به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، چندی پیش سعید رضاخان به همراه گروه نقاشان پشت شیشه، نمایشگاهی در موزه نقاشی پشت شیشه برگزار کرد که مورد استقبال بازدیدکنندگان قرار گرفت.

در این نمایشگاه که به مناسبت دهه مبارک فجر برپا شد، ۲۷ تن از هنرمندان این گروه آثار خود را بر روی دیوارهای موزه بردند.

به همین دلیل گفت و گویی با این هنرمند انجام دادیم که در ادامه می خوانید:

آقای رضاخان درباره آخرین نمایشگاهی که برگزار کردید، توضیح می‌دهید؟
مدت‌ها بود که در موزه نقاشی پشت شیشه، نمایشگاه گروهی برگزار نشده بود. به همین دلیل پس از مذاکراتی که با موزه انجام شد، قرار بر این شد تا یک نمایشگاه گروهی در آن محل برپا شود. در ابتدا تصمیم ما بر آن بود که یک فراخوان عمومی زده شود اما از آنجا که تعداد نفرات گروه و آثار معرفی شده زیاد بود؛ فراخوان در حد گروه خودمان باقی ماند.

استقبال مسئولین موزه از برگزاری نمایشگاه چگونه بود؟
مسئولین موزه همیشه از چنین برنامه‌هایی استقبال کرده اند. به هر حال هر موزه ای احتیاج دارد تا هر چند وقت یکبار فعالیتی نو انجام دهد. مضافا بر اینکه مسئولان موزه برای برگزاری نمایشگاه همکاری لازم را انجام دادند.

از استقبال عمومی مردم راضی بودید؟
همانطور که حدس می‌زدیم استقبال بسیار خوبی از نمایشگاه صورت گرفت. زیرا اطلاع رسانی در سطح خوبی صورت گرفته بود و هر کدام از اعضا هم مهمان هایی داشتند. خود موزه هم افرادی را دعوت کرده بود. برخی از مسئولین هم آمدند که باعث دلگرمی اعضا شد.

آیا حمایت هایی هم از سوی مسئولین صورت گرفت؟
تا به حال هیچ حمایت مادی از گروه صورت نگرفته است. اما همین که از نمایشگاه بازدید کردند باعث دلگرمی است.

وضعیت اقتصادی در این رشته و فروش آثار چگونه است؟
فروش کم است. وقتی وضعیت اقتصادی خراب و میزان درآمد پایین باشد؛ بر روی تمام اقشار تاثیر می گذارد. ما هم از این ماجرا مستثنی نیستیم. در محل های دولتی که وضع بسیار خراب تر است. زیرا نامه نگاری و گرفتن مجوز، سیر مراحل اداری خودش را دارد که هنرمند ترجیح می‌دهد به دنبال آن نرود. از سوی دیگر نگارخانه داران خصوصی هرکدام برای خود یک تعداد مجموعه دار و مشتری ثابت دارند. از آنجایی که این محل های خصوصی حقوق از جایی دریافت نمی کنند مجبور هستند که با چنین خریدارانی ارتباط بگیرند و به اصطلاح یک تیم داشته باشند. آنها مجبور هستند کار را بفروشند تا درصد بگیرند اما در مراکز دولتی چنین خبری نیست.


در مورد برپایی یک نمایشگاه نقاشی پشت شیشه بزرگ در سطح کشور چه برنامه ای دارید؟
خیلی دوست دارم چنین کاری صورت گیرد زیرا تمام نقاشان پشت شیشه که به صورت مستقل کار می کنند و یا اینکه در گروه های کوچک فعال هستند. برپایی نمایشگاه در قالب یک فعالیت گروهی بزرگ و منسجم باعث راه اندازی یک حرکت بزرگ در این عرصه می شود زیرا به طور مسلم کار گروهی نتیجه بهتری دارد و بیشتر دیده می‌شود. با این وجود موانع بسیاری در راه برپایی نمایشگاهی در سطح کشور وجود دارد که از چنین مطلبی جلوگیری می کند.

چه موانع در گردهمایی نقاشان پشت شیشه وجود دارد؟
یک سری افکار خاص در میان برخی دوستان وجود دارد که مانع چنین کاری می شود. برخی از عزیزان احساس می کنند چون سالهاست که به نقاشی پشت شیشه می پردازند پس باید از دیگران جدا باشند ولی نوآوری در هنر، حرف اول را می زند. در حال حاضر جوانانی هستند که آثاری بسیار قوی و پخته در هنر نقاشی پشت شیشه ارایه می دهند. این را هم باید مد نظر داشته باشیم که اثر هر کسی معرف او است. از طرف دیگر یک اثر معرف استادی و تبحر خالق آن است. این استادی می تواند در دو زمینه خوش فکری و نوع استفاده از قلم مو، ابزار و مواد باشد. اگر کسی به طور واقع استاد باشد باید از حضور در چنین نمایشگاهی استقبال کند. چراکه کارش در کنار دیگر آثار شناخته می‌شود.

شما برای رفع این مانع چه فکری کرده اید؟
بارها از تمامی دوستان خواسته ام تا در برنامه‌های گروهی شرکت کنند. برای بازدید از نمایشگاه های گروهی و انفرادی اعضای گروهمان هم از همه دعوت کرده ام. با این وجود دوستان خود را عقب می کشند. همین برگزاری نمایشگاه بزرگ و سراسری را هم به دیگر عزیزان پیشنهاد داده ام اما نتیجه خاصی نگرفته ام. با این حال اگر چنین پروژه‌ای کلید بخورد خوشحال می‌شوم این بزرگواران جلو بیایند و شرکت کنند. چون چنین نمایشگاهی یک فعالیت تکرار نشدنی است و شاید تا سالیان سال یک مرجع برای معرفی نقاشان پشت شیشه باشد.

آیا در حال حاضر کتاب مرجعی در ارتباط با این هنر وجود دارد؟
متاسفانه خیر. کتاب های موجود هیچ کدام به عنوان یک منبع مطالعاتی خوب مطرح نیستند. هرکدام به نوعی دارای ضعفهایی هستند. اغلب آنها از روی یکدیگر کپی برداری شده اند و هیچ مطلب تازه ای ندارند در این رابطه افرادی که تا امروز در این هنر فعال بوده اند بیشتر به نقاشی پرداخته اند و مطالعه چندانی هم نسبت به کاری که انجام می دهند نداشتند. اکثر این افراد از روی آثار پیشینیان کپی کاری می کردند و کمتر به دنبال مکتوب کردن اطلاعات خود بودند. روش های مختلف را ثبت نکرده اند و به طول کلی قلم این افراد از نظر نوشتاری بسیار ضعیف است.

چاره کار چیست؟
نسل جدید دارای مطالعه بیشتری در زمینه هنر است. به همین دلیل به نظر می‌رسد در آینده شاهد عرضه آثاری در این زمینه باشیم. از سوی دیگر در حال حاضر نیاز به مستند سازی داریم. در گذشته چنین نیازی در میان هنرمندان این رشته دیده نمی شد. احساس نیاز یک عامل محرک است. از طرفی حمایت های دولتی در زمینه چاپ کتاب های مرجع می تواند یک عامل در رفع این نقص باشد. میراث فرهنگی و وزارت ارشاد می توانند این وظیفه را بر عهده بگیرند.

و سخن پایانی؟
چند سال پیش که تصمیم گرفتم نقاشی پشت شیشه را در قالب گروه پیگیری کنم؛ به صورت کامل تنها بودم. با این وجود کار را آغاز کردم و با گذشت زمان هنرمندان گرد هم آمدند و حالا در شهرهای مختلف دارای پایگاه هستیم. می دانم تا چند سال آینده حوزه فعالیت گروه، گسترش بیشتری پیدا می کند و نام افراد گروه نقاشان پشت شیشه وارد کتاب های تاریخ هنر می‌شود. شاید در حال حاضر چنین مطلبی یک رویا به نظر برسد اما در آینده‌ای نزدیک امکان پذیر است.

502