* در سه روز گذشته تحرکات نیروهای حشد شعبی در محور کرکوک به شدت افزایش پیدا کرده است، درگیری­ های محدودی نیز در میان این نیروها با پیشمرگه­ های اقلیم کردستان روی داد، ارزیابی شما از این درگیری­ های چگونه است؟

به نظر می رسد بالاخره دولت عراق در تلاش است که تنبیهات خود را علیه اقلیم کردستان وارد یک مرحله جدی ­تر نماید. در همین راستا در 72 ساعت گذشته شاهد افزایش تحرک، تجهیز و تقویت نیروهای حشد شعبی در مناطق هم مرز با مناطق در کنترل نیروهای پیشمرگه، به ویژه درکرکوک، طوز خورماتو و همچنین در اطراف موصل هستیم. در حال حاضر یک جناح در بغداد بی میل نیست از فضای ضد رفراندم اقلیم کردستان که در سطح بین المللی و منطقه­ ای وجود دارد استفاده کند و قدرت نظامی خود را در مقابل کردها مورد آزمایش قرار دهد، و سعی کند از تاکتیک تهدید و از سویی دیگر افزایش فشارهای نظامی کردها را مجبور به عقب نشینی از این مناطق سازند.

دولت عراق با انگشت نهادن بر یکی از پاشنه­ های آشیل کردها و نزدیک شدن به برخی از جناح ­های سیاسی اقلیم کردستان از یک سو اتحاد و انسجام درونی آنان برای اتخاذ یک استراتژی واحد در قبال دولت مرکزی تحت الشعاع خود قرار دهد در همین راستا بیانیه­ هایی که از جانب تعدادی از شخصیت­های منتقذ اتحادیه میهنی کردستان به نوعی در مخالفت با استراتژی حکومت اقلیم کردستان پس و ... در همین زمینه ارزیابی کرد. به عبارتی دیگر یک جناح بسیار منتفذ اتحادیه میهنی کردستان درصدد است به شیوه دیگر مساله و بحران موجود را حل و فصل کند. در نزد این جناح رقابت­ های حزبی با حزب دمکرات کردستان عراق بسیار پررنگ تر است. از سویی دیگر استراتژی مکمل این داستان افزایش تهدید و جنگ روانی در مناطق مرزی مشترک در میان دو طرف است. در همین راستا ما شاهد بودیم بخشی از نیروهای پیشمرگه اتحادیه میهنی کردستان در یک عمق چهار کیلومتری به طول 18 کیلومتر عقب نشینی کردند و نیروهای حشد شعبی بلافاصله این مناطق را کنترل کردند.

* دولت عراق برای پیشبرد این سیاست جدید خود از چه راهبردهایی بهره می ­گیرد؟

به طور کلی استراتژی دولت مرکزی عراق برای مقابله با اقلیم کردستان استفاده از تنش داخلی اقلیم کردستان است. موفقیت یا عدم موفقیت این استراتژی تحت تاثیر میزان اثرگذاری دولت مرکزی و متحدین آن روی مخالفین و منتقدین روند فعلی در اقلیم کردستان یعنی جناح های سیاسی مخالف مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان است.

* آیا دولت عراق در برخورد با اقلیم کردستان از یک سیاست واحد پیروی می­ کند؟

جناح اصلی حاکم در بغداد فعلا خواستار درگیری نظامی با اقلیم کردستان نیستند. اگرچه گروه­هایی در بغداد خواستار درگیری و مقابله با اقلیم کردستان در فضای پسارفراندوم هستند. اما باید رهبران منطقه­ای و کشورهای تاثیرگذار بر تحولات بغداد مانع از حاکم شدن این خط فکری در سیاست بغداد شوند. فعلا در بغداد یک تصمیم واحد سیاسی و نظامی برای مقابله با اقلیم کردستان اتخاذ نشده است.

* معادلات منطقه ­ای و بین المللی چه تاثیری بر این درگیری­ها خواهد گذاشت؟

در چنین شرایطی استراتژی نهایی تهران و آنکارا بر رفتار و کنش ­های نظامی بغداد بسیار تاثیر گذار خواهد بود. اگر بغداد از حمایت­های نظامی، لجستیکی و مستشاری و سیاسی متحدین مخالف رفراندوم برخوردار نباشد، من فکر نمی­کنم نیروهای ارتش عراق به رغم دارا بودن تجهیزات بهتر پیشروی چندانی در قبال کردها داشته باشند. اما برخورداری بغداد از حمایت­های منطقه­ای بر پیچیدگی اوضاع و حتی تغییر موازنه قوای موجود در این کشور خواهد افزود. از سویی دیگر میزان جدی بودن هشدار بازدارنده ایالات متحده برای پرهیز از رورد به جنگ هر دو طرف یک عنصر بسیار حیاتی دیگری است که اگر این هشدارها جدی نباشد امکان تشدید منازعات و وقوع درگیری طرفین افزایش خواهد یافت. علاوه براین در هر درگیری احتمالی اگر ایالات متحده امکان استفاده از نیروهای هوایی ارتش عراق بر مقابله با اقلیم کردستان را فراهم نماید معادلات جنگی با تغییرات استراتژیک روبه رو خواهد شد.

* در صورت بروز جنگ چه تبعاتی برای منطقه درپی خواهد داشت؟ ایا این جنگ برنده ­ای دارد؟

وقوع هرگونه درگیری در این مناطق یک وضعیت شکننده­ و بی ثبات تر در منطقه ایجاد خواهد کرد. با توجه به وضعیت سیاسی و نظامی که در این منطقه وجود دارد، این درگیری جدید باعث نتایج پیش بینی ناپذیر برای کل منطقه خواهد شد. ظواهر امر نیز حاکی از این است هیچ یک از طرفین درگیر چه در بغداد، چه در اربیل و حتی کشورهای منطقه خواستار وقوع درگیری در برهه کنونی نیستند. چون این درگیری ها بر ثبات و امنیت تمامی بازیگران تاثیر خواهد گذاشت و به باور من در صورت بروز این درگیری هیچ پیروزی در عرصه میدان نخواهیم داشت. تمامی بازگیران از کردها گرفته تا دولت عراق و حتی ایالات متحده آمریکا بازنده این درگیری هستند.