دکتر پرویز گرشاسبی در گفت و گو با خبرنگار ایسکانیوز با اشاره به مهم ترین دلایل توسعه بیابان ها گفت: آنچه در سرزمین های گرم و خشک مورد توجه است ، مدیریت منابع آب و کشاورزی در استان ها و حوزه های آبخیر است که از علل اصلی بیابان زایی در کشور به شمار می رود و برداشت بیش از حد سفره های آب زیر زمینی، توسعه کشاورزی آب دوست و از طرفی وابستگی نظام جمعیتی کشور به طرح های کشاورزی و امور مربوط به آن از دیگر عوامل اصلی بیابان زایی در کشور است.
وی ادامه داد: در زمینه گشترش بیابان ها می توان به عدم تعادل میان دام و مرتع ، دام مازاد و توسعه مراتع درجه 3 کشور که وسعت آن حدود 56 میلیون هکتار است اشاره کرد که در خشکسالی ها، باعث تسریع در گسترش بیابان ها و منابع تولید گرد و غبار خواهد شد.
بیابان زدایی 7 میلیون و 200 هزار هکتار طی 52 سال گذشته
معاون آبخیزداری امور مراتع و بیابان سازمان جنگل ها،مراتع و آبخیز داری کشور گفت: در هر صورت همه باید بدانند که دولت تمامی تلاش خود را انجام داده است و جالب است بدانید که طی 52 سال گذشته (از سال 1344)موفق به بیابان زدایی 7 میلیون و 200 هزار هکتار شده است اما باید به این نکته توجه کرد که بیابان ها ثابت نیستند و در حال توسعه هستند. نیاز است برای جلوگیری از تخریب منابع طبیعی و توسعه بیابان زایی یک مشارکت همه جانبه در حوزه های نوشتاری،سخنرانی و اجرا و نگهداری منابع طبیعی بر همگان از استاد دانشگاه ، دانشجو، دانش آموز گرفته تا کشاورز و دامدار واجب است.
60 درصد زمین های کشور در معرض بیابانی شدن هستند
وی اضافه کرد: برخی موارد مانند سد سازی های بدون رعایت اصول فنی نیز باعث گسترش بیابان ها خواهد شد بنابراین ما نباید به چهره بیابان 32 هکتاری بنگریم بلکه در حال حاضر بر اساس تعریف شاخص های کنوانسیون جهانی مقابله با بیابان حدود 100 میلیون هکتار یا 60 درصد کشور ما در معرض تهدید تخریب و بیابانی شدن است.در این زمینه باید با استفاده از سه گام انسجام سازمانی ، مشارکت مردمی و مدیریت آمایشی با مردم از مرحله تصمیم گیری ، اجرا و پایش و نگهداری از این تهدید جلوگیری کرد.
187 کشور عضو کنوانسیون مقابله با بیابان زایی هستند
دکتر گرشاسبی درباره عملکرد کنوانسیون بیابان زدایی در زمینه جلوگیری از پیشروی بیابان ها افزود: درسال 1996 در
ریودو ژانیرو 3 کنوانسیون زیست محیطی شامل کنوانسیون های تنوع زیستی،تعییر اقلیم و مقابله با بیابان زایی ایجاد شد که موفق شده است طی 21 سال گذشته یک زبان واحد فنی،علمی، اقتصادی و اجتماعی در جهان ایجاد کند و دارای کمیته های تخصصی علمی هستند و در حال حاضر 187 کشور عضو این کنوانسیون هستند.
در سال 2012، 12 درصد مردم کشور در زمینه بیایان زایی و تخریب سرزمین دارای آگاهی کافی بودند
وی اضافه کرد: وضعیت هر کشور توسط این کنوانسیون هر 3-4 سال یک بار بر اساس شاخص های مشخصی ارزیابی می شود برای مثال بر اساس بررسی شاخص اول یعنی میزان آگاهی های مردم نسبت به بحث تخریب سرزمین و بیابان زایی در سال 2012 مشخص شد 12 درصد مردم کشور در این زمینه اطلاعات لازم را دارند این در حالی است که میزان متوسط آگاهی ها در زمینه بیابان زایی در سال 2012 در جهان 28 درصد تعیین شده بود بنابراین براساس شاخص های این کنوانسیون کشور ما موظف است میزان آگاهی های مردم در این زمینه را در سال 2017 تا 28 درصد افزایش دهد. این شاخص هابیانگر آن است که آگاهی های لازم در این زمینه ازطریق همایش ها،مجلات و NGOها باید به مردم انتقال داده شود.
معاون آبخیزداری امور مراتع و بیابان سازمان جنگل ها،مراتع و آبخیز داری کشور تاکید کرد: با استفاده از این شاخص ها یک رقابتی در هر کشور ایجاد شده است که بدانند در کدام موارد ضعیف هستند و باید چه اقداماتی برای رفع نقاط ضعف آن انجام دهند . در زمینه کنوانسیون جهانی منابع مالی لازم در زمینه پایش این شاخص ها را به دولت های نیازمند اختصاص می دهد که کشور ما نیز از آن بی نصیب نبوده است . در این زمینه کنوانسیون جهانی در میان کشور ها رقابتی ایجاد کرده است تا جهانی عاری از تهدید و تخریب داشته باشند و رشد بیابان زایی را در جهان متوقف یا کاهش دهند.
701
