به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز؛ اقتصاددانان تعاریف متفاوتی را برای تورم ارایه کرده اند. برخی تورم را مقدار زیاد پول در مقابل مقدار کم کالا تعریف کرده اند و برخی دیگر تورم را مازاد تقاضای کالا و خدمات دانسته اند. به هر ترتیب قابل قبول ترین تعریف تورم، افزایش مستمر قیمت کالاها و خدمات در طول زمان است.

تورم از طریق محاسبه نرخ رشد شاخص قیمت ها طی یک دوره اندازه گیری می شود. مثلاً اگر شاخص عمومی سطح قیمت ها در ابتدای سال 1000 و در آخر سال 1200 باشد، نرخ تورم در این جامعه 20 درصد خواهد بود.

نرخ تورم 20 درصد بدین معناست که قیمت ها به طور متوسط طی سال دو درصد افزایش داشته است. از این رو ممکن است برخی از کالاها بیش از نرخ تورم و برخی دیگر کم تر از نرخ متوسط تورم طی دوره مذکور تغییر کرده باشند.

رکود تورمی یکی از عواملی است که از نظر اقتصاددانان منجر به افزایش قیمت ها شده است.

رکود تورمی اصطلاحی است که طوفانی از خبرهای بد اقتصادی مانند میزان بالای بیکاری، رشد اقتصادی کند و تورم بالا را به همراه دارد، این اصطلاح در زمان اُفت طولانی مدت اقتصاد آمریکا در دهه‌ی ۱۹۷۰ شکل گرفت، یعنی زمانی که آمریکا با تورمی شدید و اقتصادی رو به نزول مواجه بود؛ شرایطی که تا پیش از آن از نظر اقتصاددانان غیر ممکن می‌آمد.

کاهش رشد اقتصادی بخش طبیعی چرخه‌ی اقتصاد کلان را در برمی‌گیرد. وقتی اتفاقات خلاف انتظار باشد، بازار نیاز به ایجاد ثبات دارد که معمولا در یک رکود موقتی به وقوع می‌پیوندند.

تفاوت‌ میان رکود و رکود تورمی در این است که دوره‌ی طولانی‌مدت کاهش رشد اقتصادی در شرایط بالا بودن نرخ تورم چند برابر می‌شود. تورم افزایش مستمر قیمت کالاها و خدمات است، اما می‌توان آن را کاهش مستمر قدرت خرید پول نیز توصیف کرد. در یک سال طبیعی، تورم ممکن است ۲ یا ۳ درصد تغییر کند. اگر نرخ تورم از ۵ یا حتی ۱۰ درصد بگذرد، شرایط اقتصادی دشوار خواهد شد.

401