به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، روز ولادت اولین امام شیعیان (ع) به عنوان روز پدر نامگذاری شده است. این امام برجسته در دستگیری از فقرا و نیازمندان دست بخشنده ای داشتند و یتیمان کوفه را ناشناس اطعام می کردند.

در این حقیقت تردیدی وجود ندارد که آفریدگار والامقام جهان هستی، از چشم ها پنهان است و حواس پنج گانه راهی به درک او ندارد. ولی آن پروردگار مهربان، از خود نشانه هایی بر جای گذاشته که بر علم و قدرت بی پایان او گواهی می دهند و جویندگان حقیقت را با عظمت و کمال پایان ناپذیرش آشنا می سازند. هر یک از این نشانه ها، به قدر کمال خود، دم از خالق می زنند و به مقدار جمال خود، پرده از آن زیبایی ناپیدا برمی دارند. ولی در این میان، نشانه ای بزرگ، همچون خورشیدی در میان آسمان آیات الهی می درخشد و به فرموده امام صادق (ع) عظیم ترین نشانه خداست.

بزرگ مردی که با ادعای «سلونی قبل ان تفقدونی» از علم بی پایان خدا پرده برداشت و با گفتن «والله لو تظاهرت العرب علی قتالی ما ولیت عنها» گوشه ای از قدرت بی پایان خدا را به نمایش گذاشت. مهربانی بی مانندش با مستمندان و یتیمان، جلوه ای از رافت و جمال خدا بود و خشم و غضبش با کافران و مشرکان، نشانه ای از غضب و جلال خدا. با عدالت فراگیرش ندا می داد که خدای او به هیچکس ظلم نمی کند و با بخشش و احسانش اعلام می کرد که پروردگاری بس بخشنده و نیکوکار دارد. عبادات خاضعانه اش از معبودی والامقام خبر می داد و اخلاص و پاکی نیتش، از یگانگی و بی شریک بودن آن معبود.

در وقت عمل، برترین بود و هنگام سخن، سخنورترین، کلمات و جملات همچون موم در دستانش شکل گرفت و جملات و خطبه ها و نامه های آن خدایگان سخن به زیبایی هر چه تمام تر در دفتر تاریخ ثبت شده و ادیبان و خطیبان بزرگ تاریخ را در حیرتی عمیق فرو برد و در پیشگاه کلام او به خضوع و تواضع وا داشت.

در این میان دانشمند فقیه و ادیب نامور شیعه، ابوالحسن محمد بن حسین بن موسی، معروف به «سید رضی» یا شریف رضی به تلاش ستودنی دست زد و با پژوهشی عمیق، بخشی از سخنان مولا را که در فصاحت و بلاغت، درخشش خاصی داشت در کتابی جمع آ وری کرد و آن را «نهج البلاغه» یعنی راه رسا سخن گفتن نامید. نهج البلاغه نه تنها کتاب فصاحت و بلاغت، بلکه کتاب خداشناسی، نبوت شناسی، قرآن شناسی، امام شناسی، انسان شناسی و هستی شناسی است.

امیر مومنان علی (ع) در این کتاب همچون معلمی دلسوز، دست شاگرد خویش را می گیرد و به او می آموزد که در راه پر فراز و نشیب زندگی، چگونه سفر کند تا به مقصد برسد. راه را از بیراهه به او می نمایاند و راهزنان را معرفی می کند. از آغازین لحظات آفرینش تا آخرین منزل کاروان بشریت سخن گفته و آنچه را که یک مسافر در بین این دو منزل به آن نیاز دارد با سخاوت و مهربانی به او می بخشد.

نهج البلاغه به حق جلوه ای از شخصیت والای امیر مومنان (ع) است. ایمان و اخلاص، انفاق و یاری همنوعان، هجرت و جهاد، زهد و دوری از دنیاپرستی، حسن معاشرت با خانواده و مردم و.. هر کدام بعدی از ابعاد روح بیکران علی (ع) است.

هرچند سعات شرفیایی به محضر آن حکیم الهی را نداریم ولی این پیشوای فرزانه با صدایی رسا در میان امت خود فرمودند: ای مردم، من پند و اندرزهایی را که پیامبران در میان امتهای خود داشتند، در میان شما نشر دادم و وظایفی را که جانشینان پیامبران گذشته در میان مردم خود به انجام رساندند، تحقق بخشیدم.

چگونگی پیدایش کتاب نهج البلاغه

سید رضی می گوید: در آغاز جوانی دست به تالیف کتابی در خصائص و ویژگی های ائمه علیها السلام زدم که مشتمل بر خبرهای جالب و سخنان برجسته آن ها بود. پس از گرد آوردن خصائص امیر مومنان علیه السلام مشکلات و حوادث روزگار مرا از اتمام بقیه کتاب بازداشت. من آن کتاب را در فصل های مختلفی تقسیم کرده بودم و در پایان آن فصلی را که متضمن سخنان جالب امام (ع) از سخنان کوتاه در مواعظف حکمف امثال و آداب نه خطبه های طولانی و نه نامه های گسترده آورده شد.

برخی دوستان آن را جالب و شگفت انگیز از جنبه های گوناگون دانستند و از من خواستند کتابی تالیف کنم که سخنان برگزیده امیر مومنان (ع) در جمیع فنون و بخش های مختلف، از خطبه ها، نامه ها، مواعظ و ادب در آن گرد آید. از این رو خواسته دوستان را اجابت کردم و این کار را شروع کرده و در حالی که یقین داشتم سود و نفع معنوی آن بسیار است و به زودی همه جا را تحت سیطره خود قرار خواهد داد و اجر آن ذخیره آخرت خواهد بود.

در این کتاب سخنان حضرت بر مدار سه اصل خطبه ها و اوامر، نامه ها و رسائل و کلمات حکمت آمیز و مواعظ تنظیم شده است. نام کتاب را نیز نهج البلاغه گذاشتم زیرا این کتاب درهای بلاغت را به روی بیننده می گشاید و خواسته هایش را به او نزدیک می سازد. این کتاب هم مورد نیاز دانشمند و عالم و هم دانشجو و متعلم است و هم خواسته شخص بلیغ و زاهد در آن یافت می شود. در بین کلمات امام (ع) سخنان شگفت انگیزی در مورد توحید، عدل و تنزیه خداوند از شباهت به خلق می بینم که تشنگان را سیراب کرد و پرده ها را از روی تاریکی شبهات بر می گیرد.

502