هم در این سال ها در سینمای مستند ساخته شده است که مهمترین جوایز بین المللی را گرفته اند ولی این اتفاق توسط تک ستاره ها افتاده است.

خبرنگار: رضایی/ تایید کننده: سلیمی
501

کد خبر: 740466

وب گردی

وب گردی