به گزارش خبرنگار ایسکانیوز علیرغم هشدارهایی که آسیب شناسان ،روانشناسان و جامعه شناسان و همچنین نیروهای انتظامی در مورد آسیب ها و تبعات منفی شبکه های مجازی داده اند شاهد هستیم که اتفاق دوستی و ابراز علاقه و رد و بدل شدن احساسات نه تنها کم نشده بلکه شیوع بیشتری پیدا کرده و متاسفانه فقط تعداد اندکی از آنها در رسانه ها و صفحات حوادث روزنامه ها مطرح می شود و انگار هشدارها جز برای عده ای محدود نتوانسته تاثیر چندانی داشته باشد.
آیا این یک ارتباط واقعی است؟
به نظر می رسد ارتباط ها در دنیای مجازی هر روز گسترده تر می شود و از آنجایی که دو طرفی که با هم یا در یک گروه صحبت می کنند یکدیگر را اصلا نمی شناسندممکن است به آسیب هایی دچار شوند و پیامدهای منفی و زیانباری داشته باشد.
حمید فتاحی جامعه شناس با بیان این مطلب می گوید:مردم تنها شده اند و می خواهند هر طوری شده تنهایی شان را پر کنند و تنها راه و ساده ترین راه را حضور در شبکه های مجازی می دانند و مشخص است که هر چه سن کاربران پایین تر باشد سریعتر تحت تاثیر سخنان کاربران دیگر قرار بگیرند.
وی با اشاره به اینکه این ارتباط ها نمی تواند به شکل تمام و کمال واقعی باشد می گوید: شکل گیری این نوع ارتباط ها بستگی به جهان بینی وسن و سال افراد دارد و بدون شک ارتباطی که یک دختر 17-18 ساله و یک فرد 40 ساله دارد با هم فرق می کند. یک دختر 17 ساله ممکن است به ابراز علاقه و کلمات زیبایی که از طرف مقابل میشنود واکنش سریع و مثبت نشان دهد اما یک فرد 40 ساله قاعدتا به نوع استفاده از کلمات دقت بیشتری می کند و با تامل به گفته ها و نوشته ها فکر می کند و بعد جواب می دهد.
فتاحی به واقعی نبودن افراد در دنیای مجازی اشاره می کند و می گوید : اگر افراد در دنیای مجازی همانی باشند که هستند شاید آسیب ها کمتر شود چه بسا که یک دختر مدت ها با یکی چت می کند و بعد از مدتی که قرار می گدارند متوجه می شود باشخصیتی که می شناخته فاصله زیادی دارد و حتی تصوراتی که از قیافه فرد داشته همخوانی ندارد .
ارتباط نه ، اتصال
به اعتقاد رییس مددکاران اجتماعی ایران گسترش فضای مجازی شکل ارتباطات را تغییر داده است و ذائقه جامعه را از یک روابط رو در رو و حقیقی به یک رابطه غیرحقیقی تقلیل داده است.
سید حسن موسوی چلک می گوید: من اسم این شکل از آشنایی را ارتباط نمی گذارم و باید به آن اتصال گفت و در این اتصالات هم هیچگاه حس واقعی به طرفین منتقل نمی شود.
وی می گوید:برخی از مردم در دنیای حقیقی محبت و توجهی که انتظار دارند را نمی یابند و به دنیای مجازی پناه می برند و با حرف زدن و ردوبدل کردن عکس ها و فیلم هایی از خودشان شروع می شود و معلوم نیست که در نهایت به کجا ختم شود .
آیا ابراز علاقه ها واقعی است ؟
فتاحی می گوید: شاید از نطر کاربرانی که در پشت مانیتور سیستم و گوشی خود به ابراز علاقه طرف مقابل گوش می دهند کافی و راضی کننده باشد اما واقعیت این است که نمی توان به همه گفته ها و ابراز علاقه ها مطمئن بود و آنها را صد در صد قبول کرد.
وی تاکید می کند:مشکل اینجاست که برخی دوست دارند این حرف ها را باور کنند و با تصور اینکه این فرد با دیگران فرق دارد به طرف مقابل اعتماد می کنند بدون اینکه از عواقب احتمالی آن با خبر باشند.
به اعتقاد این جامعه شناس البته استثناهایی هم در ابن مورد وجود دارد و چندین نفر از طریف ارتباط در دنیای مجاری فرد مورد نظرشان را پیدا کرده و ماجرا به ازدواج و سفید بختی منجر شده است.
سواد استفاده از دنیای مجازی را نیاموخته ایم
اما حمید فتاحی به نکته دیگری اشاره می کند و معتقد است که بیشتر کاربران سواد استفاده از فضای مجازی را ندارند .
این جامعه شناس می گوید : تعارف که نداریم بسیاری از کاربران فرهنگ استفاده از نت و فضاهای اجتماعی را نیاموخته ایم و برای استفاده از آن باید آموزش ببینیم که اگر این اتفاق بیفتد عوارض و تبعات کمتری را در جامعه شاهد خواهیم بود.
چکار کنیم ؟
سوالی که اینجا مطرح می شود این است که آیا خانواده ها می تواند در حل این در این معضل کمک کنند و اصولا خانواده و رسانه چه نقشی می تواننند ایفا کنند ؟
فتاحی می گوید : بدون شک خانواده و جامعه و رسانه ها می توانند نقش بسیار مهمی داشته باشند و بتوانند سواد استفاده از این شبکه ها و دنیای مجازی را کنترل و مدیریت کنندو هر کدام بتوانند در این حوزه موفق باشند می توان از میزان آسیب های اجتماعی و گرفتاری ها و تبعات منفی آن جلوگیری کرد.
خبرنگار : زهره حاجیان
700
