به گزارش ایسکانیوز، بخش سینمای ایران این شماره شیوه به بررسی سینمای کیانوش عیاری اختصاص یافته و در آن مجید فخریان زندگی و آثار عیاری را مرور کرده است. علیرضا محصصی نیز مفاهیم فشرده مکتب «رئالیسم» و اثر انگشت واقعیت را در سینمای عیاری ردگیری و نشانه‌گذاری کرده است.
همچنین در این بخش، نوید پورمحمدرضا، آثار دهه شصت عیاری به ویژه «شبح کژدم» را مورد بررسی قرار داده، وحید مرتضوی هم به تحلیل عمیق فیلم «خانه پدری» پرداخته و علی حدادی هم مسئله «بازنمایی واقعیت» را در جهان سینمایی عیاری مرور کرده است. گفتگوی سعید عقیقی با استاد کیانوش عیاری پایان‌بخش این پرونده است.
بخش سینماتک این شماره شیوه هم به سراغ سینمای جنوب شرق آسیا رفته و امیرهوشنگ للهی به مرور برخی از فیلم‌های این فیلم‌سازان پرداخته است.
سرویس تیاتر این شماره به نغمه ثمینی نویسنده و نمایشنامه‌نویس اختصاص یافته که در گفتگویی با مهین صدری، او از نوشتن و دردسرها و لطف‌هایش می‌گوید.
«بحران مخاطب، توهم یا واقعیت» پرونده‌ای است درباره وضعیت مخاطب در تئاتر ایران. در این شماره، قطب‌الدین صادقی در گفتگویی با بابک احمدی با عنوان «مخاطبی که با اولین چالش سیاسی ـ اجتماعی دود می‌شود» ابعاد نگران کننده این مسئله را مطرح کرده است. حسن معجونی، نورالدین حیدری ماهر، جابر رمضانی و سجاد افشاریان نیز در میزگردی با عنوان «با حرکت سایه جا به جا می‌شویم» به راهکارهای هدایت درست مخاطب امروز پرداخته‌اند.
سرویس تجسمی این شماره شیوه چهار بخش دارد؛ پرونده نظری این شماره به جریان رئالیسم سوسیالیستی اختصاص دارد؛ رویکردی هنری که در روسیه استالینیستی سعی می‌شد به عنوان سبک هنری رسمی و مشروع در حوزه‌های مختلف، از جمله هنرهای تجسمی، رواج پیدا کند.
در بخش «نقد حال» چهار مطلب آمده است: نقد کوتاهی بر نمایشگاه سجاد سلمان روغنی نوشته علیرضا رضایی‌اقدم؛ یادادشت مجید اخگر برای کاتالوگ نمایشگاه «پروسه» که گالری «آ» با موضوع فرایند رسیدن از ایده و الهام اولیه به اجرای اثر در رسانه‌های مختلف برگزار کرد، و دو نقد که به دو کتاب تجسمی پرداخته‌اند که اخیراً به بازار کتاب وارد شده‌اند: کتاب تیری دُ دوو در مورد کلمنت گرینبرگ و کتاب مفصلی که اخیراً سیامک دل‌زنده با عنوان تحولات تصویری هنر ایران به نگارش درآورده است.
پس از این، مقاله‌ای می‌خوانیم از هاشم صدق‌آمیز با عنوان «زمان، ظرف و مظروف»، که در آن نویسنده تلاش می‌کند با تأمل بر برخی اشیای روزمره و کاربرد آن‌ها، حلقه‌ی پیوند اشیاء با انسان در زمان‌های مختلف را از یکدیگر متمایز کند. در نهایت، بخش دوم گفتگو با روئین پاکباز را می‌خوانیم، که در آن او در مورد فعالیت‌هایش پس از انقلاب سخن گفته است؛ از تدریس در دانشگاه تهران تا تأسیس انجمن نقاشان، فعالیت در «موزه هنرهای معاصر»، و نگارش دائره‌المعارف هنر.
در سرویس ادبیات این شماره شیوه هم پرونده‌ای درباره تاثیر جریانی مجلات مهم حوزه ادبیات ریویو آمده است؛ مجلات ادبی در شکل‌گیری جریان‌های اصلی داستان‌نویسی نقش پررنگی دارند. سردبیران و ویراستاران قدرت‌مندی که می‌توانند داستان‌های نویسنده‌های سرشناس را بپذیرند، ویرایش کنند و یا به کل کنارش بگذارند. مجلاتی همچون نیویورکر و پاریس ریویو و گرنتا سرآمد این جریان هستند. در این شماره به نقد و بررسی دو مجله نیویورکر و پاریس ریویو پرداخته و گفت‌وگوهایی با دست‌اندرکاران این دو مجله پرداخته شده است.
همچنین در این شماره در سرویس معماری دو بخش آمده است: در بخش معماری و در پرونده «مقالات تحلیلی»، فریار جواهریان، هنرمند و معمار شناخته شده ایرانی، در مقاله گلگشت ایرانی، به مناسبت برگزاری نمایشگاهی با همین موضوع در کاخ موزه گلستان، ابعاد معمارانه، مردم شناسانه، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی پدیده «گلگشت» یا «پیک نیک» را در فرهنگ ایرانی و در ارتباط با مفهوم «باغ ایرانی» مورد بررسی قرار داده است.
سیروس باور هم در مقاله در مورد مدرنیسم و مدرنیته، تحولات مرتبط با مدرنیته در معماری معاصر ایران را در نسبت با فرایندهای صنعتی شدن و تحولات اجتماعی متعاقب را بررسی کرده است. در معرفی پرونده «معماری و هنرهای بصری»، علیرضا صیاد به بررسی ارتباط میان این دو حیطه پرداخته است؛ مقالات این پرونده عبارتند از: گم‌گشته در فضا: «اجزای» معماری طوبا خدوری، نوشته آنتونی ویدلر، پارناسوس و پارادایز، یا انتروپوسن (عصر انسان) و واژگونگی حالتی از آگاهی نوشته یورگ اچ. گلایتر، و معنای امر خانگی نوشته برت ورشافل.
شماره پنجم دوماهنامه «شیوه» ویژه آذر و دی ۱۳۹۶ به قیمت ۱۵ هزار تومان روی دکه رفته است.
502
