به گزارش ایسکانیوز و به نقل از آرمان معمولا این فیلمهای تبلیغاتی با تصاویر ناراحتکننده و تامل برانگیزی از وضعیت و محل زندگی این روستاییان نیز همراه است. یک روستا متشکل از چند خانه در میان بیابان که آب، برق و... ندارد، لباسهای مندرس و ساده روستاییان و خانههایی از شدت فرسودگی در حال نابودیاند. اهالی ناراضی با دیدن نامزد انتخاباتی از وضع موجود گلایه و از او طلب کمک میکنند.
آرزو ضیایی در این گزارش می نویسد: نامزد انتخاباتی باید در نقش یک ناجی برای مخاطب ظاهر شود. کسی که میآید و بعد از آمدن او دیگر اثری از فقر، بیکاری، کمبود آب و... نیست. کوروش محمدی، رئیس انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران میگوید: «مقایسه رفتارهای گذشته این نامزدها با عملکرد فعلی آنها به راحتی دستشان را برای مخاطب رو میکند. مردم به سادگی متوجه نیات این افراد میشوند و عملکرد این نامزدها به نوعی فرهنگ دروغگویی را در جامعه ترویج میدهد.»
آیا به تصویر کشیدن نامزدهای انتخاباتی درون روستاهای محروم و میان روستاییان دلیل کافی برای حمایت آنها از قشر مستضعف جامعه است؟
مردم رفتارهای گذشته این افراد را به یاد دارند و جامعه با این حرکات دچار تضادهای ذهنی میشود. این نامزدها در دوران انتخابات به مناطق فقیرنشین میروند و با فقرا عکس یا فیلم میگیرند، در حالی که در طول سالیان گذشته سابقهای از حضور این افراد در میان روستاییان وجود نداشته و اثری از حضور آنها در این مناطق نمیبینیم. حرکت فعلی آنها نتیجه عکس در ذهن مخاطب دارد و در عین حال توهین و هتک حرمت به منزلت اجتماعی قشر ضعیف جامعه است. در جامعهای که افراد ضعیف و فقیر در آن هستند این اقدامات به نوعی استفاده ابزاری از این اقشار است. به نمایش گذاشتن فقر افراد مستضعف جامعه نه تنها مرحمی بر درد این افراد نمیگذارد، بلکه درد تازهای نیز تحت عنوان رسانهای شدن فضای فقر آنها به این افراد اضافه میشود. نکته قابل توجه آن است که در نهایت تغییری در وضعیت زندگی این افراد حاصل نمیشود و اقدام نامزد مذکور فقط برای خدشه دار کردن چهره رقیب است. استفاده از حضور افراد نیازمند جامعه به قصد تخریب رقیب انتخاباتی ظلم مضاعف به منزلت اجتماعی و کرامت انسانی آنهاست.
تبعات مشاهده این تصاویر ناراحتکننده برای مردم چیست و سبب ترویج چه فرهنگی در جامعه میشود؟
مردم جامعه متوجه عدم صداقت نامزدهای مذکور میشوند، زیرا این رفتارها انطباقی با گذشته و رفتارهای این نامزدهای انتخاباتی ندارد. در مواردی وقتی این تصاویر با گذشته افراد مقایسه میشود نمیتوان ارتباطی با گذشته و نیات فعلی این افراد پیدا کرد. با این اقدامات بیصداقتی به عنوان ابزاری موجه در رفتارهای انتخاباتی بروز پیدا میکند. این رفتارها از جریانی نشات میگیرد که جز کسب قدرت دنبال چیز دیگری نیست؛آنها چهره فقر را بزک کرده و در معرض دید عموم مردم قرار میدهند. روح صداقت در جامعه از بین میرود و جای آن رفتارغیرصادقانه بروز پیدا میکند. چنین رفتاری به نوعی سبب تقویت، ترویج و گسترش دروغ در جامعه میشود که تبعات منفی زیادی دارد. رفتارهای نمایشی سبب از بین رفتن روح صداقت در جامعه شده و مشاهده میکنیم که این رفتارها روی رفتار جامعه هم اثر منفی میگذارد. جامعه حس مسئولیتپذیری واقعی خود را از دست میدهد. برخی نامزدها حس نوعدوستی و مسئولیت در قبال افراد نیازمند جامعه را تحت عنوان یک نمایش برای جامعه عنوان میکنند و کمک و همدلی با فقرا همراه ریا و نمایش میشود. در نهایت و با این کار نحوه کمک به افراد ضعیف جامعه نیز تغییر میکند؛ افراد هنگام کار خیر سعی در عرضه خود داشته و انجام فعالیتهای نیکوکارانه نیز در جامعه نمایشی و غیرواقعی میشود.
با توجه به آگاهی نسبی جامعه این گونه رفتارها تا چه میزان در آرای مردم تاثیرگذار است؟
در اکثر موارد نامزدی دست به این اقدامات میزند که از درون پوچ و بیبرنامه است و به قولی حرفی برای گفتن ندارد. این افراد به سمت تهییج جامعه با استفاده از این روشها میروند و این گونه رفتارها را انجام میدهند. رفتارهایی که در نهایت منجر به ایجاد هیجان و شور کاذب در افراد جامعه میشود و احساسات آنها را درگیر میکند. این رفتارها بیشتر بخشی از جامعه که گرفتار در مشکلات اقتصادی هستند را به هیجان میآورد. در قشرهای متوسط رو به پایین شاهد درخودماندگی اقتصادی هستیم که این رفتارها سبب آثار و تبعات منفی به ویژه در این اقشار میشود. این کارها سبب سوءاستفاده از هیجان و احساس پاک مردمجامعه میشود. حرکت برخی نامزدها به دلیل تخریب رقیب انجام میشود، اما ناخودآگاه سبب تخریب احساسات در جامعه میشود. مهمترین پیامد منفی این کار از دست رفتن اعتماد بین مسئولان و مردم جامعه خواهد بود. جامعه وقتی تخریب جدی یک مسئول را توسط رقیبان خود مشاهده میکند در واقع اعتماد خود را به دولت از دست میدهد. مردم اکنون با این شگردهای جذب رأی آشنا و جای مشاهده این تصاویر منتظر شنیدن برنامههای نامزدهای ریاستجمهوری هستند.نامزدها باید مردم را با ارائه برنامههایشان جذب کنند، نه اینکه آنها را نسبت به عملکرد رقبا ناامید و بدبین کنند.
چرا برخی نامزدها بیتوجه به آگاهی جامعه دست به ساخت این گونه فیلمهای انتخاباتی میزنند؟
این افراد در مسیر اشتباه و خطا، اعتقادی به اشتباه خود ندارند. آنها تلاش دارند با استفاده از ابزارهای غیرمتعارفی چون زور، تخریب، تحریک هیجانات جامعه و... به مقاصد خود برسند. اینگونه اشتباهات دائما در حال تکرارند.خسارت به بارآمده از انجام این کارها برای خود نامزدها از همه بالاتر است.
منتشر کننده : زهره حاجیان
700700