به گزارش ایسکانیوز و به نوشته النهار، ایالات متحده در دوره ریاست جمهوری «باراک اوباما»، تلاش های جدی برای حل این قضیه از خود نشان داد که تعیین «فردریک هول» وابسته نظامی سابق آمریکا در لبنان و کارمند فعلی وزارت خارجه این کشور در راس هیاتی برای پیگیری پرونده اختلافات مرزی بین لبنان و اسرائیل از جمله این تلاش هاست.
این روزنامه افزود: این هیات به مدت حدودا یک سال (از بهار 2011) این موضوع را مورد بررسی قرار داد و رایزنی هایی با دولت لبنان و مسئولان اسرائیلی درباره بهترین شیوه تقسیم مناطق اقتصادی بین دو طرف انجام داد. به ویژه در خصوص 880 کیلومتر مربع از آبهای دریای مدیترانه که حاوی مقادیری از گاز طبیعی و ذخائر نفتی است و لبنان و اسرائیل هر دو آن را جزو محدوده آبی خود به شمار می آورند.
النهار نوشت: با توجه به نبود روابط دیپلماتیک بین لبنان و اسرائیل، حضور طرف سومی مانند ایالات متحده برای کمک به حل مشکل ضروری می نمود. برای همین نیز هیات تعیین شده در طول یک سال فعالیت، جلساتی با دو طرف در بیروت و قدس برگزار کرد و در بهار 2012 مجموعه ای از نتایج به دست آمده و توصیه های لازم در این قضیه را به هر دو طرف ابلاغ کرد.
به نوشته النهار، این تیم همچنین به پنج نکته در این قضیه اشاره کرده است از جمله:
نکته اول: نزاع بین لبنان و اسرائیل بر سر مناطق اقتصادی واقع شده در مرزها یک نزاع طبیعی است که می تواند بین کشورهای دیگر نیز به وجود بیاید. البته لبنان و اسرائیل در این قضیه رفتار حرفه ای و شیوه قابل قبولی در دفاع از خود نشان دادند، تا جایی که هیات آمریکایی و تیم کارشناسان وابسته به آن تحت تاثیر برخورد حساب شده و منطقی دو طرف قرار گرفتند.
نکته دوم: با وجود تنش بین لبنان و اسرائیل، هیات آمریکایی تلاش زیادی به خرج داد تا نقطه نظرات هر کدام از دو طرف را به بهترین نحو ممکن برای طرف مقابل تشریح کرده و تا حد امکان از تنش بین آنها بکاهد تا جایی که عملکرد تیم کارشناسان این هیات توانست احترام هر دو طرف را به خود جلب کند. اعتماد طرفین به این تیم منجر به تفاهم آنها در مورد پاره ای تصمیم گیری های عادلانه و منصفانه بین دو طرف شد.
نکته سوم: هیچ یک از دو طرف در مذاکرات غیر مستقیم طبق سیاست «یا همه یا هیچ» عمل نکردند بلکه هرکدام از آنها پیشنهادهای مطلوب خود برای حل اختلاف را مطرح می کردند بدون اینکه بر روی الگو و نمونه خاصی اصرار ورزیده و آن را تنها راه حل قلمداد کنند.
نکته چهارم: در برخی محافل سیاسی لبنان نوعی مقدس انگاری و اصرار بر عدم هرگونه تغییر در مرزهای کشور به چشم می خورد که این احساس با وجود قابل درک بودن، درست نبود. چرا که تعیین مرزهای دائمی و الزام آور بین لبنان و اسرائیل تنها از طریق امضای یک توافق نامه نهایی و مناسب امکان پذیر است و در غیر اینصورت اصرار یک جانبه یکی از دو طرف بر خواسته خود نمی تواند برای طرف مقابل الزام آور باشد و مرزهای دائمی آن کشور را تعیین کند.
نکته پنجم: لبنان و اسرائیل برای اطمینان دهی به سرمایه گذاران نسبت به عدم تاثیر گذاری اختلافات دو طرف در سرمایه گذاری های نفتی، چاره ای جز حل مشکلات مرزی و یا دست کم خارج کردن مناطق نفت خیز لبنان از چارچوب نزاع بین دو طرف ندارند، به این صورت که هر دو طرف با شرکت های حفاری سرمایه گذار بر سر سهم خود از ثروت نفت و گاز موجود به توافق دست پیدا کنند و هر یک به طور جداگانه سود خود را از این شرکت ها دریافت کنند.

منبع: ایرنا

303/300