به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، ابولفضل حری؛ عضو هئیت علمی دانشگاه اراک در این نشست با طرح بحث انسجام، زنجیرمندی و روایت گری در قصص قرآنی در این نشست اظهار کرد: با توجه به علاقه و دغدغه شخصی از چند سال قبل قصه های قرآنی به معنای روایت گری را مورد تحقیق و بررسی قرار دادم.

حری تصریح کرد: از ابتدای نزول قرآن تا کنون بیش از 200 عنوان کتاب در خصوص بلاغت قرآنی نوشته شده است اما در خصوص قصص قرآنی و به ویژه نوع روایت گری و مولفه های قصص قرآنی ما کتب بسیار محدودی را می بینیم.

وی افزود: هر چند بعد از انقلاب اسلامی ایران ما با کتب جدیدی در عرصه قصه های قرآنی مواجه می شویم اما این کتب نیز همچنان به جنبههای عناصر و مولفه های قصص قرآنی کمتر توجه می کنند و همچنان فرایند مطالعات قصه های قرآنی مهجور واقع شده اند.

عضو هئیت علمی دانشگاه اراک در ادامه به ظاهر روایت قصص قرآنی پرداخت و بیان داشت: در ظاهر قصص قرآنی به صورت پراکنده در قرآن طرح شده اند اما در واقع این چنین نیست و آیاتی که قصص قرآنی را روایت می کنند یک همبستگی با آیات قبل و یعد از خود و حتی سوره های قبل و بعد خود برخوردار هستند.

وی افزود: یکی دیگر از اعجاز قرآن این است که هر چند به ظاهر تیکه های بهم ریخته است اما وقتی یک آیه را عوض می کنیم کل ساختار سوره به هم می ریزد و این نشان دهنده انسجام آیات قرآن است.

حری در ادامه تصریح کرد: روایت گری در قرآن به معنای این است که هر آیه ای که داستانی را تعریف می کند می شود روایت؛ حال این روایت گری قرآن گاهی در یک آیه است و گاهی مجموعه چند آیه.

وی بیان داشت: احسن القصص نه تنها بهترین قصه است بلکه بهترین شیوه قصه گویی را نیز به بشر می آموزد.

محمد حسن محمدی مظفر؛ عضو هئیت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب نیز در این نشست اظهار کرد: بررسی ادبی قرآن این مسئله را مد نظر قرار می دهد که قرآن چه قالب و صوتی یعنی چه زبان و سبک و ساختاری را برای انتقال پیام و محتوایش به عبارت دیگر جهانبینی ارزش ها و قوانینش را به کار می گیرد.

محمدی مظفر گفت: به لحاظ تاریخی شیوه تفسیر آیه آیه در تفاسیر که بر مطالعات قرآنی حاکم بوده مانع تکوین و شکوفایی یک رویکرد ادبی تمام عیار به قرآن بوده است. در این شیوه آیات مجزا و بخش های از آیه بررسی می شود و به اجزاء بزرگتر ترکیب اهمیت چندانی داده نمی شود.

وی افزود: قرآن دارای گنجینه ای غنی از ویژگی های ادبی است از مشهورترین آنها نثر آهنگین داشتن، اختصار بیان با استفاده از دو ابزار حذف و ایجاز است، آهنگ قرآن در هنگام قرائت و تلاوت به بهترین وجهی ملموس و آشکار است.

عضو هئیت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب تصریح کرد: آثار کلاسیک درباره قرآن برای فهمیدن و درک آن بسیار کارآمد و مهم اند. با این حال از دیدگاه هنری و ادبی دارای محدودیت های خاصی هستند مهمترینش این است که در این آثار بررسی ادبی ثرآن به ندرت می تواند از مسائل کلامی رها شود.

یادآور میشود، نشستهای تخصصی دانشگاهی ذیل عنوان «روشنا» به همراه برنامه جنبی «دیدار»، گفتوگوی صمیمی و خودمانی با نویسندگان و مترجمان قرآنپژوه به همت معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همکاری انجمن ایرانی مطالعات قرآن و فرهنگ اسلامی در نمایشگاه قرآن امسال برگزار میشود.

501