پیام فضلی نژاد پژوهشگر حوزه علوم انسانی و فعال رسانه ای در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز در پاسخ به اینکه چرا در دوران حاضر و پس از گذشت 40 سال از عمر انقلاب اسلامی، هنوز نخبگان دانشگاهی و نفرات برتر کنکور به سمت علوم انسانی نمی‌آیند؛ عنوان کرد: شاید دولتی شدن کاذب علوم انسانی یکی از عوامل باشد، یعنی نخبگان ما در جامعه دانشگاهی خیلی نگاهشان به حکومت و دولت بوده است که یک اتفاقی بیافتد، یک سیاست‌هایی حاکم بشود به بالندگی علمی بیانجامد و بتواند یک تحول جدی را در جامعه، کشور و فرهنگ صورت بدهد.
وی ادامه داد: بعد از سالهای 84-85 خیلی از کسانی که در شورای هفت نفره ستاد انقلاب فرهنگی دست‌اندرکار بودند و بعد شورای عالی انقلاب فرهنگی که از سال 62 ارتقاء و تبدیل به شورا شد، با آنها صحبت می کردم در مجموع این بحث‌ها که جمع بندی شد، احساس می‌کنم که اساساً دید ما نسبت به رشد علم و دانش، تفکر اشتباهی بوده است.
نویسنده کتاب «شوالیه های ناتوی فرهنگی» خاطر نشان کرد: نه آن پروسه قبلی که در دوران قبل از انقلاب اسلامی برای بالیدن دانش توانست کارساز باشد برای ما، نه آن پروسه‌هایی که بعد از انقلاب اسلامی شروع شد و قرار بود شورای عالی انقلاب فرهنگی اینها را طرح‌ریزی کند به عنوان روندهای دگرگونی علم، نه قرار بود ما غرب زده باشیم و آن زمینه‌های تفکر لیبرال را برای ارتقاء دانش قبول کنیم، نه قرار بود همه آن دستاوردهای مثبت را نادیده بگیریم و بیاییم ادعا کنیم که اینها با مقتضات روح فرهنگ و دانش هم چندان سازگار نباشد.
فضلی نژاد عنوان کرد: به نظر من، آن فضایی که در دوران ائمه بود، یعنی راهی که امام صادق (ع) می‌رفت ما نرفتیم، باید ریشه‌شناسی و مدل شناسی می کردیم و از رویش یک تئوری بتوانیم یک مدل اسلامی بیاوریم؛ کاری که حضرت رضا (ع) می‌کرد، ما نتوانستیم آن سبک را تبدیل به سبک زندگی علمی خودمان کنیم، یا اتفاقاتی که در قرن 4 و 5 قمری می‌افتد منجر به دوره طلایی تمدن اسلامی می‌شود، ما نرفتیم مطالعه کنیم که چه شد ما به تمدن طلایی اسلامی رسیدیم.
سردبیر سابق ماهنامه عصر اندیشه عنوان کرد: ما آمدیم بدون مطالعه، با قطع نظر از دستاوردهای تاریخی‌مان در تمدن اسلامی روش‌هایی را حاکم کردیم، اکثر احزاب و گروه‌ها شروع کردند به این که پروسه‌ها را در دست خودشان بگیرند، نخبگان واقعی حذف شدند.
وی گفت: آدمهای سیاسی نشستند برای علوم انسانی، حوزه‌های مختلف تصمیم گیری کردند. یک حزب می‌رفت یک حزب دیگر می‌آمد، اینها روش‌هایشان زمین و آسمان دگرگون می‌شد و فرق می‌کرد، اصلاً با سیاست علم در کشور، سیاست دولت عوض می‌شود این یک چیز عجیبی است، خود سیاست کشور با تغییر دولتها عوض نمی‌شود ولی سیاست علم تغییر می‌کند.
فضلی نژاد افزود: روسای جمهوری ما به سادگی در علوم انسانی حرف می‌زدند و دخالت می‌کردند. آقای احمدی نژاد پایان نامه اش دکترای آسفالت سخت، دانشجوی علم و صنعت بوده، مهندسی خوانده است، در زمان ریاست دولت می‌آمد در جشنواره خوارزمی، در مورد روش شناسی علوم انسانی سخنرانی می‌کرد و طبعاً وقتی اینها را می‌شنیدیم، سرمان را به دیوار می کوبیدیم و من از همان جا نقد‌های شدیدی به ایشان داشتم.
پیام فضلی نژاد در پایان ادامه داد: حسن روحانی هم همین طور، شما مثلا رشته حقوق درس خواندید ولی متخصص متولوژی علوم انسانی در فلسفه علم که نیستید، شما سیاستمدارید، وقتتان به این حوزه‌ها گذشته است، بگذارید آنهایی که استخوان خورد کردند، بیایند و در این موارد حرف بزنند؛ اصلاً ما برای خودمان این را ممنوع کنیم که در حوزه‌ای که کار نکردیم، بخواهیم بیاییم نظر بدهیم.
وی افزود: وقتی کسی بهتر از ما هست، ما نباید در آن زمینه ورود کنیم، امیر المومنین(ع) در روایتی می فرماید: «اگر کسی که تخصص ندارد، مسوولیتی را قبول کند در حالی که متخصص آن وجود دارد، خیانت کرده است» و متاسفانه در سالهای پس از انقلاب از این خیانت‌ها از طرف احزاب و گروه‌های سیاسی چه اصلاح طلب، چه اصولگرا بسیار به علم، فرهنگ، جامعه روا شد و به یک میزان در این ورشکستگی فرهنگی نقش دارند.
