به گزارش ایسکانیوز به نقل از روابط عمومی تئاتر باران، ارمغان بهداروند در همین زمینه پیامی را منتشر و اظهار امیدواری کرد که با بهره مندی از الگوهای اقلیمی و پدیده های آیینی، معرّف "هرمز" به همّ و همت تئاتر بازآفرینی شود وبه فراموشی و زوال دچار نگردد.
تئاتر، این کهن هنر ارجمند، مولود آیین ها و آدابی است که بهروزی و خوش فرجامی انسان را به دنبال داشته اند. آدابی که تبلور اصالت و هویت فردی و اجتماعی و آیین هایی که تجلی خداپرستی،خردورزی و انسان دوستی بوده است. سرزمین ما ایران از جمله غنی ترین اقلیم هایی است که به مدد تنوع جغرافیایی و قدمت تاریخی و به سبب قرابت قلبی مردمانش با دین و جلوه های مذهبی، زادگاه آیین های دیرینی است که اکنون به عنوان میراثی بی بدیل به روزگار ما ارزانی شده است و حفظ و پاسداشت این غنیمت و تلاش برای روزآمدی آن در زندگی امروز، اولویتی اجتماعی است. تئاتر، به این گنجینه اندیشیده است و به مدد همین دانش مکتوب و نامکتوب، روایت گر ارجمندی مردمان ایران زمین و این مرز و بوم بوده است.
شناخت ایران و جاذبه های اقلیمی آن از ضرورت های روزگار ماست. پیشینه شناسی مردمانی که در وضع و کشف علوم، تمدن، تدیّن و فرهنگ از معدود ملل بنام و باقی هستند، باید به عنوان نهضتی که خردمندانه به تعالی و ترقی ایران توجه دارد مورد حمایت قرار گیرد که سربلندی و تفاخر این مردم بیش از هر چیز به هویت ایرانی اسلامی خود است که همواره به نیکی از آن یاد شده است.
"هرمزگان" از مهمترین و معتبرترین مناطقی است که به واسطه ی جغرافیای بکر و جاذبه های طبیعی و ازمنه ی تاریخی و به مدد همسایگی با فرهنگ دیگر ملل، نام و نشان متمایزی دارد و از این میان "جزیره هرمز" جلوه گاه بی بدیل سرمایه های معنوی و میراث باستانی و تاریخی و پایتخت آیین ها و آداب این خطه خطیر است.
در آیین نکوداشت این سرزمین، تئاتر محشور است و مسئولانه خواهد کوشید تا با بهره مندی از الگوهای اقلیمی و پدیده های آیینی، معرّف "هرمز" باشد. رمز و رازهای نهفته در آیین های زار، لیوا، سحرگونه گی موسیقی، تلوّن البسه و بهره مندی از طبیعت تنها گوشه هایی از فرهنگ و هنر این خاک پرگهر است که باید به همّ و همت تئاتر بازآفرینی و دوباره خوانی شود که در عصر صنعت و سرعت به فراموشی و زوال دچار نگردد. اکنون که به برکت میلاد پیامبر رحمت، فرصت بازخوانی و بازشناسی این اقلیم عزیز در پایتخت فراهم شده است سزاوار است که صحنه ی روشنی فراهم گردد که به آوازهای سور و آواهای سوگ و مجالس آیین درمانی مزّین شود تا بیش از پیش این پیکره ی نازنین که همواره و از دیرباز فخر مردمان ایران زمین بوده است به تماشا آید. چنین باد.
501
