شب  های عاشقی

بعد از چند ماه صبر بالاخره ایام عاشقی خدا از راه رسید. 30 روزی که درهای رحمتش را برای بندگان خود تا آخرین شب باز می‌گذارد تا انسان به آغوش پرمهر او بازگردد. روزهایی که به‌حکم الهی روزه گرفته می‌شود و به‌وقت افطار، بندگان شکرگزار نعماتی هستند که خالق هستی‌بخش، خود به آن‌ها روزی داده است.

به گزارش ایسکانیوز مجید فاضلی -خبرنگار- در این یادداشت می نویسد: ماه مبارک رمضان هم حکایتی دارد. حکایتی که این بار خدا برای بندگان خود بازگو می‌کند. حکایتی از جنس ایمان که این بار باید با روزه‌داری جرعه‌جرعه در گلوی خشک انسان بریزد تا قلب‌هایی که از فرط سیاهی گناه قصی شده‌اند جانی دوباره بگیرند. ماهی که بهار قرآن است. اصلاً خودش در این مصحف الهی بندگانش را به مهربانی خویش امیدوار کرده است. این را می‌توان از اولین آیه قرآن فهمید. بسم‌الله الرحمن الرحیم. به نام خداوند بخشنده مهربان.


سفره رحمت الهی
حالا که در ماه خودش هستیم. ماهی که سفره رحمتش به وسعت بشیریت پهن‌شده و هرکسی به‌اندازه وسعش از آن کسب روزی می‌کند، چه بسیارند افرادی که بار یک ساله خود را در این ماه می‌بندند. کوله باری که برای برخی حکم سعادت را دارد و برای برخی نه. همان‌هایی که در سال‌های قبل، شب قدری به شب‌زنده‌داری گذراندند و سال بعد در جبهه‌هایی دور از خاک وطنشان در کنار حریم مبارک اهل‌بیت عصمت و طهارت یعنی بارگاه ملکوتی حضرت زینب کبری(س) جام شیرین شهادت را سر کشیدند و «عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ »(۱) شدند. امسال هم شاید در شب‌های قدر ماه مبارک رمضان برای خیلی‌ها حکم سعادت ابدی آن‌ها داده شود. حالا امسال هم شاید در شب قدری این اتفاق برای برخی‌ها بیافتد.


محضر صاحب الزمان(عج)
شبی که به‌حکم صریح مصحف شریف قرآن تا دم‌صبح سلام و رحمت است. در همین شب است که کارگزاران الهی همراه باروح بر آستان قدسی صاحب‌الزمان(عج) فرود می‌آیند تا سرنوشت یک‌ساله بندگان را به امضای ایشان برسانند. شب قدر را باید دریابیم. این شب بهتر از هزار ماه است. هزار ماه یعنی عمری به‌اندازه 80 سال. دریافتن این شب قطع به‌یقین خیلی از مقدمات را می‌خواهد اما اگر در همین زمان دلی بشکند و قطره اشکی از گوشه چشمی کویر دل خود را بارانی کند همان‌گاه است که خداوند در قنوت بلند شده به سمت آستان خود حتماً رزقی مبارک را به بنده‌اش اعطا می‌کند. پیامبر مکرم اسلام فرمودند: «خداى تعالى در نزد دل‌شکستگان جاى دارد»(۲) و وقتی دلی در شب قدر بشکند نورعلی نور می‌شود. شبی فرخنده و حالتی معنوی فقط اجابتی را می‌خواهد که به امضای صاحب اصلی جهان یعنی یوسف زهرا برسد.
بندگانی که بی‌صبرانه منتظر شب قدر می‌مانند می‌دانند که باید خود را در محضر آستان حضرت دوست متجلی کنند. منظری که هرروز در دیدگانش مرتکب خطا شدند و حالا برای جبران آن با چشمانی خیس از اشک دعای جوشن کبیر را می‌خوانند. دعایی که صد فراز و هزار اسم مبارک خدارا با خود دارد. اما جایی از این دعا امیدها را چون مشعلی در تاریکی فروزان می‌کند. همان‌جایی که در فراز بیستم از آن می‌گوییم یا «مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ» یعنی ای کسی که رحمتش بر غضبش سبقت‌گرفته است. این نور امید در همه جای دعای جوشن کبیر که تاکید شده در شب قدر خوانده شود دیده می شود. فرازهای دیگر هم همین‌گونه است. هرکدامشان امیدی در دل شب قدر به ما می‌دهد که ما را امیدوار به رحمتش پروردگار می‌کند. رحمتی که وسعتی به‌اندازه عالم دارد و همه را دربرمی گیرد.


شب قدر
قدر شب‌های قدر در ماه رمضان را باید دانست هرچند یکی از آن‌ها به‌عنوان شب اصلی است. این شب برای رسیدن به خیلی از خواسته‌ها کفایت می‌کند ولی شرط دارد. آن‌هم به دست آوردن دل خداست. خدایی که در همان دعای جوشن کبیر خود را پروردگار گناهکاران معرفی می کند. ازبس که مهربان است می‌خواهد دست بندگان خطاکار خود را هم در این شب‌ها بگیرد. دل خدا را هم می‌شود به دست آورد همان‌گونه که پدرمان حضرت آدم ابوالبشر(ع) به دست آورد زمانی که خدا را به اهل‌بیت قسم داد و زمانی که به نام امام حسین(ع) رسید دلش شکست. ما هم در این شب‌ها می‌توانیم. ولی یادمان باشد تمام این گریه و زاری‌ها برای حاجتی است که باید در انتها به تائید کسی برسد که در بین شیعیانش غریب است. حضرت مهدی(ع) همان کسی است که در بین مردمان می‌رود و می‌آید حتی بر روی فرش‌های آنان قدم می گذراد اما کسی او را نمی‌شناسد. ولی مهربانانه بر لوح تقدیر بندگان خدا در شب قدر قلم می‌کشد و مهر تایید می زند. بیاییم برای دمی هم که شده در شب قدر که کل فرشتگان به همراه روح بر محضر قطب عالم امکان شرفیاب می‌شوند ظهورش را از خدا بخواهیم. تنها با ظهور اوست که جهان از تاریکی ظلم خود بیرون می‌آید و خود را در فجر الهی می‌بیند.
کاش در شب قدر ظهور مولا را از خدا بخواهیم.

منابع:
۱_قرآن کریم، بقره،آیه 154

۲_کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 2، ص 99، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.

700

کد خبر: 953997

وب گردی

وب گردی