به گزارش ایسکانیوز، اورانیوم یکی از عناصر متداول اما محدود بر روی کره زمین است. شما میتوانید مقدار کمی از این عنصر را در بیشتر سنگها پیدا کنید. ۹۹٫۳درصد این عنصر از اتمهای اورانیوم با ایزوتوپ ۲۳۸ تشکیلشده که نسبتاً بیخطر است اما بقیه ایزوتوپ ۲۳۵ اورانیوم است. غنیسازی اورانیوم ۲۳۵ در برنامههای مختلف هستهای کاربرد دارد.
دانشمندان برای شناسایی ایزوتوپهای اورانیوم از پالسهای خیلی کوتاه لیزر فمتو ثانیه فیلامنتی با انرژی زیاد استفاده کردند.
وقتی چنین پالس لیزری به شیء حاوی اورانیوم برخورد کند در یکلحظه، پلاسما تشکیلشده واتم های اورانیوم با اکسیژن موجود در جو اطراف پیوند میدهد و توسط روشهای طیفسنجی اپتیکی و آکوستیک قابلشناسایی و اندازهگیری است.
این سیستم بهصورت بالقوه میتواند اورانیوم غنیشده در گردوغبار اطراف تأسیسات غنیسازی غیرقانونی را تشخیص میدهد و یا به آسانی غنیسازی را در راکتور قانونی تأیید میکند.
روش لیزر جهت جداسازی ایزوتوپها ابتدا در دوران جنگ جهانی دوم مورداستفاده قرار گرفت. اگر بخواهیم در بین همه روشهای غنیسازی، این روش را مورد مقایسه قرار دهیم، باید اذعان داشت که نسبت به دیگر روشها توفیق زیادی به دست نیاورده است.
قابلیت تنظیم طول موج در لیزرهای رنگی، امکان استفاده از این روش را برای جداسازی ایزوتوپهای مختلف یک عنصر ایجاد کرده است. جابجایی بینابی ایزوتوپهای هر عنصری از جمله اورانیوم، اساس جداسازی در روش لیزر را تشکیل میدهد.
دو نوع متفاوت جداسازی با لیزر وجود دارد یکی جداسازی اتمی و دیگری جداسازی مولکولی. برای جداسازی در روش اتمی، فرایند یونش فوتونی چند مرحلهای به کار گرفته شده و در حین این مراحل، بخار اورانیوم با لیزرهای با طول موج متفاوت یونیزه میشود و سپس اتمهای مورد نظر به روش الکترومغناطیسی جذب خواهند شد.
به گزارش ستاد توسعه فناوریهای لیزر، فوتونیک و ساختارهای میکرونی، علت استفاده چند مرحلهای در فرایند جداسازی اتمی، محدودیت بازده لیزرهای رنگی قابل تنظیم است. در روش جداسازی مولکولی از فرایندهای فاز گازی استفاده شده و از فازهای مایع و جامد که در آنها اثر ایزوتوپی تحت تأثیر گستردگی خطوط انرژی بیناب قرار میگیرد اجتناب شده است.
200/202