به گزارش سرویس دانشگاه ایسکانیوز، حمید شهرابی، مسوول تحقیقات و برنامه‌ریزی «خانه آمریکای لاتین» در نشست همبستگی ایران و ونزوئلا با حضور نمایندگان اتحادیه های دانشجویی بیانیه خانه آمریکای لاتین را قرائت کرد.
متن بیانیه به شرح زیر است:
ما امروز برای ابراز همبستگی با دولت و ملت ونزوئلا دور هم جمع شده‌ایم، و به راستی که این دولت و ملت امروز چوب ایستادن بر موضع حق را می‌خورند. آیا می‌شود ادعای صلح‌طلبی و حق‌جویی و طرفداری از آزادی و عدالتخواهی داشت و با این حال در مقابل این ظلمی که در حق این دولت و ملت می‌شود سکوت کرد! داستان بر خلاف تصویر مخدوشی که رسانه‌های امپریالیستی در مورد ونزوئلا القا می‌کنند ساده و عاری از پیچیدگی است.
تصویری که رسانه‌های تحت امر و کنترل شرکت‌های غول‌آسای سرمایه‌داری از ونزوئلا و انقلاب بولیواری ترسیم می‌کنند، اینگونه است: دولت در اداره امور کشور شکست خورده است، قاطبه مردم ناراضی‌اند و برای برخورداری از آزادی و دیگر خواست‌های برحق به خیابان‌ها آمده‌اند و دولت دیکتاتوری با سرکوب آنها حقوق بشر را نقض می‌کند. چنین دولتی البته که باید تحریم اقتصادی شود و با تهدید تجاوز نظامی مواجه باشد. ولی آیا داستان به واقع اینگونه است؟ به راستی در ونزوئلا چه می‌گذرد؟
مردمی که سرزمین‌شان بالاترین حجم از ذخائر نفت جهان را در خود جای داده و این ماده و دیگر منابع ملی‌اش برای چند قرن توسط نظام سلطه به یغما می‌رفته و اراده کاخ سفید واشینگتن بر حکومت‌شان حاکم بوده، آری چنین مردمی همین چند سال پیش یعنی اواخر 1998 میلادی علیه این رابطه ناعادلانه قیام می‌کنند و هوگو چاوز انقلابی را به جای حکومت تابع ایالات متحده بر مسند قدرت می‌نشانند. چاوز در قدرت، به جای پیروی از امر و نهی حکومت ایالات متحده مسیری دیگر را طی می‌کند: دفاع قاطع از استقلال کشور و حاکمیت ملت. او از این هم پا فراتر گذاشته و دیگر کشورهای آمریکای لاتین را برای توسعه خارج از چارچوب سیاست‌های دیکته شده آمریکا در قالب اتحادیه‌هایی چون آلبا و اوناسور دعوت به همکاری می‌کند. این نوع سیاست‌ها همراه با سمت‌گیری چاوز و دولت بولیواری به طرف طبقات محروم اجتماعی چیزی نیست که امپریالیسم آمریکا بپذیرید و بتواند هضم کند.
با چنین رویکردی دولت بولیواری از همان ابتدای به قدرت رسیدن در معرض تهاجمات امپریالیسم آمریکا قرار می‌گیرد. کودتای نافرجام سال 2002 میلادی، تحریم و جنگ اقتصادی تمام عیار، حمایت آشکار و نهان از اپوزیسیونی که با برگزاری تظاهرات خشونت‌آمیز، مخالفین‌اش را آتش می‌زند و هدف سرنگونی دولت بولیواری را در دستور کار دارد، اینها همراه با تبلیغات پر حجم و بی‌وقفه رسانه‌ای به منظور بی‌اعتبار کردن دولت ونزوئلا ابزاری است که حکومت ایالات متحده برای سرکوب و رها شدن از "شر" انقلاب بولیواری به کار گرفته و می‌گیرد. داستان آنچه که در ونزوئلا می‌گذرد نه آن تصویر کاذب و مخدوش رسانه‌های سرمایه‌داری بلکه این کشمکش تاریخی است، ظالم در یکطرف و مظلوم در طرف دیگر.
اوج ریاکاری را ببینید: دولت آمریکا از یکطرف ونزوئلا را تحریم اقتصادی می‌کند و با همدستی سرمایه‌داری وابسته خود در این کشور از عرضه کالاهای مورد نیاز مردم به بازار جلوگیری می‌کند و از جانب دیگر مسئولیت این جنگ اقتصادی مخرب و بی‌ثباتی و نابسامانی‌ای که خود به وجود آورده است را به دوش همان طعمه خود یعنی دولت بولیواری می‌اندازد. پیام روشن است: دست از مقاومت بردارید تا کاری به کارتان نداشته باشیم و دروغ بزرگ همینجاست، چرا که دست برداشتن از مقاومت برای ملت و دولت ونزوئلا عملا منجر به این خواهد شد که دولت ایالات متحده موقعیت از دست داده را دوباره بدست آورد و بر سرنوشت این کشور حاکم شود.
فشارها و تهدیدات ایالات متحده علیه ونزوئلا طی چند ماه گذشته مجددا تشدید شده است. تهدید ترامپ در ماه اوت به حمله نظامی علیه ونزوئلا اگر چه متعاقبا به عقب‌نشینی موقت مقامات آمریکایی از این موضع جنگجویانه در شرایط فعلی منجر شد، این تهدیدات همراه با شدت گرفتن تحریم‌های اقتصادی ماهیت خط‌مشی خصمانه و تهاجمی حکومت ایالات متحده نسبت به انقلاب بولیواری را نشان می‌دهد. این خط‌مشی قبلا هم از جانب حکومت ایالات متحده علیه دیگر دولت‌های استقلال‌طلب و از جمله علیه دولت مصدق در ایران (1953)، آربنز در گوآتامالا (1954)، لومومبا در کنگو (1960)، گولارت در برزیل (1964) و سالوادور آلنده در شیلی (1973) و در همین قرن حاضر در هائیتی (2004) و زلایا در هندوراس (2009) به کار گرفته شده و نتایج اسف‌باری را به همراه داشته است.
امروزه، ونزوئلا با چنین خطری مواجه است و دفاع از انقلاب بولیواری که در کنار انقلاب کوبا طی دو دهه گذشته الهام‌بخش حرکت‌های آزادیبخش در منطقه آمریکای لاتین بوده است، وظیفه هر انسان صلح‌طلب و آزادیخواه می‌باشد.
"خانه آمریکای لاتین" که طی دهه گذشته همواره در جهت جلب و ابراز همبستگی با انقلاب بولیواری گام برداشته و بالاخص در ایران عمل متحد نیروهای انقلاب اسلامی در این زمینه را تشویق و ترغیب کرده است، ضمن اعلام مجدد حمایت خود از مقاومت قهرمانانه مردم و دولت ونزوئلا در مقابل تهاجمات امپریالیستی، در نهایت تواضع دو پیشنهاد اصلی خود به منظور دفاع از انقلاب بولیواری و حفظ و تحکیم این انقلاب را در دو حوزه داخلی و بین‌المللی به شرح زیر اعلام می‌دارد.
1- حوزه بین‌الملل: پخش هر وسیع‌تر حقایق مربوط به ونزوئلا در افکار عمومی و گسترش همبستگی بین‌المللی با دولت و مردم این کشور، که جلسه امروز ما اقدامی‌ست در این زمینه.
2- حوزه داخلی: تقویت و تحکیم انقلاب در داخل کشور. در تمام کشورهایی که چند لحظه پیش از آنها نامبرده شد کودتا به این علت پیروز شد که دولت‌های وقت در این کشورها از دست زدن به بسیج توده‌ها و حفظ وحدت مابین آنها بدون واهمه از دشمن امپریالیستی و اتخاذ اقدامات قاطع جهت مقابله با الیگارشی داخلی وابسته به نظام سرمایه‌داری جهانی قصور کردند. انقلاب به همان میزان که در جهت بسیج و حفظ وحدت و پاسخ گفتن به نیازهای توده‌های مردم گام بر می‌دارد، به همان اندازه تقویت می‌شود و پایدار می‌ماند.
باشد که انقلاب بولیواری ونزوئلا و انقلاب اسلامی ایران بالنده این مسیر آزادیبخش را با موفقیت بردارند.
خانه آمریکای لاتین
27 شهریور 1396
