بدون پرداخت مشوق تولید، اجرای ایده کشاورزی پایدار امکان پذیر نیست

بهزاد انگورج معاون سابق امور جنگل های شمال سازمان جنگل ها و مراتع و آبخیز داری کشور در یادداشتی نوشت: از ایده کشاورزی پایدار در جامعه یک بیان توصیفی وجود دارد و ایده پردازان کشاورزی پایدار، تا کنون نتوانسته اند به کمی کردن مزیت های اجرای این ایده، در فعالیت کشاورزی پرداخته و از حیث اقتصادی اجرای آن را توجیه کنند.بی تردید اجرای کشاورزی پایدار دارای حکم حکومتی نیست ؟ حتی اگر برای اجرای کشاورزی پایدار بتواند حکم حکومتی صادر گردد، چگونه می تواند در اراضی اشخاص به اجرا گذاشته شود. بنابراین دید این ایده از چه کشوری و چه طیف فکری ارائه شده است.

به گزارش ایسکانیوز، بهزاد انگورج در یک یادداشت در زیست آنلاین نوشت،برخی کشورها که اراضی قابل کشت زیادی دارند و مالکیت در این اراضی دولتی است، اما در مورد سه عامل تولید - نیروی کار - سرمایه و مدیریت با کمبودهایی مواجه هستند، آنها که شرایط کشت فراسرزمینی را برای دیگر کشورها فراهم می کنند، در هر حال شرایط متفاوتی با کشور ما دارند. ما اراضی جدید قابل توزیع نداریم، ولی آنها اراضی جدید قابل توزیع برای فعالیت های کشاورزی دارند، بنابراین آنها در فاز شروع فعالیت کشاورزی در اراضی جدید می توانند به سهولت ایده کشاورزی پایدار را به اجرا بگذارند.
اما در کشور ایران اراضی قابل کشت دارای ذینفعان مشخصی دارد و حقوق ناشی از مالکیت بسیار برجسته است و برنامه مقابله برای کنترل نا پایداری کشاورزی اولویت بیشتری نسبت به اجرای کشاورزی پایدار دارد و متولیان أمور کشاورزی کشور چگونه می توانند بر اجرای ایده کشاورزی پایدار تمرکز کنند و موانع اجرایی پیش روی آن را بردارند، در حالیکه با مشکلات زمین خواری و تغییر کاربری اراضی کشاورزی مخصوصاً اراضی آبی مواجه هستند و قادر به حفظ کاربری اراضی مستعد کشاورزی نیستند.؟

اجرای ایده کشاورزی پایدار در ایران نیاز به بومی سازی و هم راستایی دارد. زیرا شکاف و گسستگی در موارد زیر را نمی توان نادیده گرفت ؛
بین کشاورزی اقتصادی و کشاورزی معیشتی.بین دو کشور توسعه یافته و رو به توسعه در رفاه نسبی و قدرت خرید - بین رشد فرهنگی کشورها در رعایت بهداشت و استانداردهای امنیت غذایی و بین حقوق مالکیت فردی در اراضی و حق حاکمیت در برقراری امنیت غذایی
اگر مزیت های اجرایی ایده کشاورزی پایدار فقط از جنبه فنی تخصصی در بین فعالان بیان و پرداخته شود، نمی توان در بین فعالان کشاورزی معیشتی در راستای اجرای ایده کشاورزی پایدار گامی به جلو برداشت. این ایده باید بتواند مزیت و برتری خود را از حیث اقتصادی به صورت کمی بیان کند.
کسانیکه برای کشاورزی پایدار چارچوب اجرایی نوشته اند، باید با ملاحظه به حقوق مالکیت در اراضی، چگونگی اجرای کشاورزی پایدار را با پرداخت مشوق مزیت دار می نوشتند. به طور واضح باید بیان کرد که کشاورزی ایران غالبا معیشتی است و در سطوح محدودی توسط افراد معدودی به صورت یک فعالیت اقتصادی تحت مدیریت است.
بنابراین بدون پرداخت مشوق تولید، اجرای ایده کشاورزی پایدار امکان پذیر نیست.

703

کد خبر: 789455

وب گردی

وب گردی