به گزارش خبرگزاری ایسکانیوز به نقل از پایگاه خبری عربی 21، «آکو حماکریم» از مشاوران ارشد دولت اقلیم کردستان عراق در یادداشتی نوشت:"دولت شکست خورده به دولتی اطلاق می‌شود که غیرقانونی باشد و از عمل به مسئولیت های اساسی و اولیه خود برای شهروندانش از جمله تامین امنیت و آموزش ناتوان باشد."

او در این مطلب سرنوشت همه پرسی اقلیم کردستان عراق را در چهار بخش مختلف مورد بررسی قرار داده است که در ادامه، به آن می پردازیم:

1. نظام سیاسی
حماکریم درباره نظام سیاسی آینده در اقلیم کردستان عراق می گوید:"این نظام امتدادی از نظام فعلی خواهد بود که به نظر دموکرات می آید ، اما در عمل کاملا استبدادی است و این استبداد نیز روندی افزایشی را طی خواهد کرد. حزب دموکرات کردستان با توجه به پیروزی در جنگ داخلی در برابر اتحادیه میهنی کردستان که از سال 1994 تا 1998 ادامه داشت، خود را حاکم مشروع و قانونی اقلیم کردستان عراق می داند.

مسعود بارزانی و حزبش خود را مالک کردستان عراق می دانند و با هیچ اصل دموکراتیکی بدون اینکه در راستای منافع آنها باشد، موافقت نخواهند کرد؛ زمانی که دموکراسی به ضرر آنها باشد، به شدت آن را سرکوب می کنند. به عنوان نمونه در دسامبر سال 2015 میلادی آنها رئیس پارلمان عراق را به علت تلاش در راستای تغییر قوانین انتخابات ریاست جمهوری از اقلیم کردستان اخراج کردند.

بر اساس همین پیشینه، به نظر می رسد هدف اصلی از درخواست استقلال اقلیم کردستان عراق در واقع تثبیت حکومت یکجانبه مسعود بارزانی و حزب وی بر این اقلیم باشد. که در نهایت به شکل گیری یک نظام سیاسی استبدادی و غیر دموکراتیک منجر خواهد شد.

2. امنیت
در بخش امنیتی باید بر این نکته تاکید شود که نیروهای نظامی کردستان، یکپارچگی لازم را ندارند و تحت یک لوا نیز نخواهند رفت. از زمان تشکیل حکومت اقلیم کردستان عراق، نیروهای نظامی این اقلیم تحت هدایت دو حزب دموکرات و اتحادیه میهنی قرار داشته اند.

هر دو حزب رهبری نیروهای پیشمرگه را به طور جداگانه با نیروهایی متفاوت برعهده دارند، این مسئله بیانگر وضعیت منفک و غیر واحد نیروهای امنیتی اقلیم است که تهدیدی برای زندگی در شرایط آرام و باثبات محسوب می شود. در آینده نیز احتمال اینکه هر دو حزب اصلی اقلیم از نیروهای تحت امر خود برای حل و فصل مسائل امنیتی استفاده کنند، بسیار زیاد است.

همچنین نیروهای پیشمرگه توان حفظ امنیت کردستان در برابر تهدیدات خارجی را به ویژه از سوی کشورهای همسایه ندارند. ترکیه، ایران، عراق و سوریه از لحاظ نظامی و اقتصادی از کردستان قویتر هستند. از طرفی دیگر پیشمرگه با فقدان وحدت، کمبود تسلیحات و آموزش های نظامی مواجه هستند که نیروهای امنیتی این اقلیم را در معرض نابودی قرار می دهد.

3. اقتصاد
اقلیم کردستان عراق در شرایط کنونی از لحاظ مالی و اقتصادی با بحران عمیقی مواجه است که در صورت تشیل کشور شدیدتر هم خواهد شد. مسعود بارزانی معتقد بود که با فروش نفت این اقلیم می تواند وارد بازار جهانی شده و استقلال اقتصادی خود را تضمین کند. اما از فوریه 2014 که دولت مرکزی بغداد سهم بودجه اقلیم کردستان را کاهش داد، این اقلیم با مشکلات و بحران های مالی شدیدی مواجه شد. در شرایط کنونی بدهی‌های دولت اقلیم کردستان بیش از 20 میلیارد دلار تخمین زده می شود.

برآوردهای جدید علمی نیز نشان می دهد که اقلیم کردستان بر خلاف برآوردهای قبلی از منابع نفتی بزرگی برخوردار نیست.

مقامات اقلیم کردستان در 25 سال گذشته تلاش بسیاری کردند تا اقتصادی مبتنی بر درآمدهای نفتی شکل دهند که این مسئله باعث تشدید مصرف گرایی در جامعه کرد شد و اقتصاد داخلی را نیز تضعیف نمود. در کل به درآمدهای نفتی اقلیم کردستان نمی توان اعتماد کرد.

همچنین اقتصاد اقلیم کردستان از مشکلات ساختاری شدیدی در مباحثی نظیر فساد اداری، فقدان شفافیت ، بازار انحصاری، دخالت های شدیدی در امور دولتی به نفع برخی شرکت ها و ... رنج می برد.

4. ژئوپلتیک
کشور احتمالی کردستان در صورت تشکیل هیچ منفذ دریایی ندارد و کاملا از سوی کشورهایی که مخالفش هستند محاط شده است. موقعیت جغرافیای و عدم امکان تکیه بر خود در مسائلی نظیر ارتباطات دریایی، زمینی و هوایی باعث می شود حکومت اقلیم از لحاظ حاکمیتی نثیز دچار مشکل شود و برای حل این مسئله مجبور خواهد شد تا به یکی از کشورهای همسایه خود از جمله ایران و ترکیه رو بیاورد.

کشور کردستان در صورتی که تشکیل شود با دخالت های مکرر مواجه خواهد شد که این اقلیم را به عرصه ای برای منازعات و درگیری های اقلیمی تبدیل خواهند کرد.

«آکو حماکریم» در پایان تحلیل خود آورده است:"همه این مسائل باعث می شود که کشور مستقل کردستان با شکستی حتمی مواجه شود. آنها نخواهند توانست سعادتمندی و آسایش را برای ملت کرد به ارمغان بیاورند، استقلال این چنینی نگرانی ها، شکاف های داخلی ، مشکلات معیشتی و دخالت های خارجی را افزایش خواهد داد و نتیجه ای جز فروپاشی ساختارهای حکومتی ندارد. البته همه کردها آرزوی یک کشور مستقل را دارند اما استقلال نباید به قیمت یک کابوس تمام شود. عامل مهم و اساسی در اینجا استقلال نیست ، بلکه موفقیت پروژه استقلال است!