عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران: شرکت مسئولانه در انتخابات بهترین ابزار برای دفاع حقوق شهروندی است

به اعتقاد مجتبی بدیعی عضوهیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی شورای شهر بنگاه اقتصادی نیست شورای شهرمدیریت مشارکتی مردم است یعنی مهمترین اصلی که یک عضو شورای شهر باید به خوبی درک کند  این است که او نماینده مردم برای مدیریت شهری است وکسانی شایستگی ورود به شورای شهر را دارند که نگرش جامع و همه جانبه  به شهر خود داشته باشند.

به گزارش خبرنگار ایسکانیوز، بدیعی معتقد است: افراد تک بعدی و تک تخصصی، افراد مناسبی برای حضور در شورای شهر نیستند و هر فرد با هر تخصصی که دارد باید شهرشناس نیز باشد نه اینکه تخصص هر فرد ارزشمند نباشد اما تخصصی به درد کار در شورای شهر می خورد که با شهر و مسائل شهری درگیر باشد و آن ها را بشناسد.

گفتگوی ما با مهندس مجتبی بدیعی را بخوانید.

لطفا خودتان را معرفی کنید

من مجتبی بدیعی عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی هستم ومدرک فارغ التحصیلی خود را از این دانشگاه اخذ کرده ام. موضوع تز کارشناسی ارشد من معماری با مردم بود و معتقد بودم مردم باید در ساخت فضاهای زندگی خود مشارکت داشته باشند.

یکی از اتفاقات خوبی که در زندگی من افتاد، در دوران دانشجویی برای بازسازی مناطق جنگ زده راهی استان خوزستان شدم وظیفه من در طول جنگ و پس از آن، بازسازی و نوسازی مناطق ویران شده بود حضور در این مناطق به مدت 10 سال به صورت پیوسته باعث افزایش تجارب در حوزه معماری و شهرسازی شد و در این برهه زمانی یاد گرفتم چگونه می توان از مردم در راستای بازسازی خانه ها و شهرهای ویران شده استفاده کرد به همین دلیل من عنوان معماری با مردم را به عنوان تز کارشناسی ارشد انتخاب کردم.به دلیل اینکه من از ابتدای فعالیت خود در زمینه معماری به بحث مشارکت مردم و همراهی با مردم اعتقاد داشتم تلاش کردم در این زمینه تجارب بیشتری را کسب کنم.در این راستا در روستاها و مناطق جنگ زده رابا همراهی و همفکری مردم بازسازی کردیم که بسیاری از موارد بازسازی شده به عنوان منشاء تحولات اساسی در ساخت روستاها و شهرهای جنگ زده تلقی می شد.

از فعالیت های اجتماعی و سیاسی خود بگویید؟

من از دوران کودکی به واسطه شرایط محیطی و خانواده در فضای اجتماعی و سیاسی روز قرار گرفتم و در مقطع پیروزی انقلاب اسلامی ایران حضور فعالی داشتم پس از پیروزی انقلاب فعالیت های بیشتری داشتم به گونه ای که از جمله دانشجویانی بودم که در سال85 در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، فعال بودم و پس از آن در سن 26 سالگی مسئولیت گروه سیاسی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به من سپرده شد و یک برنامه هفتگی با نام جنگ سیاسی تهیه می کردیم که در آن دوره مورد استقبال مردم قرار گرفت.

در اواخر زمان فعالیت من در تلویزیون، وزیر مسکن وقت، مهندس گنابادی از من و همکاران درخواست کرد تا مجموعه ای از فیلم های تحلیلی مستند در زمینه بحران مسکن بسازیم در این زمینه ما موفق به تهیه 4 برنامه مستند با محوریت های بحران مسکن،اجاره نشینی،زمین و مهاجرت،تولید مسکن و مسائل و مشکلات پیش و روی آن شدیم که چند روز پیش یکی از این فیلم ها پس از حدود 34 سال از شبکه آموزش نیز پخش شد.

در سال 65 من از دانشکده معماری دانشگاه شهید بهشتی فارغ التحصیل شدم و در سال 66 با عنوان عضو هیات علمی با دانشکده همراهیم را آغاز کردم.

در مجلس ششم از طرف احزاب اصلاح طلب و ملی مذهبی کاندیدای نمایندگی مجلس شورای اسلامی ازاراک شدم و در انتخابات شورا تایید صلاحیت شدم.

حضور مردم در انتخابات را چگونه ارزیابی می کنید؟

ما ازاصحاب رسانه انتظار داریم از هرگونه اقدامی درجهت بالا بردن مشارکت مردم چه در انتخابات رسایت جمهوری و چه در انتخابات شورای شهر کوتاهی نکنند وگرما بخش دوران مبارزاتی انتخاباتی باشند تا شاهد حصورهر چه بیشتر مردم درصحنه باشیم چرا که تجربه تاریخی بعد از انقلاب اسلامی نشان می دهد به هرمیزان ضریب مشارکت در انتخابات بیشتر باشد، ضریب پیروزی نیروهای مردمی و انقلابی و اصلاح طلب و تحول خواه بیشتر بوده است به همین دلیل با تشویق مردم در شرکت در انتخابات با یک تیر چند نشان زده می شود از یک طرف به دلیل بالا بردن ضریب مشارکت مردم ، نظام پایگاه مردمی خود را در سطح جهان نشان خواهد داد از طرف دیگر زمینه تثبیت و تحکیم نیروهای اصلاح طلب را فراهم می کنیم و از بسته شدن فضا و حاکم شدن نیروهای بازدارنده جلوگیری می کند و عامل توسعه و پیشرفت مملکت خواهد شد.

ما امیدواریم اگر شورای دوم نقطه سراشیبی رویکرد مردم به علت انتخابات بود، شورای پنجم که همزمان با انتخابات ریاست جمهوری برگزار می شود ، نقطه عزیمت تفکرمردم به سمت و سوی این باشد که مشارکت کردن و شرکت مسئولانه در انتخابات بهترین ابزار برای دفاع حقوق شهروندی است.

هدف شما از شرکت در عرصه رقابت شورای شهر چیست؟

شورای شهر بنگاه اقتصادی نیست شورای شهر مدیریت مشارکتی مردمی است یعنی اولین اصلی که یک عضو شورای شهر باید به خوبی درک کند آن است که اونماینده مردم برای مدیریت شهری است و کسانی شایستگی ورود به شورای شهر را دارند که نگرش جامع و همه جانبه نگر به شهر خود داشته باشند. افراد تک بعدی و تک تخصصی، افراد مناسبی برای حضور در شورای شهر نیستند. هر فرد با هر تخصصی که دارد باید شهرشناس نیز باشد نه اینکه تخصص هر فرد ارزشمند نباشد اما تخصصی به درد کار در شورای شهر می خورد که با شهر و مسائل شهری درگیر باشد و آن ها را بشناسد همان طور که پیش تر به آن اشاره کردم افراد تک بعدی و تک تخصصی به درد شهر نمی خورند هنرمندی که فقط هنرمند باشد،ورزشکاری که فقط ورزشکار باشد، معماری که فقط معمار باشد و... هیچ کدام از این افراد به درد شورای شهر نمی خورند از همه مهم تر چون اعضای شورای شهر برآمده از مردم هستند باید در نگاه مدیریتی آن ها یک تعامل دائمی و پایدار دوسویه با شهروندان داشته باشد یعنی نیازها را از مردم بگیرد و از لحاظ علمی بررسی کند در چارچوب امکانات شهر آن ها را مدیریت و زمینه تحقق آن ها را فراهم کند .

برخی معتقدند شورای شهر وظیفه مدیریت شهر را بر عهده دارد و نباید سیاسی باشد به معنای جناحی و باندی و گروهی ممکن است این حرف صحیح باشد اما بدین معنا که هر نهادی که برای مردم تصمیم گیری می کند و آن تصمیم گیری جنبه الزامی و اجرایی پیدا می کند ماهیت آن نهاد سیاسی است بنابراین شورای شهر حتما یک نهاد سیاسی به شمار می رود و افرادی که فاقد بینش سیاسی باشند شایستگی حضور در شورای شهر را ندارند این افراد باید بینش همه جانبه نگری به شهر داشته باشند و جایگاه تخصص ویژه خود را در کلانشهر بشناسند و در واقع خدمات تخصصی خود را درچارچوب بینش و تحلیل کلان ارائه دهند. خوشبختانه من این شانس را دارم که رشته تخصصی تحصیلی ام با مدیریت شهری ارتباط تنگاتگی دارد .به همین منظور به دلیل آنکه باید شهر را با کیفیت مطلوب ساخت، فضای شهری باید با نشاط باشد و توزیع خدمات شهری باید به صورت عادلانه و مطلوب انجام بگیرد، افرادی که تخصص آن ها معماری و شهرسازی باشد می توانند در جهت تحقق این نیازها کمک زیادی را در راستای مدیریت شهری انجام دهند. به هر حال خواسته های فکری باید صورت مکان و فضا به خود بگیرند همچنین تبدیل خواسته به فضا و مکان تخصص ویژه معماران و شهرسازان است این افراد با همکاری برنامه ریزان شهری،اقتصاد شهری و مدیریت شهری و سایر مشاغل به ویژه مشاغلی که زیر ساخت های شهری را شامل می شوند ، می توانند در کنار یکدیگر و با همکاری به این مهم تحقق ببخشند. امروزه در حرفه ما یک فاجعه در مدیریت شهری رخ داده است که به علت ناکارآمدی مدیریت شهری طرح های جامع نادیده گرفته می شوند و برای کسب درآمد،تراکم به شکل بی رویه فروخته می شود و اندام و قواره شهر را از حالت تناسب و زیبایی خارج می کند زمانی که در جایی تراکم 180 درصد باشد 1000 درصد و بیشتر ساخت و ساز صورت می گیرد، طبیعی است که شهر تناسب خود را از دست خواهد داد امروز به دلیل فروش بی رویه تراکم در استان تهران شاهد 490 هزار واحد مسکونی خالی هستیم که با میزان جمعیت یک شهر 1700 تا 1800 نفری برابری خواهد کرد به عبارتی دیگر می توان گفت به اندازه کلانشهر اهواز،خانه خالی وجود دارد یعنی اگر همین امروز مردم شهر اهواز به تهران کوچ کنند، خانه های تهران پاسخگوی جمعیت اهواز خواهد بود. این به معنای آن است که ما در حد یک کلانشهر سرمایه خود را صرف ساختن ساختمان کرده ایم اما از آن استفاده نمی کنیم اما با این عمل فضای شهری برمردم تنگ تر کرده ایم و در مقابل باغ ها از بین برده ایم به بهانه برج ، زمینه نابودی باغ های قدیمی و اصیل ایرانی را فراهم کرده ایم و در مقابل با کاشتن نهال در پارک های حاشیه شهر، ادعا می کنیم اگر فضای سبز از بین رفته است ، چندین برابر آن کاشته شده است غافل از آن که نهال تا به یک درخت تنومند تبدیل شود، باید ده ها سال برای آن زحمت کشید تا نهال به درخت تبدیل شود. طبیعتا زمانی که جمعیت رشد می کند، خدمات نیز مانند ماشین بی رویه رشد خواهد کرد زمانی که اتومبیل های شخصی به صورت بی رویه رشد کرد، تراکم و ترافیک و آلودگی بر فضای شهری حاکم خواهد شد و ما به جای داشتن یک شهر زیبا ، روان و پاکیزه و ایمن شهری پرترافیک و شلوغ و پرسر و صدا خواهیم داشت من در صدد آن هستم که ساخت و ساز بی رویه را در تهران کنترل کنم متاسفانه عادت کردن مدیریت شهری به این درآمد های آسان شرایطی را به مدیریت آینده شهر تحمیل کرده است که امکان اینکه که بتواند به سرعت خود را از این شیوه کسب درآمد برهاند وجود ندارد و ما باید در یک روند چند ساله درآمدهای شهری را از فروش تراکم را قطع کنیم و به درآمد های پایدار متصل کنیم.

در این زمینه دفاع از تهیه علمی و واقع بینانه طرح جامع، اصرار بر اجرای دقیق آن ،پایش دائمی طرح جامع و جلوگیری از زیر پا گذاشتن طرح جامع یکی از مهمترین اهداف به شمار می رود.یکی از مسائل مهمی که باید به آن توجه داشت بی کیفیت ساخته شدن ابنیه به خصوص برج ها و بلند مرتبه هاست فاجعه پلاسکو که هنوز در اذهان مردم زنده است منحصر به ساختمان پلاسکو نیست بسیاری از ساختمان های بلند مرتبه درتهران امروز همان شرایطی را دارند که ساختمان پلاسکو داشت و فاجعه پلاسکو در هر لحظه و در هر نقطه ای از شهر قابلیت تکرار دارد حتما باید بلند مرتبه سازی تحت التزام و مطالعه بسیار عمیق و همه جانبه صورت گیرد و تمام اثرات آن بر محیط اطراف بررسی شود و پس از آن در صورتی عدم مغایرت با محیط اطراف اجازه ساخت آن داده شود نمی توان در یک کوچه 6 متری اجازه داد یک برج بلند مرتبه ساخته شود که به جای اینکه عامل راحتی را فراهم کند عامل پیچیدگی و اختصاص و تخریب دید بصری شود.

خبرنگار:نیوشا یعقوبی/انتشار:زهره حاجیان

700/701

کد خبر: 762865

وب گردی

وب گردی