تحلیلی بر حضور ایران در لیگ جهانی والیبال

تیم ملی والیبال ایران درحالی به کار خود در بیست و هشتمین دوره رقابت های لیگ جهانی پایان داد که اتفاق مثبتی در این تیم مشاهده نشد و هفته آخر هم زنگ تفریح بودیم.

به گزارش ایسکانیوز، سال هاست که والیبال در سطح اول لیگ جهانی حضور داشته و قرار است تا چند سال آینده نیز در این تورنمنت بزرگ با بهترین تیم های والیبال جهان همگروه باشد اما متاسفانه هنوز نتوانسته به حرفه ای گری تیم هایی مانند روسیه، ایتالیا و برزیل برسد.

همه تیم های بزرگ دنیا به لیگ جهانی به چشم کسب تجربه و آمادگی برای مسابقات قهرمانی جهان و یا المپیک نگاه می کنند اما برای والیبال ما چیزی غیر از این است. همیشه به چشم کسب نتیجه و یا سرپوشی بر روی ضعف ورزش های تیمی به آن نگاه کردیم و قطعا این نوع برنامه ریزی خیلی به صلاح این رشته پرافتخار نخواهد بود.

لیگ جهانی امسال نیز برای ما قصه تکراری سال های گذشته را داشت، با این تفاوت که کادر فنی جدیدی روی نیمکت بود و بازیکنان خسته تر و بی انگیزه تر از سال های قبل نتایج ناامید کننده ای کسب کردند. شاید این انتطار زیادی از والیبال ایران و کولاکوویچ باشد که تیم های قدرتمند دنیا را شکست دهیم، تیم هایی که به مراتب حرفه ای تر و منسجم تر هستند و لیگ والیبال در آن کشور ها به معتای واقعی حرفه ای برگزار می شود اما روی صحبت و نقد پیرامون بازیکنانی است که استفاده شد.

درخشیدن بازیکنان تیم جوانان در قالب تیم کاله و همچنین تیم یک دست زیر ۲۳ سال(تیم ملی امید) به خانواده والیبال این نوید را داد که می توان بعد از این نسل طلایی باز هم به تیم ملی امید داشت. با حضور کولاکوویچ که خود مدعی داشتن تخصص در تغییر نسل است انتظار داشتیم فدراسیون والیبال و شخص سرمربی تیم ملی همانند تیم های دیگر حاضر در لیگ جهانی بهترین استفاده را از لیگ امسال داشته و با میدان دادن به چهره های جوان تنور رقابت برای پوشیدن پیراهن تیم ملی را داغ کنند.

هرچند در لیست معرفی شده به فدراسیون جهانی چهره های جدیدی حضور داشتند اما با توجه به سن و سال آن ها به هیچ جه نمی توان اسم جوانگرایی را روی این تغییرات گذاشت. هرچند والیبال ایران مانند ایتالیا و روسیه از چهره های جوان ممتاز، غنی نیست و نیز تیم ملی جوانان درگیر اردوی آمادگی مسابقات قهرمانی جهان بود اما بودند بازیکنانی که می توانستند در کنار تیم ملی حضور داشته و انگیزه آن ها شادابی را در چهره تیم زنده کند. همان طور که معنوی نژاد این کار را کرد و توانست تحسین بسیاری از کارشناسان را جلب کند.

درهفته اول و بعد از نمایش ضعیف مقابل برزیل و ایتالیا که چند مهره اصلی خود را نیز به همراه نداشتند به نیمکت نشینان میدان داده شد و حاصلش پبروزی برابر لهستان بود. این اتفاق می توانست در بازی های قبل و زمانی که غفور به دلیل مصدومیت شرایط خوبی نداشت و یا تیم در دریافت با مشکل روبه رو بود رخ دهد اما اصرار بر استفاده از ترکیب تکراری که به گفته کارشناسان به دلیل نبود شناخت کافی کولاکوویچ بوده شادابی را از تیم دور کرد.

در هفته دوم تهران میزبان بود و حضور هوادار این نوید را می داد که بازی ها با پیروزی همراه باشد. با اینکه بلیط ها گران شد اما هوادار آمد، موسوی هم به تیم اضافه شد پیروزی هم کسب شد اما دو پیروزی نزدیک ۳ بر ۲ و یک شکست ۳ بر صفر خیلی به کام جامعه والیبال خوش نیامد. این نکته را در نظر داشته باشید که آرژانتین درحالی در تهران ۳ بر ۲ مغلوب تیم ما شد که کونته و دچکو ۲ مهره اصلی خود را در اختیار نداشت.

هفته سوم و پایانی هم که انگار زنگ تفریحی بود و بازیکنانی را در زمین دیدیم که خود را از پیش بازنده می دانستند. به آمریکایی باختیم که اندرسون، دیوید لی، راسل و چند بازیکن اصلی خود را به همراه نداشت. به روسیه ۳ برصفر باختیم درحالی که آن ها ۱۴ بازیکن جدید با خود به لیگ آورده بودند و در نهایت به لهستان هم باختیم تا پرونده لیگ جهانی برای ایران بسته شود.

در این تیم ملی که اثری از طراوت در آن دیده نمی شد به هیچ وجه جوانگرایی صورت نگرفت بلکه بازیکنانی اضافه شدند که پیش از این پشت خط مانده بودند. نکته جالب این جاست که در این شرایط هم خیلی از آن ها استفاده نشد و به جز یک یا دو بازی از همان ترکیب تکراری همیشه استفاده کردیم. فدراسیون باز هم نتوانست همانند تیم های دیگر از لیگ جهانی استفاده بهینه را داشته باشد و از این میدان بزرگ برای تجربه اندوزی جوانانش بهره ببرد. در همه جای دنیا بعد از مسابقات المپیک پوست اندازی برای چهار سال آینده
آغاز می شود اما تنها اتفاقی که شاهد آن بودیم استفاده نصف و نیمه از پشت خط مانده های سال های گذشته والیبال بود.


حال لیگ جهانی را پشت سر گذاشتیم و باید منتظر مسابقات انتخابی جهان و پس از آن جام قهرمانی بین قاره ها بمانیم. در این شرایط ایجاد انگیزه در بازیکنان تیم ملی که گویا حضور در المپیک و چند دوره لیگ جهانی آن ها را اشباع کرده و البته اضافه کردن چند چهره جوان به تیم ملی کار کولاکوویچ و دستیارانش را سخت خواهد کرد و باید دید از پس این امتحان برخواهند آمد یا خیر.

منبع: مهر

604

کد خبر: 801339

وب گردی

وب گردی