به گزارش ایسکانیوز به نقل از روابط عمومی ششمین جشنواره بین المللی فیلم سبز، سارا حبیبی برنامهریز شهری و منطقه ای دفتر UN-Habitat در ابتدای این نشست با اشاره به اینکه این کارگاه درباره دو موضوع کلی هست که دفتر UN-Habitat در مورد آنها در حال حاضر فعالیت میکند، گفت: ایده همکاری ما با جشنواره فیلم سبز از آنجا شکل گرفت که فعالیتهای ما منطبق بر فعالیت های جشنواره فیلم سبز بود.
بنابراین به این نتیجه رسیدیم که می توانیم همکاری مشترکی داشته باشیم و زمینه ای را فراهم کنیم تا کسانی که در حرفه شهرسازی و فیلمسازی یا حوزه های مرتبط مشغول به همکاری هستند بتوانند از این کارگاه استفاده کنند.
وی افزود: موضوع کارگاه امروز، شهرهای است و موضوع شهرهای سبزتر یکی از طرح های ابتکاری است که برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد به همراه UN-Habitat در حال انجام آن است.
**دستور کار جدید شهری به فعالیت های محیط زیستی نیاز دارد
حبیبی درباره فعالیت های دفتر UN-Habitat در تهران گفت: این دفتر در تهران یکی از برنامه های اسکان سازمان ملل متحد است که فعالیتش را با کاهش خطر بلایا آغاز کرده است و سپس برنامه ریزی شهری و شهرسازی را به فعالیت های خود افزوده و همکاری با نهادهای خصوصی، سازمان های دولتی، دانشگاه ها و شهرداری ها را در دستور کارش قرار داده است.
وی درباره اولین کنفرانس UN-Habitat توضیح داد: در سال 1976 در پی زنگ خطری که رشد بدون کنترل و سریع شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه به صدا درآمد، مجمع عمومی سازمان ملل فراخوان برگزاری اولین کنفرانس در زمینه سکونتگاه های انسانی را مطرح کرد. در این کنفرانس که در ژوئن 1976 در ونکوور کانادا برگزار شد بر تاثیر مستقیم شرایط سکونتگاه های انسانی بر توسعه اجتماعی، اقتصادی و انسانی تاکید شد.
این برنامهریز شهری و منطقه ای دفتر UN-Habitat ادامه داد: در پی کنفرانس های هبیتات یک و دو، کنفرانس سوم شکل گرفت که دو موضوع مسکن و توسعه پایدار شهری را در دستور کار خودش قرار داد و در سال 2016 در اکوادور برگزار شد. این کنفرانس با مشارکت تمامی دولت های عضو سازمان ملل متحد و ذی نفعان برگزار شد.
حبیبی با بیان این که دستور کار شهری به صورت کلی دو بخش دارد، گفت: در بخش اول بیانیه کیتو در زمینه شهرها و سکونتگاه های پایدار و در بخش دوم برنامه اجرایی را اعلام می کند.
وی افزود: در بیانیه اصلی کیتو به چالش ها و فرصت هایی که شهرنشینی فراهم می کند اشاره دارد. اینکه تا سال 2050 جمعیت شهری دوبرابر می شود بنابراین ما نیاز داریم به چالش های این اتفاق پاسخ مناسب بدهیم. از طرف دیگر فقر و نابرابری در حال افزایش است و تاکید دارد که نباید به شهرنشینی به شکل منفی نگاه کنیم و باید به دنبال بهره گیری از فرصت ها و مزایای شهرنشینی باشیم. همه این موارد با توجه مقامات می تواند انجام پذیر باشد.
وی با اشاره به سه معیار و اصول مهم از دستور کار جدید شهری گفت: انرژی پاک، گردشگری و حمل و نقل پایداراز ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، فناوری و انرژی، برنامه ریزی و مدیریت شهری و محیط زیستی از مفاهیمی هستند که در دستور کار جدید شهری به آنها توجه شده است.
**استفاده از کمترین منابع برای بیشترین پایداری در اکوسیستم
ایزابل وتزل هماهنگ کننده برنامه شهرهای سبز بین برنامه محیط زیست سازمان ملل و برنامه اسکان بشر ملل متحد ضمن تشکر برای دعوت از او برای حضورش در جشنواره فیلم سبز ایران، گفت: طرح مشارکت شهرهای سبزتر یکی از نمونههای موفق این همکاری مشترک است که از سال 2014 میلادی تا 2016 برنامه ریزی شده است.
وی ادامه داد: امروزه مناطق شهری، سکونتگاه غالبا جامعه بشری و مرکز توسعه اقتصادی هستند.همانطور که می دانید بیش از 50 درصد از جامعه بشری در شهرها زندگی می کنند در صورتی که تها سه درصد از مساحت کره زمین را اشغال کرده اند. انتظار می رود این میزان تا سال 2050 میلادی به 70 درصد جمعیت شهری افزایش یابد.
ایزابل وتزل همچنین یادآور شد: شهرها مصرف کننده 75 درصد منابع طبیعی زمین و تولید کننده 60 درصد گازهای گلخانهای و 50درصد پسماند هستند و شهریشدن بدون برنامهریزی و مدیریت ضعیف تاثیرات منفی روی جامعه و محیط زیست خواهد داشت. هدف از این برنامه همکاری مشترک، جریانسازی دیدگاه محیط زیستی در سیاستسازی شهری و تقویت نقش ارتباطات محلی-جهانی مسائل محیط زیست است. اولویتهای این برنامه شامل شهرهای تابآور، بهرهور از منابع کافی، حمل و نقل پایدار و مدیریت پسماند وفاضلاب است.
وی ادامه داد: در این برنامه مشارکت شهرهای سبزتر به منظور ایجاد تداوم فعالیتهای مشترک فعلی و پایهریزی برنامههای مشترک جدید اهمیت داده شده است.قطعا برنامهها و پروژههای مشترک، مانند برنامه شهرهها و تغییر اقلیم، ساختار همکاریهای مشترک را تقویت میکند. با توجه به اهمیت شهرها از نظر اقتصادی-اجتماعی، تاب آور کردن آنها نسبت به تنشهای احتمالی ضروری است. با در نظر گرفتن الگوهای رشد سرانه، خدمات پایه اکوسیستمی مانند جذب کردن، چرخه مواد غذایی ، زمین با کمبود قابل توجهی مواجه خواهد بود و لذا در نظر گرفتن منابع درتوسعه شهری به منظور توسعه پایدار شهری ضروری است.
وتزل با بیان اینکه افزایش رشد جمعیت و شهرها نیاز به استفاده از وسایل حمل و نقل به منظور جابه جایی جمعیت در مسیرهای مختلف شهری و برون شهری را افزایش خواهد داد، گفت: بنابراین برنامه ریزی برای حمل و نقل پایدار و کم انتشار به عنوان یکی از خدمات پایه شهری از اهمیت بالایی برخوردار است. هر دو آژانس سازمان ملل متحد در تمامی زمینه های این همکاری مشترک حضور فعال دارند، اما در برخی موارد رویکرد آنها نسبت به مسائل مختلف، متفاوت است.
وی ادامه داد: به عنوان مثال، در بخش حمل و نقل پایدار، برنامه اسکان بشر، ملل متحد روی برنامه ریزی حمل و نقل محور با استفاده از یکپارچهسازی کاربری اراضی تمرکز دارد، در حالی که برنامه محیط زیست ملل متحد روی ارتقا و ترویج سوخت ها و وسایل نقلیه پاک تر تمرکز دارد.
وی تاکید کرد: شهرهای جهان تا سال 2025 میلادی تولیدکننده 2.2میلیارد تن پسماند جامد خواهند بود که این مقدار در سال 2012 میلادی برابر 1.3میلیارد تن بوده است. افزایش نرخ تولید پسماند در کشورهای کم درآمد بیش از دو برابر خواهد بود. همچنین مدیریت فاضلاب با توجه به ظرفیت محدود و پیچیدگیهایش جزء چالشهایی است که شهرها با آن رو به رو خواهند بود. مصرف آب آلوده به دلیل عدم مدیریت فاضلاب مناسب تهدیدی جدی برای سلامت جامعه است. باید توجه داشته باشیم که آب و فاضلاب، همچنین مدیریت پسماند نقش حیاتی در سلامت جامعه و محیط زیست دارد.
وتزل درباره یکی از پروژه هایی که در هبیتات درگیر آن هستند، گفت: یکی از پروژه هایی که با آن درگیر هستند افزایش کمربند سبز در شهر چینگو چین است. در این پروژه ارزیابی کردیم که افزایش کمربند سبز چطور می تواند زندگی پایدار ایجاد کند و چطور پتانسیل گردشگری در شهر به وجود آورد.از طرف دیگر چه تاثیری در اکوسیستم این شهر دارد و چه مشاغلی را می تواند ایجاد کند.
وی عنوان کرد: دلایلی که شهرهای سبزتر از اهمیت بالاتری قرار دارد این است که شهرها اهمیت اقتصادی بالایی دارند و وقتی مردم به شهرها مهاجرت کنند ممکن است فقر و ایجاد آلودگی و پسماند بیشتر شود. یکی از تمرکزها روی زیرساخت ها و عمر آنهاست. سرمایه گذاری روی زیر ساخت ها از اهمیت بسیاری برخوردار است به خاطر طول عمر و رابطه ای که با مسائل اجتماعی و اقتصادی دارند. ما می خواهیم با استفاده از منابع کمتر بیشترین پایداری را برای اکوسیستم داشته باشیم.
501