در کنفرانس اخیر مونیخ، نتانیاهو نخست وزیر اسراییل تکه آهنی را به نمایش گذاشت و خطاب به حاضران اظهار داشت که این بخشی از هواپیمای ساقط شده ایران است که از خطوط قرمز اسراییل عبور و در منطقه ممنوعه این رژیم گشت زنی می کرده که ساقط گردیده است. هنگامی که نوبت به آقای ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان رسید در ابتدای سخنرانی اش ،این حرکت نتانیاهو را "نمایشی خنده آور "دانست که در شان این کنفرانس نبوده و ادعای نخست وزیر اسراییل را بی پایه و براساس همان موضع گیری های قبلی و خصمانه علیه ایران به حساب آورد.

در ده فوریه 2018 اسراییل ادعا نمود که به 12 سایت نظامی وابسته به سوریه و ایران که در نزدیکی مرزهای این رژیم مستقر شده بود ،حمله نموده است .در این حمله سیستم دفاع هوایی سوریه نیز توانست" هواپیمای اف 16" اسراییل را ساقط نماید. این مساله در نوع خودش بی نظیر و قابل تامل بود زیرا بعد از سه دهه چنین اتفاقی شکل گرفته و تابوی بزرگ شکست ناپذیر بودن سیستم هوایی این رژیم شکسته شد؛ از سویی دیگر این احساس هم به وجود آمد که خطر علیه اسراییل فراتر از آن چیزی است که فقط در لفظ و جنگ های کلامی خلاصه شود و از این بعد هر حمله از سوی این رژیم با واکنش عملی و شدیدتری مواجه خواهد شد.

اسراییل درماه های اخیر و یا شاید هم می توان ادعا داشت که از زمان آغاز درگیری ها و بحران در سوریه که حضور مستشاران نظامی ایران را برای سامان بخشی به وضعیت نابسامان این کشور و منطقه طلب می کرد، ناراحتی اش را از این حضور به طرق مختلف اعلام نموده ،به گونه ای که حتی نتانیاهو در 23 اکتبر 2017 در مراسم افتتاحیه دوره ای زمستانی "کنیست" نسبت به تلاش های ایران برای گسترش حضور نظامی اش در سوریه اظهار نگرانی کرده و آن را خطری برای اسراییل دانسته است زیرا مسئولان این رژیم اعتقاد دارند که در صورت حضور ایران در سوریه این امکان وجود دارد که خط جدید برای به خطر انداختن منافع اسراییل از سوی ایران از جنوب سوریه تا جنوب لبنان شکل بگیرد که به راحتی سلاح های مورد نیاز را هم از آن طریق می توانند به دست مقاومت و حزب الله برسانند. صرف نظر از ادعاهایی که اسراییل تاکنون علیه ایران مطرح نموده و آخرین مورد آن هم، همین به نمایش گذاشتن آن تکه آهن در کنفرانس مونیخ بود، می توان این اتفاق (ساقط نمودن هواپیمای اف16) را از چند منظر با اهمیت دانست:

اهمیت اول آن به این نکته برمی گردد که اسراییل پی برده، تهدید علیه این رژیم صرفا به تهدید کلامی از سوی محور مقاومت خلاصه نمی گردد و دیگر نمی تواند در صورت حمله از زیر تیغ انتقام محور مقاومت فرار نماید . محور مقاومت و مخصوصا حزب الله لبنان در گذشته نیز به طرق مختلف و با اندک امکانات محدود توانست از این رژیم انتقام سختی همانند جنگ سی و سه روزه بگیرد که می تواند سرمشقی برای کشورهای عربی منطقه باشد؛ چراکه همیشه در تعامل با اسراییل از سر ترس و یا احتیاط برخورد نموده اند. از سوی دیگر سیاست ترس و یا تعامل و احتیاط در برابر این رژیم، تغییری در سیاست های متجاوزکارانه و دست اندازانه آن در منطقه ایجاد نخواهد کرد.

اهمیت دوم آن، پیام جدی ایران به این رژیم در منطقه است که در صورت ضرورت، ایران می تواند قاعده بازی را به گونه ای تغییر دهد که قدرت مانور و تابوی قدرتمندی این رژیم را در خاورمیانه که تا حدودی سبب ترس برخی از کشورهای منطقه گردیده شکسته و به الگوی عملی جنگ علیه آن تبدیل گردد تا جایی که در فازهای بعدی ،این حضور و عملیات شدیدتر از آن چیزی خواهد بود که در تصور اسراییل بگنجد .فی الواقع، پیام اصلی به اسراییل آن بوده است که در صورت تکرار ادعاها و یا اقدامات عملی مانند حمله به اعضا و یا مکان های جریان مقاومت که بخشی از آن در سوریه مستقر هستند، واکنش عملی ایران به درون مرزهای این رژیم هدایت خواهد شد و این مساله احتمال بروز جنگی دامنه دار علیه آن را سبب خواهد گشت ؛ تا جایی که بسیاری از کشورهایی که تمایلی به درگیری نظامی در منطقه ندارند را نیز درگیر خواهد نمود و به ابزار فشاری علیه این رژیم از سوی جامعه جهانی تبدیل خواهد شد.

اهمیت سوم آن ،به پیام جدی محور مقاومت و ایران به برخی از کشورهای تاثیرگذار در منطقه و همچنین اسراییل ، آمریکا و کشورهای عربی منطقه برمی گردد که در صورت تعدی این رژیم به منافع محور مقاومت ،این محور به ائتلاف آمریکا - اسراییل و یا عربی – اسراییلی وقعی ننهاده و در جهت تامین منافع امت اسلامی گام برمی دارد. اگر چه تامین این منافع با ضرب شست نشان دادن های نظامی به اسراییل همراه باشد و سبب شکل گیری درگیری جدید در منطقه شود.

اهمیت چهارم و آخر آن نیز به ترس رژیم صهیونیستی از ایران و محور مقاومت بازمی گردد ؛ این گونه که رژیمی که خودش را در جهان به لحاظ نظامی و اقتصادی و نفوذ سیاسی تاثیرگذار می داند،تا حدی از محور مقاومت و قدرت آن به هراس افتاده که نخست وزیر آن در واقع با به نمایش گذاشتن تکه آهنی، ضعف و ناتوانی خود را به جهانیان نشان داد .از این رو، حمله این رژیم به سایت های مستقر در خاک سوریه بیش از آن که به نفع این غاصبین قدس تمام شود به ضرر آن ها تمام شده است به گونه ای که قدرت نظامی و منطقه ای ایران و محور مقاومت را از این طریق دوباره برای جهانیان به اثبات رسانده است.

نویسنده :حبیب ساسانی