منصور غلامی؛ نامی که این روزها خیلی بر سر زبان‌ها به‌خصوص دانشگاهیان افتاده است. او به‌عنوان گزینه پیشنهادی وزارت علوم روزهای پرکاری را پشت سر می‌گذارد. با نمایندگان مجلس از طیف‌های گوناگون نشست و برخاست دارد. حتی یکشنبه غلامی در جلسه‌ای به میزبانی دانشگاه تهران با روسای دانشگاه‌های سطح یک گفت‌وگو کرد؛ جلسه‌ای که برخی حاضران از جمله نیلی احمدآبادی، سلیمی، برخورداری، معتمدی، کافی و احمدی خود از گزینه‌های احتمالی وزارتخانه بودند؛ به گفته حاضران مثبت و رو به جلو بوده است. اما روز گذشته در برخی دانشگاه‌های سطح یک از جمله دانشگاه صنعتی امیرکبیر و علامه طباطبایی تجمع‌هایی در اعتراض به معرفی غلامی برگزار شد.
البته تصاویر منتشرشده از تجمع با کادر بسته است و امکان تخمین جمعیت حاضر نیست، اما به هر حال پلاکاردهایی در دست دانشجویان بود که از رئیس‌جمهور می‌خواست به وعده‌های خود عمل کند. نوع مواجهه منتقدان منصور غلامی چه در بدنه دانشگاهی و چه در کنش نمایندگان جریان امید در مجلس نیز در نوع خود جالب بود، به‌طوری که در ابتدا مخالفت‌های شدیدی صورت گرفت، اما کمی پس از قطعی شدن معرفی غلامی از سوی رئیس‌جمهور و قوت گرفتن احتمال رای‌آوری او کنش‌ها از چپ به راست تغییر موضع داد. محمود صادقی که پیش از این درباره محافظه‌کار شدن منصور غلامی، او را به میوه زیادرس تشبیه کرده بود در چرخشی آشکار گفت که غلامی می‌تواند گزینه قابل‌قبولی برای وزارت علوم باشد؛ اما غلامی به این نقدها هم پاسخ گفته است. به اعتقاد او نقدهایی که شده با نگاه‌های خاصی است که اغلب از همدان شروع شده است.
او می‌گوید: «ما شواهد را به دوستان نشان دادیم، متوجه شدند آنچه گفته می‌شود با آنچه در واقعیت اتفاق افتاده، تفاوت بسیاری دارد.»
با این حال از روز گذشته منتقدان دانشجویی غلامی با ارسال پیامک‌هایی به برخی نمایندگان خواستار این نکته شدند که دانشگاه را تنها نگذارند. در بخشی از بیانیه‌ای که در دانشگاه امیرکبیر خوانده شد خطاب به نمایندگان فراکسیون امید آمده است: «در این سه سال در بسیاری از مواردی که نیاز بود اجماع داشته باشید و موضع‌گیری کنید، موضع مناسبی اتخاذ نکردید؛ امروز وظیفه دارید که در مقابل این اتفاق بایستید.»
این چرخش موضع در برخی روزنامه‌ها نیز مشهود بود؛ حتی دانشجویی که خود را عضو انجمن اسلامی دانشگاه هرمزگان معرفی کرده است به محمود صادقی این پیامک را ارسال کرد: «متاسفانه خبردار شدیم شما از غلامی حمایت کرده‌اید... در حمایت از لیست امید و کاندیدای منتخب شما چه خون دل‌هایی که نخوردیم، چه تحقیرها نشدیم و چه تاوانی که پس ندادیم. اما مصاحبه شما و تیتر روزنامه الیاس حضرتی کمرمان را خم که نه، شکست.»
با این حال روزنامه «اعتماد» پس از این چرخش موضع خود و حمایت تلویحی از منصور غلامی روز گذشته سعی کرد خود را در قامت منتقد جلوه دهد. این روزنامه در گزارشی با عنوان «صدای مخالف دانشگاه» فضای حاکم بر نشریات دانشجویی در دانشگاه بوعلی سینا را «امنیتی» دانست و در مصاحبه‌ای با مهدی پرنیانچی، عضو شورای مرکزی ناظر بر نشریات دانشگاهی وزارت علوم از برخورد و توقیف نشریه دانشجویی «سررشته» و «سینا» توسط مسئولان این دانشگاه نوشت: «پرنیانچی اظهار می‌دارد که حجم برخوردها زیاد، متنوع و شدید است و ما کم و بیش در جریان جزئیات کامل آنها هستیم.
وی از برخورد برخی مسئولان دانشگاهی با نشریه دانشجویی «سررشته» تنها به این دلیل که مطلبی درباره تفاوت قیمت غذای شبانه و روزانه منتشر کرده بود و برخورد با نشریه دانشجویی «سینا» به دلیل انتقاد از تیم مدیریتی دانشگاه و برخی استادان و صدور حکم محرومیت مدیرمسئول آن از تصدی سمت مدیرمسئولی این نشریه تا 6 ماه به‌عنوان نمونه‌هایی از برخورد با نشریات دانشجویی در دانشگاه همدان یاد کرده است.»
اما دو تن از اعضای هیات نظارت بر نشریات دانشگاه بوعلی روایت دیگری دارند؛ حمیدرضا رهرو عضو دانشجویی هیات نظارت بر نشریات دانشجویی دانشگاه بوعلی سینای همدان در گفت‌وگویی با «فرهیختگان» درباره ماجرای نشریه «سررشته» گفت: «اینکه می‌گویند این نشریه به دلیل قیمت‌ها توقیف شده، درست نیست؛ این نشریه یکی از نشریات خوب و برتر دانشگاه بوعلی بود و کمیته ناظر بر نشریات این نشریه را به‌عنوان یکی از نشریات برتر انتخاب می‌کرد. جالب اینجاست در زمان توقیف این نشریه مدیرمسئول آن، عضو هیات نظارت بوده است.»
رهرو درباره توقیف این نشریه نیز گفت: «ماجرای توقیف این نشریه از این قرار است که سال 94 مطلب طنزی منتشر می‌شود که مخاطب آن معاون سابق دانشجویی و رئیس فعلی دانشگاه بود که این مطلب به صورت طنز دکتر غلامی را متهم به اختلاس کرده بود. در این بین جلسه‌ای در هیات نظارت بر نشریات تشکیل می‌شود و در آن جلسه عضو حقوقی هیات نظارت اعلام می‌کند که این مطلب مصداق افترا و تهمت است و باید توقیف شود.»
این فعال دانشجویی ادامه می‌دهد: «در آن جلسه مدیرمسئول نشریه حاضر بود و دفاعیه‌ای درباره طنزگونه بودن این مطلب ایراد کرد، اما عضو حقوقدان اصرار به توقیف داشت و پس از رای‌گیری‌ای که صورت گرفت به‌رغم اینکه در آن جلسه تاکید شد که توقیف و عدم توقیف به دلیل در پیش بودن تعطیلات تابستانی اثری ندارد، حکم به تعلیق صادر شد و پس از پایان محکومیت این نشریه مجددا چاپ شد و حتی بعد از توقیف هیچ‌اعتراضی به حکم داده شده نداشت و محکومیت را نیز قبول کرد، این در حالی است که او می‌توانست برای تجدیدنظر به شورای فرهنگی دانشگاه و بعدش کمیته ناظر کشوری مراجعه کند که این کار صورت نگرفت.»
ماجرای نشریه «سینا»
از سوی دیگر علی روزبهانی، عضو دیگر دانشجویی هیات نظارت بر نشریات دانشجویی در سال 95 درباره ماجرای توقیف نشریه «سینا» نیز گفت: «در آن سال این نشریه به مدیرمسئولی آقای بیرونی که از اعضای بسیج دانشجویی نیز بود، مطلبی درباره استادان و مدیران گروه منتشر کرد که حاوی محتوای افترا و غیرقابل اثبات بود. انتشار این مطالب به‌رغم تذکرات شفاهی و کتبی ادامه داشت تا اینکه با ادامه آن و اعتراض استادان و عدم درج جوابیه‌ها در دی سال 95 این نشریه توسط هیات نظارت تعلیق شد.»
او ادامه داد: «باز هم همین روال ادامه داشت و به‌رغم تذکرات حتی حضوری که به وی ابلاغ می‌شد هیچ‌ترتیب اثری داده نشد، حتی در مطلبی که مصداق تشویش افکار عمومی بود. مطلبی درباره مشکلات اخلاقی یک استاد نیز منتشر کرد که اعتراض‌های گسترده استادان را در پی داشت. این مسائل ادامه داشت تا اینکه در یک جلسه اضطراری با موضوع این نشریه که همه اعضا به صورت قانونی حضور داشتند حاضر شدند و در آن جلسه نشریه مصداق تخلف نامیده شد و جالب اینکه مجازاتی هم که صادر شد کاملا به صورت تقلیل یافته بود و تنها مدیرمسئول به مدت 6 ماه تعلیق شد.»
منب: فرهیختگان
