آموزش و پرورش در خدمت توسعه پایدار

آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی وظیفه تعلیم و تربیت افراد جامعه را برعهده دارد و نقش آن در ساختن انسان های آگاه و پویا بر هیچ صاحب نظری پوشیده نیست و همگی بر تاثیر بی بدیل آموزش و پرورش متفق القولند. اهمیت آموزش و پرورش به واسطه کارکردهایی است که برعهده دارد از قبیل جامعه پذیری و فرهنگ پذیری، نظارت اجتماعی، انسجام و یگانگی اجتماعی، نوآوری و تغییرات و ... مورد ارزیابی قرار گیرد.

نقش بی بدیل آموزش و پرورش در بالا بردن سطح فرهنگی و ایجاد توسعه پایدار همیشه یکی از نقاط مهم و برجسته این نهاد برشمرده می شود. از آنجا که انسان ها عامل توسعه و موجبات پیدایش توسعه هستند (نه ابزارها و سیستم ها) لذا آموزش و پرورش با تربیت افراد جامعه و دگرگون کردن طرز نگرش آنان می تواند بزرگترین خدمت را به توسعه نماید چرا که می دانیم یکی از موانع عمده عقب ماندگی در کشور های توسعه نیافته، موانع فرهنگی است.

کشور های پیشرفته با پی بردن به اهمیت نقش سواد و آموزش در امر توسعه، سرمایه گذاری هنگفتی کرده اند و توجه ویژه ای به آن مبذول داشته اند چون اعتقاد راسخی دارند که منشاء کلیه اختراعات و اکتشافات و پیشرفت های اقتصادی- اجتماعی را علم و پژوهش و در یک کلام آموزش و پرورش برعهده دارد و به سامان می رساند.

یکی از بنیان گذاران آموزش و پرورش ژاپن با توجه به نقش موثر آموزش و پرورش در توسعه اقتصادی- اجتماعی می گوید: «ما نه هیچ منبع طبیعی داریم و نه هیچ قدرت نظامی، ما فقط یک منبع داریم و آن هم ظرفیت فکری مغزهایمان و این منبع تمام نشدنی است و باید آن را بسط و گسترش داد و تربیت کرد و این قدرت فکری خواه ناخواه در آینده نزدیک گرانبهاترین و خلاق ترین ثروت مشترک همه بشریت خواهد بود» (مبانی توسعه پایدار در ایران. صرافی و اطاعت. ص ۷۰) و کشور ما از اینطور امکانات خدادادی و بالقوه ای پُر است.

دانتون یکی از معماران انقلاب کبیر فرانسه نیز می گوید: «بعد از نان آموزش و پرورش نخستین نیاز ملت هاست» (جامعه شناسی آموزش و پرورش. علاقبند. ص ۶۸) بدیهی است که بسط و توسعه آموزش و پرورش در جوامع زمینه های لازم را برای تحولات اقتصادی- اجتماعی فراهم می سازد و باعث شکوفایی همه جانبه کشور می شود.

توسعه و رشد منابع انسانی پیش شرط توسعه ملی است و ثروت هر ملتی یا جامعه ای مبتنی بر قدرت و توانایی آن ملت در ذخیره سازی و توسعه منابع انسانی خود و بهره برداری از آن است. سرمایه گذاری در آموزش و پرورش به مثابه سرمایه گذاری برای توسعه پایدار است و دانش آموزانی که امروز به مدرسه می روند و ساعت های متمادی خود را در کلاس های درس می گذرانند، سرمایه ای گرانبها برای پیشرفت کشور به حساب می آیند و می توانند آینده را از آن خود کنند. اینک در بهار تعلیم و تربیت باید بار دیگر سیاست های بالادستی در آموزش و پرورش را مورد مطالعه قرار دهیم تا ضمن اصلاح آنها در جهت رشد فرزندان این مرز و بوم بکوشیم.

*معاون رئیس سازمان صداوسیما در امور استان ها

700

کد خبر: 838720

وب گردی

وب گردی