به گزارش ایسکانیوز براساس خبردریافتی، حسن همایون دربارهی انتخاب این عنوان برای کتابش گفت: آدرنو میگوید «بعد از آشویتس شعر گفتن بدویت و بربریت است». این گفته ناظر بر آن است که «آشویتس» دیگر نباید تکرار شود و نه تنها آدرنو بلکه عموم متفکران و روشنفکران قرن بیستم که انتظار آن داشتند «آشویتس» دیگر تکرار نشود در یک اشتباه بزرگ بودند؛ آشویتس در روزگار جنگ دوم جهانی تمام نشد و پس از آن در روزگار جنگ سرد و جهان درگیر دعوا بر سر غنائم جنگ و رقابت بر سر شکل دادن خاورمیانه جدید و سهمخواهی از این خطه خونخیز و دینخیز جهان، آشویتس هر بار به نحوی بازتولید شد و این توحش و گسست در مدنیٌت با فاجعه غمانگیز سوریه عملا به اوج رسید. کتاب «آشویتس خصوصی من» ناظر بر این فجایع بیپایان است، بدون اینکه بخواهد نامی ببرد از سوریه و دمشق و حلب و بغداد و کابل، بیروت و بیت المقدس و تهران و آنکارا و... به اعتقاد من ادبیات نمیتواند نسبت به فجایع انسانی بیاعتنا باشد و من سعی کردم با بهرهگیری از تجربهی زیست و خواندهها و رنجها و ناکامیها و شادیهای شخصی و گره زدن آنها به مسائل عمومی و جهانی، راوی ِ رنجها و شادیهای آدمی باشم، بر همین اساس است که ترکیب «آشویتس خصوصی من» شکل میگیرد و فجایع عمومی با زیست شخصی ما تلاقی پیدا میکند و من این لحظههای تلاقی را در تازهترین اثرم روایت کردهام.
این شاعر تصریح کرد: کتاب آشویتس خصوصی ِ من یک مجموعهی شعر بهم پیوسته است و در عین حالی که هر شعر مستقلا روایت خودش را دارد، در چینش آنها و نوع روایتها نیز سعی شده است در کلیت هر یک از روایتها همدیگر را کامل کنند و تکههایی دیگر از داستان ِ «آشویتس خصوصی» را پیشروی مخاطب بگذارند. در شعرهای این مجموعه زاویه دیدهای متعددی به کار گرفته شده و روایتمندی و از سویی تخیل سورئال از عمده ویژگیهای شعرهای این کتاب است.
این روزنامهنویس، دربارهی فصلهای این کتاب نیز گفت: روایت ِ «شکنجهشدهها» از سالها پیش شروع شد و به تدریج تکهها و بخشهایی از زیست و زندگی آدمهایی روایت شد که به انحاء مختلف در مناسبات زندگی مدرن شهری آزار میدیدند و شکنجه میشدند و این همه رنج و اندوه نمیتوانست واقعی باشد و به همین دلیلی فصلی دیگر به عنوان «عاشقانههای ناتمام برای آنا» شکل گرفت. رنج آنگاه میتواند باورپذیر و واقعی باشد که مخاطب لمحهای از شور وشیدایی و شادی را در روایت یا اثری ببیند.
او ادامه داد: فصل «عاشقانههای ناتمام» از سویی ادای دین و احترام به زنهای سرزمینم است. زنهایی که معتقدم شایستگیهای بیحد و حصر دارند و همچون همگان مستحق ِ زیست انسانی و برخوردار از حقوق برابر هستند و در مقدمهی کتاب هم به این مهم اشاره کردهام و با بیان احترام به فروغ فرخزاد و مادرم گلبهار این کتاب را به زنهای سرزمینم تقدیم کردهام و امید دارم تا آخر عمر هرآنچه اثر منتشر کردم آنها را نیز به زنهای ایران تقدیم کنم.
وی متذکر شد: فصل سوم همچنان که از آن بر میآید خرده روایتهایی است که به تدریج گرد هم آمده و انزواء و تنهایی آدمی در این هستی تابناک و شوریده را روایت میکند. از شعرهای این مجموعه میتوان به شعرهای «قبرستان در مه»، «آشویتس خصوصیِ من»، «سلول انفرادی خاورمیانه»، «هراس اپیزودیک»، «قانون جنگل»، «دیالوگ»، « سربازهای کاغذی»، «زخمها و سنگها»، «سهشنبه سیاه»، «صدایِ مشکوک به جهان»، «میان تاریکیِ آبها و سنگها»، «فال خون»، «کاغذهای خونآلود»، «بازپرس ویژه قتل» برخی از عنوان شعرهای فصل نخست است. همچنین در فصل «عاشقانههایی ناتمام برای آنا» شعرهایی چون، «جاده سرد و برفی»، «ابدیت و یک روز»، «شبهای روشن»، «یک در میان»، «روایت اپیزودیک مردی عاشق به یک بندر»، «از منظومه عاشقانههایی ناتمام»، «خون و عشق»، «استحاله مرگ»، «ابزورد»، «خزان بیپایان زن»، «کابوسهای بیداری»، «داخائو»، «کابوس بیپایان از هر کجا آغاز میشد فرق نمیکرد» ارائه شده است. همچنین در فصل سوم این مجموعه با عنوان «خردهروایتهایی از هراس و انزوا» نیز، شعرهای «خاطرات انهدام»، «خردهروایت زندان»، «خردهروایتهایی منثور از یک زن محزون در ده به علاوه هفت»، «اپیزود»، «خردهروایتهایی از حکومت نظامی» و...اشاره کرد.
حسن همایون سال 1361 به دنیا آمده است. از سال 1382 در رسانههای محلی و از 1385 در رسانههای پایتخت روزنامهنگاری میکند. وی سابقهی عضویت در تحریریهی خبرگزاری ایسنا، خبرگزاری کتاب ایران، ماهنامههای مهرنامه، تجربه، هفتهنامههای آسمان، صدا و روزنامههای آسمان، مردم امروز، ابتکار، اعتماد و شرق را دارد. پیشتر به قلم این شاعر و داستاننویس و روزنامهنگار کتاب «برف تا کمر در تاریکی نشسته»، منتشر شده است و در کتابهای «به نفع کلمات»،«آدم برفی شاد» آثاری از وی عرضه شده است. او به خاطر کتاب «برف تا کمر در تاریکی نشسته» به عنوان برگزیدهی جشنواره مجلهی تجربه و جایزه شعر خبرنگاران معرفی شده است.
500