به گزارش ایسکانیوز، ولی بختیاری مشاور توانمندسازی پیشکسوتان و نویسنده کتاب"لذت زندگی در وقت اضافه" با بیان این مطلب اظهار داشت: وقتی صحبت از سلامت سالمند مطرح می شود متولیان امر و حتی خانواده ها، درصدد بهبود شرایط جسمانی بازنشستگان و افراد سالخورده هستند درحالی که تحقیقات بالینی و میدانی بارها ثابت کرده که توجه به موضوعات روحی و بهداشت روانی افراد مسن باید بیش از پارمترهای دیگر مورد توجه قرار گیرد.

وی تصریح کرد: بهداشت روانی بازنشستگان در گردهمایی های پارک ها و هم صحبتی با دیگر سالمندان خلاصه نمی شود بلکه برای درک فضای یک سالمند باید دنیا را از نگاه آنها دید، به طور نمونه وقتی افراد به سن بازنشستگی می رسند دیگر خانواده و فرزندان، نگاه تکیه گاهی به این افراد نخواهد داشت و جامعه آنها را از جرگه فعالان کشور خارج می سازد که همین امر شروع حس سالخوردگی و افسردگی در آنها است.


وی ادامه داد: گوشه نشینی بازنشستگان به معنای کم توانی آنها نیست بلکه نشأت گرفته از ترد جامعه به بهانه احترام و استراحت است درحالی که اگر جامعه، این گنجینه های نیروی انسانی را در حد ظرفیت و توان جسمانی به چرخه اقتصاد برگرداند شاهد شادابی و طراوت روحی آنها خواهد بود.


نویسنده مجموعه کتاب های توانمند سازی بازنشستگان افزود: سالمندی بیماری نیست بلکه تبلور و انباشت خردمندی است که فرد می تواند تجربیاتش را به نسل های بعد منتقل کند، موضوعی که این روزها جامعه جوان و فارغ التحصیل به آن نیاز مبرم دارد.


ولی بختیاری خاطرنشان کرد: یکی از شاخص های سلامت روانی، حفظ تماس با افراد و شرکت در فعالیت های اجتماعی است، حتی تماس با افراد جوان می تواند احساس سودمندی و افزایش اعتماد به نفس را در بازنشستگان به وجود آورد چرا که بازنشستگان در طول زندگی خود ارزش های اجتماعی و فرهنگی را به نسل بعدی منتقل کرده اند و هم اکنون می توانند حاصل تلاش یک عمر خود را در ارتباط با آنها بیابند.


وی افزود: بازنشستگان تبلور اندیشه و تجربه هستند که این خردمندی باید در قالب کارگاه های آموزشی، گردهمایی با نسل جوان و بازآموزی کارمندان و کارکنان به دیگر افراد منتقل شود.

501