به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، نمایشگاه قرآن دو سال است که رنگ و بوی امام خمینی (ره) را گرفته است. دوسال است که طرحی با عنوان "امام که بود؟" توسط یادمان امام و یاران در نمایشگاه بین المللی قرآن کریم اجرا می شود که قرار است هر سال یکی از بناهای منتسب به حضرت امام خمینی (ره) در نمایشگاه قرآن، قرار داده شود تا بازدیدکنندگان علاوه بر آشنایی با سبک زندگی امام، با آثار و فعالیت های قرآنی ایشان و یارانش آشنا شوند.

در نمایشگاه قرآن سال گذشته، نمایی از حسینیه جماران به معرض دید عموم قرار گرفت و امسال جلوه ای از زادگاه و بیت امام که تا حدود 19 سالگی در آن زندگی می کرد. کلبه ای که از کاه و خشت خام بنا شده بود و بر در و دیوار آن عکس های مدرس، بروجردی و نواب صفوی دیده می شد.

خانه ای که از جای جای آن می توان به آسمان عروج کرد و ندای معنویت را به گوش جان شنید. کلبه ای که روزی در آن کودکی متولد شد که همچون موسی کلیم الله، ناجی بنی اسرائیل از شرّ فرعون زمانش باشد. کوخی که از تاج های عبودیت و بندگی و نوای زرین "لااله الا الله"، کاخی شد به بلندای آسمان هفتم.

در این کلبه روزی کسی زاده شد که آرزو می کردیم میعاد موعود باشد و از مولایمان نشانی به ما بدهد. در میانه های باغ بهشت حیاط این خانه، حوضی بود به زلالی حوض کوثر. وضوگاهی بود برای نمازعشقی که به امامت حضرت حجة بن الحسن (عج) اقامه می شد. شهریاری که فرمانروایش امام عصر، پیش قراولش روح الله و سیاهی لشکرش ملائکه الله المقربین بودند.

او برگزیده شده بود تا لشکر حسین (ع) را عباس(ع) باشد، او برگزیده شده بود تا کشتی نجات را نوح (ع) شود. او برگزیده شده بود تا وزیر و وکیلی باشد برای یک غایب از نظر، که به خدا می سپارمش و انصافا چه خوب هم وزارت کرد و چه خوب این بار را به دوش کشید و چه خوب این کشتی را هدایت کرد.

می گویند غریزه ی زندگی نسبتی با غریزه ی مرگ دارد. هرجا که از زندگی صحبت می شود، باید پس از آن از مرگ سخن گفت. از زندگی تا مرگ امام (ره) نیز فاصله ای نیست. در واقع کوخ نشینی روز تولدش همان و کوخ نشینی روز رحلتش همان.

امام رفت. امام رفت و کوخ ها را هم با خود برد و امروز از امام مهربان کوخ نشین ما، یک یادگار مانده. اما آن یادگار نامش حسن نیست، آن یادگار نامی دارد به بلندای آسمان، به استواری کوه ها و به بزرگی دریاها؛ آن یادگار علی است؛ سیدعلی خامنه ای.

502