به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ اوپک در نشست رسمی سی ام نوامبر 2016 (دهم آذرماه 1395) خود در وین، برای نخستین بار از سال 2008 میلادی با کاهش تولید موافقت کرد تا با کاهش مازاد عرضه نفت در بازارها، به بالا رفتن سطح قیمت ها کمک کند.
براساس این توافق، مقرر شد اوپک یک میلیون و ٢00 هزار بشکه در روز از سطح تولید خود بکاهد.
14 کشور الجزایر، آنگولا، اکوادور، گینه استوایی، گابن، ایران،عراق، کویت، لیبی، نیجریه، قطر، عربستان، امارات متحده عربی و ونزوئلا عضو اوپک هستند.
اوپک همچنین موفق شد بیستم آذرماه 1395، تولیدکنندگان نفت غیراوپک شامل روسیه، قزاقستان، گینه، جمهوری آذربایجان، سودان، مالزی، عمان، بولیوی، مکزیک، بحرین و برونئی را با خود همراه سازد.
این تولیدکنندگان نیز در مجموع با کاهش 600 هزار بشکه در روز از تولید نفت خود موافقت کردند.
با موافقت طرف ها قرار شد که توافق کاهش تولید نفت تا پایان سال 2018 تمدید شود.

** رکوردزنی اوپک در پایبندی توافق کاهش تولید نفت
به گزارش شبکه خبری «بلومبرگ» آمریکا، براساس بررسی های جدید از تحلیلگران، شرکت های نفتی و آمارهای رسیده از رصد کشتی ها؛ تولید نفت 14 کشور عضو اوپک در ماه فوریه (بهمن-اسفند)، با 80 هزار بشکه کاهش، به 32 میلیون و 280 هزار بشکه در روز رسید که پایین ترین میزان از آوریل 2017 میلادی با رقم 31 میلیون و 890 هزار بشکه در روز محسوب می شود.
با وجود پایندی تولیدکنندگان نفت به توافق کاهش تولید، اما به تدریج نگرانی هایی درباره ادامه این طرح مطرح شده است.
تهدیدات مربوط به افزایش تولید نفت شیل آمریکا و اعلام برخی کشورها برای افزایش تولید از نگرانی هایی است که درباره تمدید این طرح مطرح شده است.

**ابهام در تمدید توافق کاهش تولید
توافق کاهش تولید تا پایان سال 2018 اعتبار دارد و هنوز تولیدکنندگان نفت درباره تمدید اجرای آن به توافق نرسیده اند.
عربستان هفته گذشته اعلام کرد این کشور امیدوار است سال آینده به تمدید توافق کاهش تولید نفت نیازی نباشد.
«سهیل المزروعی» وزیر نفت امارات و رییس دوره ای سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، اعلام کرد: هنوز در مورد تمدید توافق کاهش تولید نفت برای یک سال دیگر مذاکره ای انجام نشده است.
او در آستانه کنفرانس انرژی «سراویک» در هیوستون آمریکا در مصاحبه با رویترز گفت: هنوز مرکز تمرکز این سازمان، کاهش مازاد عرضه نفت در بازارهاست.
رییس دوره ای سازمان کشورهای صادرکننده نفت ادامه داد: ما احساس می کنیم انتظار کاهش قیمت نفت همچنان بر بازارها حاکم است و سرمایه گذاران برای خرید سهام شرکت های نفتی دست نگه می دارند.
کنفرانس انرژی سراویک در هفته ای که گذشت به مدت پنج روز در هیوستون آمریکا برگزار شد.

**نشست بی نتیجه اوپک و تولیدکنندگان شیل
با توجه به افزایش تولید نفت شیل آمریکا، نگرانی هایی درباره کاهش تاثیر این توافق ایجاد شده که تلاش شده است از طریق برگزاری نشست مشترک بین اوپک و تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا، طرف ها به نقطه مشترکی برسند.
بر این اساس، در کنفرانس سالیانه سراویک که با حضور دست اندرکاران حوزه انرژی از کشورهای مختلف در هوستون آمریکا برگزار شد، یکی از محورهای اصلی، گفت و گو میان تولیدکنندگان سنتی و تولیدکنندگان نفت آمریکا بود.
نفت شِیل نفت نامتعارفی است که از گرماکافت، هیدروژنه‌کردن، و انحلال گرمایی خرده‌های سنگ نفت‌زا (شِیل نفتی) به دست می‌آید. نفت شیل در سال های اخیر به رقیب جدی نفت سنتی در جهان تبدیل شده است.
نشست مشترک مقامات کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و شرکت های تولیدکننده نفت شیل آمریکا در حالی پایان یافت که نشانه چندانی شکل گیری رابطه همکاری میان 2طرف مشاهده نمی شود.
خبرگزاری رویترز انگلیس اعلام کرد، علت برگزاری این نشست، افزایش بی سابقه تولید نفت شیل آمریکاست که موجب کم اثر شدن تلاش های سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) برای ایجاد تعادل در بازارهای نفت می شود.
«محمد بارکیندو» دبیرکل اوپک، به بلومبرگ گفت: ما یک دوره بسیارسخت را پشت سر گذاشته ایم، کنفرانس «سراویک» فرصتی برای تبادل اطلاعات و تجارب فراهم کرد.
او در پاسخ به این سوال که آیا اوپک نگران افزایش هر چه بیشتر تولید نفت آمریکا در سال های 2018 و 2019 است گفت: اصلا، ما از پیشرفت نفت شیل استقبال می کنیم. تقاضا خیلی زیاد است.
بارکیندو دوشنبه گذشته در نخستین روز برگزاری کنفرانس پنج روزه «سراویک» از شرکت های نفت شیل آمریکا خواست برای حفظ قیمت های نفت در سطوح فعلی با این سازمان متحد شوند.
به گزارش خبرگزاری ایتارتاس روسیه، «محمد بارکیندو» دبیرکل سازمان اوپک معتقد است ادامه مذاکرات میان نمایندگان این سازمان و تولیدکنندگان برتر صنعت شیل آمریکا به نفع دو طرف خواهد بود.
به گفته بارکیندو، در این کنفرانس صحبت از قیمت نفت و کاهش تولید نیست و هدف مذاکرات چیز دیگری است.
قیمت های نفت صبح دوشنبه در آستانه نشست اوپک با شرکت های تولید کننده نفت شیل آمریکا در شهر هیوستون این کشور بالا رفت؛ علت اصلی این کاهش قیمت، گمانه زنی ها درباره نتیجه نشست و احتمال توافق نسبی طرف ها بود.
اما پس از پایان این نشست، کارشناسان اعلام کردند آنگونه که پیش بینی می شد این نشست، نتیجه بخش نبوده است.

**سرنوشت بازار نفت پس از پایان توافق کاهش تولید
گمانه زنی های متعددی درباره سرنوشت بازار جهانی نفت پس از پایان زمان توافق کاهش تولید یعنی سال 2018 مطرح شده است که به نظر برخی این توافق تمدید می شود اما به نظر گروهی دیگر، با پایان این توافق، دور جدیدی از رقابت بین تولیدکنندگان شکل خواهد گرفت.
به گزارش پایگاه خبری اویل پرایس آمریکا، اینک بازارهای نفت بخوبی متعادل شده اند و در حالی که سطح پایبندی کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و کشورهای تولیدکننده غیرعضو اوپک به این توافق بسیار خوب است، روسیه قول داده است بیش از اندازه، نفت روانه بازارها نکند.
موجودی انبارهای نفت کاهش چشمگیری پیدا کرده است. قیمت های نفت به رکورد سال 2014 خود نزدیک شده، به طوری که قیمت نفت برنت دریای شمال به 71 دلار و قیمت نفت خام وست تگزاس اینترمدیت آمریکا به 65 دلار در هر بشکه رسیده است.
اما سرنوشت بازارهای نفت پس از اتمام اجرای توافق کاهش تولید نفت اوپک و غیراوپک چه می شود؟ آیا این توافق که در سال 2017 یک بار تمدید شد، باز هم تمدید می شود؟
آژانس بین المللی انرژی در گزارش اخیر خود اعلام کرده است تولید نفت خام آمریکا می تواند در سال 2018 به 11 میلیون بشکه در سال برسد. حفاری شرکت های نفتی در سراسر این کشور در حال افزایش بوده؛ به طوری که شمار دکل های حفاری آن به بالاترین سطح از آوریل 2015 (فروردین 1394 ) رسیده است.
این افزایش چشمگیر به لطف توافق کاهش تولید اوپک و غیر اوپک میسر شد، توافق که جلو افت قیمت نفت را که به 26 دلار در هر بشکه رسیده بود گرفت و موجب افزایش آن شد.
پیشرفت های فنی و انعطاف کنونی شرکت های نفتی آمریکا بیانگر این است که تولید نفت آنها حتی در صورت کاهش سطح قیمت های نفت نیز ادامه پیدا می کند.
کشورهای اوپک و روسیه منافع خود را در جلوگیری از سقوط دوباره قیمت های نفت می بینند. هر دلار کاهش قیمت نفت برای روسیه به معنی 2 میلیارد دلار کاهش درآمد نفتی است.
عربستان نیز نیازمند سطح بالاتری از قیمت نفت است تا خیالش از موفقیت عرضه اولیه سهام شرکت آرامکو راحت باشد.
یک پیش بینی این است که توافق کاهش تولید نفت تا زمانی ادامه پیدا می کند که عرضه اولیه سهام آرامکو که آینده عربستان به آن بستگی دارد، انجام شود. پس از آن، انتظار می رود عربستان تمایلی به ادامه توافق یاد شده نداشته باشد.
مدیران شرکت های نفتی روسیه نیز با افزایش سطح قیمت های نفت به پایبندی به این توافق تردید دارند.
سال گذشته میلادی، بسیاری از مدیران شرکت های نفتی نگرانی خود را از افزایش تولید نفت شیل آمریکا و احتمال باختن سهم بازار به شرکت های نفتی آمریکایی بیان کردند.
این مساله به پیدا کردن جوابی برای این سوال که «تا کی اوپک و غیراوپک به تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا اجازه می دهند که از کاهش تولید آنها سود ببرند»، کمک می کند.
آژانس بین المللی انرژی اعلام کرده است آمریکا در سال 2020 صادرکننده خالص نفت و گاز خواهد بود (یعنی مازاد بر نیاز خود نفت و گاز تولید می کند).
بنا به اعلام آژانس یاد شده، تولید نفت آمریکا امسال به 11 میلیون بشکه در روز می رسد، سطحی که قبلا انتظار می رفت تا پایان سال 2019 دست یافتنی نباشد.
دیگر اعضای اوپک نیز آماده می شوند بار دیگر تولید خود را افزایش دهند. کشورهایی مثل کویت، امارات و عراق اعلام کرده اند پس از پایان اعتبار توافق کاهش تولید نفت و ظهور علایم ورود بازار نفت به منطقه کسری عرضه، قصد دارند تولید خود را افزایش دهند.
وزیر نفت کویت گفته است این کشور تا پایان ماه مارس (یازدهم فروردین 1397) تولید نفت خود را از سه میلیون به سه میلیون و 225 هزار بشکه در روز افزایش می دهد.
عراق نیز قصد دارد تا پایان سال 2018 تولید خود را از چهار میلیون و 600 هزار به پنج میلیون بشکه در روز افزایش دهد.
ایران همانگونه که اعلام کرده، ممکن است پس از پایان اعتبار توافق کاهش تولید نفت اوپک، تولید خود را 100 هزار بشکه در روز افزایش دهد.
می توان مطمئن بود روسیه نیز پس از پایان اعتبار توافق یاد شده تولید خود را افزایش می دهد.
سطح موجودی انبارها هنوز بیش از میانگین متحرک پنج ساله است که نشان می دهد اوپک و غیراوپک باید به توافق کاهش تولید پایبند باشند اما برخی اعضا ممکن است وسوسه شوند زودتر تولید خود را افزایش دهند.
به نوشته اویل پرایس، وابستگی به توافقی که تولید یک سری تولیدکنندگان را محدود می کند در حالی که تولیدکنندگان دیگر مانند آمریکا و کانادا در حال افزایش تولید خود هستند، ایده خوبی نیست.
توافق کاهش تولید اوپک و غیراوپک همواره با این چالش روبروست که افزایش تولید نفت شیل آمریکا، تلاش این ائتلاف برای کاهش مازاد عرضه نفت در بازارها را خنثی می کند.
اویل پرایس تاکید کرد فقط یک راه برای خروج از دور باطل قیمت و عرضه وجود دارد که آن هم تقاضاست.
بنا به پیش بینی صندوق بین المللی پول، اقتصاد جهانی امسال از رشد خوبی برخوردار است و اقتصاد منطقه یورو نیز رو به رشد است، همچنین تقاضای چین و هند افزایش می یابد.
گفت و گوهایی در جریان است که تشکیل یک سوپر اوپک را که حاصل ائتلاف روسیه و اوپک است تقویت می کند.
اویل پرایس تصریح کرد، در مجموع باید بینیم آیا روسیه طرح سوپر اوپک را دنبال می کند؟ اما حتی اگر روسیه چنین کند نیز این حقیقت پابرجاست که چنین توافقی نمی تواند یک راه حل دائمی برای تثبیت بازارهای نفت باشد.
این پایگاه خبری آمریکایی با تصریح اینکه تهدید نفت شیل یک تهدید واقعی است و کاهش تولید، راه حل بلندمدت تثبیت بازار نفت نیست، به طور تلویحی آینده بازارهای نفت را در دستان آمریکا دانست.

** صادرات 2.6 میلیون بشکه نفت توسط ایران
بر اساس گزارش وزارت نفت، جمهوری اسلامی ایران در ماه فوریه (بهمن- اسفندماه) روزانه نزدیک به 2 میلیون و 600 هزار بشکه نفت و میعانات گازی صادر کرد که 40 درصد آن به خریداران اروپایی تعلق گرفت.
سهم آسیایی ها و اروپایی ها از خرید به ترتیب حدود 60 به 40 درصد حفظ شده است.
چین، هند، کره جنوبی و ژاپن بزرگ‌ترین مشتریان نفت ایران در آسیا به شمار می روند.
شرکت‌های شل انگلیسی-هلندی، توتال فرانسه، انی و ساراس ایتالیا، هلنیک پترولیوم یونان، رپسول اسپانیا و ام.او.ال مجارستان، از مشتریان محموله‌های نفت خام ایران در اروپا بودند.
وزارت نفت گزارش کرد اکنون 40 پالایشگر جهان نفت خام و میعانات گازی ایران را می خرند.
میعانات گازی ایران بیشتر به پالایشگران آسیایی فروخته می‌شود و کره جنوبی بزرگ‌ترین مشتری میعانات گازی ایران محسوب می‌شود.
«امیرحسین زمانی‌نیا» معاون وزیر نفت، بتازگی در پاسخ به پرسشی درباره تقاضا برای نفت خام ایران اعلام کرد: نفت ایران همیشه مشتری دارد و ایران هنوز به استفاده از راه‌های خلاقانه برای فروش نفت نیاز پیدا نکرده است.

**ادامه کار توتال در فاز 11 پارس جنوبی
به گزارش خبرگزاری انگلیسی «رویترز»، «پاتریک پویانه» اعلام کرد قرارداد این شرکت برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی در ایران طبق برنامه پیش می‌رود.
او این سخنان را در حاشیه همایش نفتی «سراویک» در ایالت تگزاس آمریکا مطرح کرد.
دوازدهم تیرماه امسال نخستین قرارداد جدید نفتی در پساتحریم بین شرکت ملی نفت و کنسرسیوم بین المللی به رهبری شرکت نفتی توتال فرانسه برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی امضا شد.
ارزش قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی چهار میلیارد و ٨٠٠ میلیون دلار است که با به ثمر رسیدن آن، روزانه 56 میلیون مترمکعب (معادل 2 میلیارد فوت مکعب) به ظرفیت برداشت ایران از میدان گازی پارس جنوبی مشترک با قطر افزوده می‌شود.
این قرارداد، نخستین قرارداد در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی است که پس از لغو تحریم ها امضا شد.
بر اساس این قرارداد، یک کنسرسیوم بین المللی به رهبری توتال فرانسه ایجاد شده است که شاخه بین المللی شرکت ملی نفت چین و پتروپارس ایران اعضای دیگر آن را تشکیل می دهند.
سهم توتال به عنوان رهبر این کنسرسیوم در این قرارداد 50.1 درصد است. شاخه بین المللی شرکت ملی نفت چین و پتروپارس ایران نیز به ترتیب 30 و 19.9 درصد سهم دارند.

**احتمال امضای قراردادهای جدید نفتی در روزهای آینده
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در هفته جاری از پاراف سه قرارداد نفتی تا پایان امسال خبر داد و گفت: در قراردادهای جدید شرکت های برنده به مدت 20 سال بهره برداری میدان را بر عهده می گیرند.
«علی کاردر» با اشاره به اینکه در موضوع قراردادهای نفتی به نحو مطلوب عمل نشد، افزود: انتظار داشتیم قراردادهای بیشتری به امضا برسد.
او فرآیند مجوز قراردادهای جدید نفتی را، زمانبر دانست و افزود: در قراردادهای جدید، شرکت های برنده مناقصه به مدت 20 سال بهره برداری میدان را برعهده می گیرند.
او درباره امضای قراردادهای جدید نفتی نیز اضافه کرد: 10 گروه فنی در حال بررسی و مذاکره درباره قراردادهای جدید نفتی اند که امیدواریم در سال آتی شاهد امضای چندین قرارداد باشیم.
گفته می شود این قراردادهایی که مدیرعامل شرکت ملی نفت از آنها نام می برد، مربوط به قرارداد توسعه سه میدان نفت ایران توسط 2 شرکت روسی است.

منبع: ایرنا

402