به گزارش خبرنگار ایسکانیوز در مقتل ابى اسحاق اسفراینى آمده است که : امام(ع) با یارانش حرکت مى کردند تا به بلده اى رسیدند که در آنجا جماعتى زندگى مى کردند ، امام از نام آن بلده سؤال کردند .
پاسخ دادند :" شط فرات " است. حضرت فرمود : آیا اسم دیگرى غیراز این اسم دارد ؟
جواب دادند :" کربلا ".
پس گریست و فرمود : این زمین ، به خدا سوگند زمین کرب و بلا است ! سپس فرمود : مشتى از خاک این زمین را به من دهید ، پس آن را گرفته بو کرد و از گریبانش مقدارى خاک بیرون آورد و فرمود : این خاکى است که جبرئیل از جانب پرودگار براى جدم رسول خدا آورده و گفته که این خاک ازموضع تربت حسین است ، پس آن خاک را نهاد و فرمود : هردو خاک داراى یک عطر هستند !
دعاى امام حسین (ع)
امام حسین (ع) فرزندان و برادران و اهلبیت خود را جمع کرد و بعد نظرى بر آنها انداخت گریست و گفت: خدایا ! ما عترت پیامبر تومحمد (ص) هستیم ، ما را از حرم جدمان راندند و بنى امیه در حق ما جفا روا داشتند . خدایا حق ما را از ستمگران بستان و ما را بر بیدادگران پیروز گردان.
700