به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، سوم شعبان سال چهارم هجرت عالم از وجود سید الشهدا منور شد.

هنگامی که خبر ولادت امام سوم شیعیان به پیامبر اکرم (ص) رسید، نزد کودک آمدند و پس از اقامه اذان در گوش سیدالشهدا، به اذن خداوند و با توجه به وحی جبرئیل، فرزند دوم حضرت علی(ع) را حسین خواندند.

رسول خدا (ص) به امام حسین (ع) علاقه بسیاری داشتند بطوری که همه اصحاب، از این علاقه آگاه بودند.

با وجود اینکه از زمان ولادت حسین بن على (ع) تا رحلت رسول الله (ص) شش سال و چند ماه می گذشت اما همه شاهد اظهار محبت پیامبر اسلام (ص) نسبت به امام حسین بودند، پیامبر همواره مردم را به بزرگواری و مقام والای پیشوای سوم شیعیان نوید می دادند.

** همراهی امام حسین (ع) با برادر خود

پس از شهادت حضرت علی (ع) و به امامت رسیدن امام حسن(ع)، سیدالشهدا نیز همانند سایر شیعیان، مطیع و سرسپرده‌ کامل برادر خود به عنوان امام شیعیان بود و در اطاعت اوامر او ذره‌ای سستی نمی‌کردند.

امام حسین (ع) در تمامی سال های امامت برادرشان در اجرای مواضع سیاسی و همچنین ماجرای جنگ امام حسن (ع) با معاویه و توقف آن، بطور کامل مطیع بودند و پس از این جریانات امام به همراه برادر از شهر کوفه به مدینه، زادگاه خود، بازگشت و در کنار مرقد رسول خدا (ص) به وظیفه تربیت، ارشاد مردم و تبیین و تفسیر احکام الهی پرداخت.

** زندگی سیدالشهدا در دوران امامت

در سال 50 هجری امام حسن (ع) به شهادت رسیدند و پس از ایشان، اباعبدالله الحسین در سن 31 سالگی امامت شیعیان را برعهده گرفتند. از همان آغاز امامت امام حسین (ع)، یزید پسر معاویه که فردی فاسد و شرابخوار بود به مبارزه با اسلام برخاست.

یزید که از همان ابتدا با سومین امام شیعیان سر جنگ داشت، در نامه ای به حاکم مدینه دستور داد که امام حسین (ع) را برای بیعیت با یزید راضی کند.

امام (ع) که تمام عمر خود را در مسیر روشنگری و از همه مهم تر آزادگی گام برداشته بود، به هیچ عنوان حاضر به بیعت کردن با یزید نبود به همین دلیل با خانواده خود از مدینه به مکه مهاجرت کردند.

در این هنگام مردم کوفه که از مرگ معاویه با خبر شده بودند، نامه هاى بسیاری براى امام حسین (ع) نوشتند و از او خواستند تا به عراق و کوفه بیاید اما با ورود عبیدالله بن زیاد که از طرف یزید به حکومت کوفه گمارده شده بود، مردم کوفه پیمان شکنى کردند و مسلم را تنها گذاشتند تا عبیدالله مسلم را دستگیر و به شهادت رساند.

**روز عاشورا بر امام و یارانش چه گذشت؟

هنگامى که در ابتدا مردم کوفه با مسلم بیعت کردند، مسلم نامه اى به امام حسین (ع) نوشت و به ایشان اطلاع داد که به کوفه بیاید. امام حسین (ع) با خانواده و یاران خود به طرف کوفه حرکت کرد و در نزدیکى کوفه بود که خبر پیمان شکنى مردم کوفه و شهادت مسلم را آوردند.

در این میان عمر بن سعد هنگامی که باخبر می شود که امام و یارانش به کربلا می روند، دستور می دهد که آنها را محاصره کنند و آب را بر روى آنان ببندند. یاران امام حسین (ع) که از شجاع ترین افراد بودند روز دهم محرم (عاشورا) در حالى که بیش از 72 تن نبودند یکى پس از دیگرى در دفاع از امام زمان خود یعنى امام حسین (ع) با عزت و آزادگى به شهادت رسیدند.

امام در آن زمان تشنه لب با هزارن زخم تیر و نیزه و شمشیر به شهادت رسیدند تا نام اسلام تا ابد باقی بماند و دین داران در تمامی نسل ها بدانند تنها با آزادگی و آزادمردی می توان به سرمنزل مقصود رسید.

امام حسین(ع) با جهاد خود به جهانیان خودسازی و عبودیت و مبارزه در راه ظلم را برای اصلاح امت و تحقق ارزش های اسلامی و انسانی لازم دانست به همین دلیل عاشورا با آن همه عظمت به وقوع پیوست تا نسل های آینده راه اندیشه امام را پیش گیرند.

از: نازنین میرزایی

503