به گزارش ایسکانیوز، نرگس آبیار با فیلم «نفس» به عنوان نماینده ایران به آکادمی اسکار معرفی شده است. این فیلمساز با سومین اثر سینمایی خود توانست اولین زن سینماگر ایرانی باشد که به عنوان نماینده اسکار معرفی شده است.

نویسنده و کارگردان «نفس» پیش از فیلمسازی به عنوان داستان نویس شناخته شده است. وی دانش‌آموخته رشته ادبیات فارسی است و داستان‌نویسی را از ۱۳۷۶ آغاز کرد.

این فیلمساز در زمینه ادبیات نوجوان آثاری را ارئه داده است و مجموعه داستان‌های «دو خط (۱۳۷۸)»، «قصهٔ زنی که همه‌اش یأس‌های فلسفی داشت (۱۳۸۱)»، رمان‌های «عروس آسمان (۱۳۷۹)» که دربارهٔ زندگی رابعهٔ عدویه است و «کوه روی شانه‌های درخت (۱۳۸۲)» را برای بزرگ‌سالان به رشته تحریر در آورده است.

رمان «کوه روی شانه های درخت» که مضمونی دربارهٔ جنگ ایران و عراق دارد، برندهٔ جایزهٔ هشتمین «جشنوارهٔ کتاب دفاع مقدّس» شده است.

نرگس آبیار از میان داستان هایی که نوشته است «نفس» را سال گذشته برای تولید سینمایی آماده کرد و کتاب«نفس» توسط نشز نیماژ همزمان با اکران فیلم رونمایی شد.

این فیلمساز زن از جمله سینماگرانی است که علاوه بر کارگردانی، نویسندگی آثار سینمایی خود را هم بر عهده دارد و این موضوع به پیشینه داستان نویس بودن این سینماگر مربوط می شود.

وی درباره علاقه کارگردانان ایرانی به مولف بودن در سینمای ایران، به خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، گفت: بعضی از کارگردان ها معتقدند که باید فیلمساز مولف باشند و بسیاری از سینماگران فکر می کنند که اگر خودشان نویسنده فیلم باشند شاید به نوعی فیلمساز مولف محسوب شوند.

آبیار افزود: اما معتقدم سینماگر مولف، ساختار شکنی و مولفه های یک فیلم پیشرو را باید در نوع کارگردانی داشته باشد و لزوما به این معنا نیست که مولف بودن را در نوشتن فیلمنامه داشته باشد.

این نویسنده و کارگردان درباره دلایل اقبال کم فیلمسازان به اقتباس از رمان، گفت: ادبیات در بیست سال گذشته بسیار مغلغ، فرم گرا شده است و اقتباس در سینما رابا مشکل رو به رو کرده چرا که ما در سینما با مساله برگشت سرمایه رو به رو هستیم و سینما نیازمند پول و هزینه است به همین دلیل سینماگر نمی تواند هر موضوعی را انتخاب کند.

وی افزود: ادبیات فقط یک کاغذ و قلم لازم دارد، شاید نویسنده ای بگوید من نان خشک می خورم و رمان می نویسم اما در سینما وضعیت به این شکل نیست و فیلمساز مجبور است به مساله بازگشت سرمایه فکر کند.

کارگردان فیلم سینمایی «شیار 143» تاکید کرد: در این شرایط سینماگر نمی تواند به دنبال داستان های آوانگارد و فرم زده باشد زیرا در داستان هایی که فرم بر محتوا ارجحیت دارد مردم از آنها استقبال نمی کنند.

آبیار ادامه داد: مشکل دیگر در اقتباس سینمایی، خود نویسندگان هستند که گاهی فیلمسازان را اذیت می‌کنند و وقتی فیلمی با اقتباس از رمان آنها ساخته می شود، می گویند؛ فیلم تولید شده با داستانی که من نوشته ام فاصله دارد.

کارگردان فیلم «نفس»، خاطرنشان کرد: این موضوع را قبول ندارم به این دلیل که به هر حال هر فیلمی که ساخته می شود از فلیتر ذهنی کارگردان عبور می کند و در واقع بخشی از تالیف بر عهده کارگردان است.

501