وقتی مرسدس‌بنز با آستون‌مارتین معجون درست می‌کند! + تصاویر

وقار در طراحی، پدیده‌ای است که اغلب در سدان‌های فوق تجملی و یا شاسی‌بلندهای فول‌سایز آن را می‌بینیم که اینبار محصول مشترک آلمان و بنز چشم ها را تسخیر می کنند. دی‌بی 11 از آن جهت برای دنیای اسپرت‌ها اهمیت دارد که یکی از اولین پروژه‌های مشترک بین آستون‌مارتین و دایلمر (مالک مرسدس‌بنز) به حساب می‌آید.

به گزارش خبرنگار ایسکانیوز؛ اصولاً هرچقدر که خودروسازان به دنیای جوانان نزدیک‌تر می‌شوند، حس ماجراجویی و جسارت مانع از حفظ ابهت خودرو می‌شود. به همین دلیل است که برندهایی مانند رولزرویس و بنتلی زبانی کاملاً سنگین و رنگین دارند و هرگز برای جوان‌ترها جذاب نیستند. از سویی دیگر مدل‌هایی مانند فراری و لامبورگینی آن‌قدر افسارگسیخته و پرخاشگر هستند که راهی به دنیای باوقارها نمی‌برند؛ اما یک استثنای بزرگ در این زمینه داریم. شاید بتوان او را تنها خودروسازی بدانیم که توانسته ابهت ناب را با اسپرت‌گرایی محض گره بزند. این همان آستون‌مارتین است که به طرزی استادانه کهنه‌کاری را با ماجراجویی تلفیق کرده است.

آخرین پرده از هنرنمایی انگلیسی‌ها کوپه بی‌نظیری است به نام DB11. آخرین عضو از خانواده پرفروغ DB ها. پدیده‌ای که هم پا به سن گذاشته‌های حرفه‌ای را جذب خود می‌کند و هم تازه‌کارهای پر شور و حرارت را. دی‌بی 11 از آن جهت برای دنیای اسپرت‌ها اهمیت دارد که یکی از اولین پروژه‌های مشترک بین آستون‌مارتین و دایلمر (مالک مرسدس‌بنز) به حساب می‌آید.

دلیل دیگر حاشیه‌دار و حاشیه‌ساز بودن این خودرو، معرفی آن به‌عنوان جانشین کوپه رؤیایی DB9 است. خودرویی که به گفته برخی کارشناسان موفق‌ترین خودروی تمام تاریخ آستون بوده است. این‌ها چیزهایی هستند که ادامه کار را برای دی‌بی 11 سخت خواهند کرد.

آخرین عضو خانواده DB ها

سال 2002 هستیم. هنریک فیسکر هم‌چنان در آستون‌مارتین کار می‌کند. او هنوز برند مستقل خود را تأسیس نکرده است. مدیران شرکت به او می‌گویند باید یک پروژه جدید را دست بگیرد. این طراح چیره‌دست می‌بایست خودرویی جدید به اسم DB9‌ را طراحی کند. عبارت دی‌بی برگرفته از نام دیوید براون مالک اصلی برند آستون‌مارتین بوده است.

پروژه قبلی آنها DB7 از موفقیتی قابل قبولی برخوردار بود؛ اما مدیران خواهان یک انقلاب در این زمینه هستند. قرار است که دی‌بی جدید با پیشرانه V12 به جای نمونه سنتی V8 باشد. فیسکر کار خود را آغاز می‌کند. اتودهای اولیه مورد پسند سرمایه‌گذاران و سهام‌داران نیست. سرانجام در آستانه سال 2004 طراحی مدل جدید تأیید می‌شود. استفاده از یک پیشرانه غول‌آسای 5.9 لیتری در کنار ابعادی که به طرزی محسوس رشد کرده بود، دی‌بی 9 را تبدیل به اولین گزینه خریداران خاص سوپراسپرت‌ها کرد. چهره این خودرو عجیب بود. هم حس و حال سنگین داشت و هم زیر پوست خود شیطنت داشت. موفقیت این دی‌بی بی‌نظیر بود. آستون از آن در همه حوزه‌ها استفاده کرد. از مسابقات جی‌تی 3 گرفته تا 24 ساعته نوربرگ‌رینگ و 24 ساعته لومان.

شاید عمده محبوبیت این کوپه به خاطر پیشرانه توانمندش باشد. ولی کمتر کسی نسبت آیرودینامیک استادانه آن دقت داشته است. آستون‌مارتین با افتخار تمام دی‌بی 9 را به مدت 12 سال در خط تولید نگاه داشت. 2016 که فرا رسید، دیگر امیدی به ادامه تولید آن وجود نداشت. تقریباً همه بر این باور بودند که تکرار موفقیت این محصول غیرممکن است؛ اما آستون‌مارتین شرکتی نیست که از غیرممکن‌ها بترسد. بعد از یک همکاری پیچیده و البته هزینه‌زا با ردبول، شرکت نیاز به یک شریک واقعی و کاربلد داشت. آن‌ها سال‌ها پیش تجربیات مشترکی را با مرسدس‌بنز در خودروهای مسابقه‌ای ثبت کرده بودند؛ اما جلب نظر دایملر به‌عنوان شرکت مادر، کمی سخت به نظر می‌رسید؛ اما آلمان‌ها با آغوشی باز اولین پیشنهاد همکاری انگلیسی‌ها را پذیرفتند.

آستون به توصیه بنز از حجم موتور محصول جدید کاست ولی برای جبران مجبور شد که از ساختار تقویتی دو توربوشارژ بهره بگیرد. این پروژه DB11 نام گرفت. چیزی فراتر و لوکس‌تر از ونتیج و ونکوییش. البته نسخه‌ای از این خودرو در حال توسعه و تحقیق است که درون سینه خود یک قلب 4 لیتری توئین توربو هشت سیلندر V شکل گنجانده است. این خودرو تنها در نگاه اول شبیه نسل قبلی است. ریزه‌کاری‌ها و جزئیات به طرز باشکوهی دستخوش تغییر شده است. شاید بارزترین آن چراغ‌های عقبی باشد. کاپوت کوتاه آن بیننده را به یاد ماسل‌های آمریکایی می‌اندازد.

به روایت عدد و رقم

آستون با معرفی دی‌بی 11 به خودی خود موجی از استرس را به جان خریده بود. بنا بر این ترجیح داده است که به ترکیب برنده دی‌بی 9 دست نزند. این را می‌شود از روی ابعادش نیز فهمید. طول، عرض و ارتفاع 4739، 1940 و 1279 میلی‌متری این خودرو تقریباً با برادر بزرگ‌ترش هم‌خوانی دارد؛ اما فاصله محوری 2805 میلی‌متری‌اش است که نسبت به نمونه قبلی کمی افزایش پیدا کرده است. فاصله خودرو از سطح زمین تنها 140 میلی‌متر شده که پایداری آن را بیش از هر زمان دیگر افزایش داده است.

تقریباً هر محصولی که آستون می‌سازد یک جی‌تی تمام عیار است. شرکت با فراهم آوردن یک صندوق 320 لیتری برای این اسپرت خالص خواص مسافرتی آن را نیز به رخ کشیده است. شرکت به دلیل استفاده از مواد اولیه مدرن و البته محرمانه توانسته وزن خودرو را تا 70 کیلوگرم کاهش دهد. این یعنی جرم خالص دی‌بی 11 دقیقاً 1770 کیلوگرم شده که 51 درصد آن روی محور جلو قرار گرفته است. این وزن بدون احتساب باک پر 78 لیتری و بالطبع منابع آب و روغن آن است. نسخه دی‌بی 9 با یک پیشرانه 5.9 لیتری 12 سیلندر می‌توانست 476 اسب‌بخار نیرو فراهم کند. این در حالی است که نسخه جدید به لطف بهره‌گیری از دو توربوشارژر 600 اسب‌بخار نیرو را در 6500 دور در دقیقه و 700 نیوتن‌متر گشتاور را در 1500 دور در دقیقه فراهم می‌کند.

نکته مهم آن است که حجم موتور نمونه جدید 5.2 لیتر با همان آرایش قبلی است. بازده تئوریک این قلب تپنده به ازای هر لیتر از حجم موتور 115 اسب‌بخار نیرو و 134.5 نیوتن‌متر گشتاور است. نسبت قدرت به وزن این خودرو 339 اسب‌بخار بر تن محاسبه شده است. این اعداد و ارقام برای سوپراسپرتی که گنجایش هر سیلندرش 433 سی‌سی است، عالی به نظر می‌آید. آستون به شدت در قسمت رینگ و لاستیک از خود حساسیت به خرج داده است. برای چرخ‌های جلوی دی‌بی 11 از تایرهای 255.40 میلی‌متری و برای چرخ‌های عقب از سایز 295.35 میلی‌متری هر دو جفت 20 اینچی استفاده شده است. سازنده این لاستیک‌ها بریجستون و مدل آنها S007‌ است. تایرهایی مخصوص مسابقه و پیست که البته روی آسفالت معمولی شهری نیز عملکرد درخشانی از خود به نمایش خواهند گذاشت. کارایی عالی لاستیک‌ها زمانی به اوج می‌رسد که خودرو از سیستم ترمزگیری خوبی هم برخوردار باشد. آستون‌مارتین با انتخاب دیسک‌های 400 میلی‌متری در جلو و 360 میلی‌متری در عقب به سبک ابرخودروهایی مانند پاگانی و فراری عمل کرده است.

به عقیده کارشناسان بزرگ‌ترین ویژگی فنی این خودرو علاوه بر آن پیشرانه مدرنش، جعبه‌دنده 8 سرعته نیمه اتوماتیک ZF و سیستم انتقال قدرت 2 محور آن است. ترکیبی که باعث به وجود آمدن کارنامه‌ای درخشان برای آن شده است. با آستون‌مارتین دی‌بی 11 می‌توان صفر تا صد را در 3.9 ثانیه طی کرد. شتاب صفر تا 160 آن 8.7، صفر تا 200 معادل 16.1 و در نهایت شتاب صفر تا 250 کیلومتر در ساعتش 32.9 ثانیه ثبت شده است. با این خودرو می‌توان 400 متر را در 12 ثانیه و با سرعت 152 کیلومتر در ساعت طی کرد. پیمایش یک مسیر یک کیلومتری برایش 27 ثانیه طول می‌کشد.

یکی از خواص جعبه‌دنده‌های نیمه اتوماتیک بالا نگاه داشتن دور موتور در هر دنده است. به‌طوری که شتاب ثانویه این آستون نیز هم‌چنان درخشان است. پیمایش 60 تا 100 کیلومتر در ساعت با این خودرو 3.8 ثانیه طول می‌کشد. از 80 تا 120 با این محصول 4.8 ثانیه زمان می‌خواهد و در نهایت از 100 تا 180 کیلومتر در ساعتش نیز 12.9 ثانیه به طول می‌انجامد. شرکت به صورت رسمی سرعت نهایی این خودرو را 322 کیلومتر در ساعت اعلام کرده است. این را در نظر داشته باشید که برای لذت بردن از این غول زیبای انگلیسی باید حداقل 214 هزار دلار پول نقد در جیب داشت.

به‌طور خلاصه

اینکه چرا آستون‌مارتین هر سال شریک جدیدی برای خود دست و پا می‌کند، هنوز معلوم نیست. دو سال پیش شراکتی را با ردبول آغاز کرد و سال پیش نیز با مرسدس‌بنز به توافق‌هایی دست پیدا کرد. آنچه اهمیت دارد آن است که شرکت در تمام این فعل و انفعالات مدیریتی، موفق عمل کرده است. درباره توانایی‌های اسپرت این خودرو حرف دیگری نیست. ولی درباره خواص لوکس آن می‌توان به استفاده از صندلی و داشبورد چرم دست‌دوز آن اشاره کرد. درون کابین دی‌بی 11 از سیستم صوتی 1000 واتی بنگ‌اند اولوفسن حرفه‌ای بهره گرفته شده است.

آستون‌مارتین فوق را باید با کدام محصول مقایسه کرد؟ مازراتی گرن‌توریزمو ام‌سی 364 هزار دلاری یا آئودی R8 376 هزار دلاری؟ این خودرو با قیمتی که تقریباً 100 هزار دلار ارزان‌تر است، قدرتی بیشتر را فراهم می‌آورد. بعد از دی‌بی 9 این محصول جانشین برحقی به حساب می‌آید. ورود مرسدس‌بنز به پروژه خواص تجملی آن را به طرزی چشم‌گیر افزایش داده است. غرش گوش‌نواز سیستم اگزوز دی‌بی 11 شما را به یاد فراری کالیفرنیا می‌اندازد. شرکت حساسیت عجیبی روی پروسه تولید آن دارد به طوری‌که همیشه ساخت آن را در کارخانه گایدون انگلیس انجام می‌دهد. همان محلی که دی‌بی 9 نیز در آنجا ساخته می‌شد.

می‌خواهیم در یک جمله این آستون‌مارتین را تعریف کنیم؛ ترکیب پورشه 911 توربو و بنتلی کانتیننتال جی‌تی. هرآنچه شما در یک خودروی عالی انتظار دارید، روی این محصول سوار شده است. در حقیقت شما هیچ آیتمی را در کلاس متوسط و معمولی نمی‌بینید. به شکلی عجیب پشت ظاهر مدرن و آینده‌نگر دی‌بی 11 شاهد حضور مخفیانه و مؤثر دی‌بی 9 هستیم. این یعنی نه می‌خواست و نه می‌توانست از ساختار آن مدل رؤیایی دست بکشد. استفاده از یک صفحه نمایشگر لمسی 12 اینچی هوشمند، از آن کارهایی است فقط از سوی دایلمر آلمان برمی‌آید.

امکان انتخاب 35 نوع ترکیب رنگی برای بدنه و 28 رنگ برای چرم داخلی کاری کرد که در روز اول رونمایی بیش از 1400 درخواست فروش در نمایندگی‌ها ثبت شود. این فقط به خاطر اعتبار برند درخشان آستون‌مارتین نیست. این روزها مشتریان به دنبال خودرویی هستند که همه‌کاره باشد. هم در خیابان آتش به پا کند و هم برای مسافرت جوانانه مناسب باشد. انگلیسی‌ها در استفاده از فیبر کربن مانند ایتالیایی‌ها هیجان‌زده و اغراق‌آمیز عمل نکرده‌اند. آستون به مشتریانش توصیه می‌کند اگر دنبال یک جنون واقعی هستند سراغ ونکوئیش و یا ونتیج بروند. این مدل کمی باوقارتر به حساب می‌آید.

حساب و کتاب که می‌کنیم این روزها آستون‌مارتین باید 103 سالگی خود را جشن بگیرد. انگلیسی‌ها با معرفی دی‌بی 11 یک قرن خودروسازی خود را به چالش کشیده‌اند. از یک‌سو باید موفقیت افسانه‌ای به اسم دی‌بی 9 را تکرار می‌کردند و از سویی دیگر می‌بایست یک جهش بلند رو به جلو داشته باشد. این تنها ادعایی در حد حرف نیست. آن‌ها برای پروژه جدید خود 200 میلیون دلار سرمایه‌گذاری کرده‌اند. انگلیسی‌ها با همکاری آلمان‌ها پروژه موفقی را به اجرا گذاشت. تغییرات اساسی بیشتر روی جعبه‌دنده و سیستم تعلیق و شاید مهم‌تر از همه در قسمت قوای محرکه اجرا شد.

راستش را بخواهید نمی‌توان برای این خودرو از شعار «بازگشت باشکوه» استفاده کرد. آستون‌مارتین جایی نرفته بود که بخواهد بازگردد. آن‌ها بار دیگر خودروی فوق جذاب را تعریف کرده‌اند. جذابیت، چیزی نیست که بتوان آن را به سادگی تعریف کرد؛ اما گویا این کار برای آستون مثل آب خوردن است. شرکتی که سال‌های گذشته یکی از بهترین برندها در زمینه ساخت موتورهای V12 تنفس طبیعی بود، امسال با مشاوره آلمان‌ها به سمت موتورهای توربوشارژ گرایش پیدا کرد. مرسدس‌بنز که خود استاد اصالت است به خوبی درک می‌کند که ریشه‌های اصیل در یک خودرو تا چه اندازه اهمیت دارد.

400

کد خبر: 804545

وب گردی

وب گردی