حسین طالبی - ایسکانیوز :زمانی که جامعه دچار تغییر و تحول عظیم در حوزه های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی قرار می گیرد خواسته و ناخواسته ،پیامدهایی را با خود به همراه دارد. افراد آسیب پذیر جامعه و کسانی که نتوانند خود را با این تحولات تطبیق دهند دچار مشکلات عدیده ای می شوند و این معضلات به آسیب ها فردی و اجتماعی منجر می شود.در جامعه کنونی ما آسیب های اجتماعی گوناگونی در حوزه های مختف وجود دارد که یکی از دردناک ترین آنها آسیب های وارد شده به کودکان کار و کودکان خیابان است.

کودکان کار یا کودکان خیابانی

کودکان کار به کودکان کارگری گفته می‌شود که به صورت مداوم و پایدار به خدمت گرفته می‌شوند که این امر آن‌ها را در بیشتر اوقات از رفتن به مدرسه و تجربهٔ دوران کودکی بی‌بهره می‌سازد و سلامت روحی و جسمی آن‌ها را تهدید می‌کند. کار کودک نزد بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی فعالیتی استثماری تلقی می‌شود.رنج سنی این کودکان در شهر تهران بین 7 تا 15 سال است.

به گفته مسولان بهزیستی 62% از کودکان کار و خیابان اتباع بیگانه اند و مابقی از شهرهای دیگر به پایتخت مهاجرت کرده اند ؛ که عمده آن ها در حاشیه ها شهر در وضعیت نامطلوب زندگی و درکارهای مختلف و کاذب فعالیت می کنند.

پدیده کودکان کار و خیابان در قالب 4 تعریف متفاوت معرفی می‌شود

1-کودک در اشتغال به این معنا است که کودک در بازار کسب و کار حضور دارد به صورت پاره وقت یا تمام وقت قانونی یا غیر قانونی در حال کار ودستمزد می گیرد.

2- کار کودک یعنی استخدام کودک به طوری که توانایی حضور در مدرسه را به طور منظم نداشته باشد و از لحاظ جسمی و روحی و اجتماعی برای کودک مضر باشد، با این تعریف اولین اصل برای کودک کار عدم حضور در مدرسه است.

3-کودکان خیابانی که در دو دسته تقسیم می شوند کودکانی که در خیابان زندگی می کنند و می خوابند و کودکان در خیابان به معنای کودکانی که در خیابان کار می کنند و شب به محیط خانه و خانواده باز می گردند.

پدیده کودکان کار و خیابان منحصر به کشور ما نیست

رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران درباره کودکان کار و خیابان می گوید: همه ما هر روز در معابر و خیابان ها شاهد حضور کودکانی هستیم که با ظاهری ژولیده و غبارآلود به دست فروشی ؛ تکدی و... مشغولند و گاهی سماجت آنها در تحریک احساسات ما آنقدر آزار دهنده است که مظلومیتشان را تحت الشعاع قرار میدهد.
سید حسن موسوی چلک ادامه می دهد : اما این پدیده منحصر به کشور ما نیست.از کوچه های غبار آلود افغانستان تا خیابانهای پرزرق و برق نیویورک این پدیده شوم در سراسر جهان به نام کودک خیابانی شناخته شده است و معمول ترین آسیب اجتماعی است که تقریبا نتایج یکسان و دقیقا مشابهی دارد.
موسوی با اشاره به اینکه فقر والدین ؛ طلاق ، مرگ و اعتیادشان بستر آشکار ساز این آسیب است می گوید: خیابانها برای این سرمایه های ملی به مانند دانشگاهی است که آزمون ورودی آن دله دزدی ، وقاحت و سماجت است و دوران تخصصی آن در مراکز کانون اصلاح و تربیت و نهایتا زندان هاست.

ضرورت حمایت از خانواده کودکان کار توسط دولت

دکتر مجید ابهری پژوهشگر و رفتار شناس در این باره می گوید: بیشتر کودکان کار در معرض انواع بیماری های پوستی و گوارشی قرار دارد و پوشش های حمایتی دولت از خانواده های این کودکان کار و خیابان که مظلوم ترین و بی دفاع ترین اقشار جامعه هستند ضروری است و از نگاه آسیب شناسی اجتماعی کودکان کار در سه بخش مشاغل کاذب و مشاغل پوششی مانند اندازه گیری وزن عابران و فال فروشی و فروش اقلام دیگر به تکدی مشغولند.

آنچه مشخص است با توجه به هشدارهای مکرر و بیان شرایط سخت توسط مددکاران و آسیب شناسان به مسئولان جامعه کودکانی که وظیفه اصلی شان کودکی کردن و رفتن به مدرسه است در شهر تهران روز به روز بیشتر شده و این کودکان در وضعیت نامطلوبی به سر می برند.

خبرنگار سرویس اجتماعی ایسکانیوز در این باره خواستار صحبت با مسئولان شهرداری بود و با وجود تماس های مکرر هیچکدام از مسئولان مربوط درباره این موضوع پاسخ ندادند و به مسئول دیگری موکول کردند .

706