وهابیت، عامل تخریب بارگاه ائمه  است

فرقه وهابیت مسأله زیارت و امور دیگرى از این قبیل را مخالف شرع دانسته و آنرا با «شرک» پیوند زده و در جهت مخالفت با این مسئله به تخریب قبور بزرگان دین در طی سالهای گذشته پرداخته است.‌‌

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، هشتم شوال سال 1344 هجری قمری سالروز تخریب قبرستان بقیع، مهم ترین قبرستان به جا مانده از صدر اسلام، توسط وهابیون سعودی است.

قبرستان بقیع، در کشور عربستان، سرزمین نزول وحی، قرار دارد. در این قبرستان چهار تن از امامان شیعه، برجسته ترین صحابه ی پیامبر، عباس عموی پیامبر و ... مدفون هستند.

این قبرستان مکانی است که به دستور پیامبر اکرم (ص) برای دفن کردن اجساد یاران و نزدیکان ایشان در نظر گرفته شد و حدود یازده هزار نفر از یاران پیامبر را در خود جا داده است. گرچه قبرستان بقیع به جهت قبور یاران و انصار پیامبر و کسانی مثل عثمان خلیفه سوم مورد احترام اهل تسنن نیز هست، اما شیعه احترام ویژه تری برای بقیع، به سبب دفن شدن چهار امام معصوم در آنجا قائل است؛ چهار امامی که صدها سال حرم و بارگاه با شکوهی داشتند، اما این شکوه و عظمت طعمه کوته‌بینی های فرقه ضاله وهابیت شد و داغ و حسرتی به دل جهان اسلام به خصوص تشیع وارد ساخت.

حرم و بارگاهی که ائمه بقیع داشتند

طبق اسناد تاریخ اولین کسی که دستور ساخت حرم ائمه بقیع (ع) را صادر کرد، مجدالملک یکی از سلاطین سلجوقی در قرن پنجم بوده است. در این زمینه مورخ معروف ابن اثیر در کتاب خود (الکامل) می‌گوید: "در این سال امیر مدینه منظور بن عمارة حسینی دنیا را وداع گفت و او معماری را که از اهالی قم بود و از سوی مجدالملک بلاسانی برای ساختن قبه حسن بن علی و عباس عموی پیامبر (ص) در مدینه به سر می برد به قتل رسانید". [1]

تفکر وهابیت عامل تخریب قبور

تخریب قبور ائمه بقیع یک دلیل بیشتر نداشت و آن هم انحرافات فکری فرقه وهابیت است. وهابیتی که با ابن تیمیه آغاز شد و با آمدن محمد عبد الوهاب به اوج ابتذال خود رسید. وهّابیان بر اثر عدم قدرت کافى علمى بر تحلیل مسائل اسلامى به خصوص مسأله توحید و شرک، گرفتار وسواس عجیبى در این مسأله شده و هر جا دستاویزى پیدا کردند به مخالفت برخاستند، در مسأله زیارت، در موضوع شفاعت، در باب بناى بر قبور و امور دیگرى از این قبیل، همه را به نحوى مخالف شرع دانسته و با مسأله «شرک» و «بدعت» پیوند زدند و با آن مخالفت نمودند و از مهم‏‌‌ترین آنها بناى بر قبور بزرگان دین بود.

این اقدام وحشیانه و موهن پیروان وهابیت موجی از اعتراض و خشونت را در کشور های اسلامی ایجاد کرد و هیاتی از دولت وقت ایران برای پیگیری مسئله به حجاز فرستاده شد.


هیچ گروهی از شیعه و سنی، وهابیت را در این راه همراهی نکرده است و این فرقه گمراه معلوم نیست از کجا چنین حکمی را استخراج کرده اند. اهل تسنن هم مانند شیعیان به قبور مردگان به خصوص بزرگان دینی احترام می گذارند و همین اتحاد شیعه و سنی در این موضوع دلیل بر بطلان تفکر وهابیت است.
در این زمینه می توان به نظر شافعی درباره زیارت اهل قبور اشاره کرد که می گوید: «زیارت قبور اشکالى ندارد، مالک از ربیعه بن ابى عبدالرحمان از ابو سعید خدرى خبر داده است که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: در گذشته شما را از زیارت قبور نهى مى کردم ولى اکنون آنها را زیارت کنید»

ماجرای جنگ و غارت و تخریب مدینه

وهابی ها دو بار به مدینه حمله کردند؛ یک بار در سال 1320 یا 1321 بود که یک سال و نیم مدینه را محاصره کردند و سرانجام به شهر و حرم امن مدینه حمله کرده و هم قبور ائمه بقیع و هم قبر عبدالله بن عبدالمطلب، پدر پیامبر اکرم را تخریب کردند و هم دست به غارت سنگینی زدند و تمام اشیاء ارزشمند و گرانبهای حرم از جمله چهار صندوق مملو از جواهرات و 100 قبضه شمشیر با غلاف های ارزشمند را دزدیدند. وهابی ها حتی قصد تخریب بارگاه و قبر مطهر پیامبر را هم داشتند ولی می دانستند که با این کار دیگر نمی توانند جلوی خشم و نفرت مسلمانان را بگیرند.

بعد از این ماجرا شیعیان دوباره اقدام به ساخت بارگاه و مرقد مطهر ائمه کردند و توانستند بنایی جدید را بر پا کنند اما متاسفانه در شوال 1343 بار دیگر مکه به فرماندهی عبدالعزیز بن سعود مورد حمله و هجوم وهابیت قرار گرفت که این بار علاوه بر تخریب مجدد مرقد امامان شیعه، قبر ابراهیم پسر پیامبر و قبر حضرت ام البنبن و قبر همسران پیامبر و همچنین قبور مورد احترام اهل تسنن از جمله قبر عثمان بن عفوان خلیفه سوم و مالک بن انس و بسیاری دیگر از صحابه و تابعین را نیز تخریب کردند.[4]

واکنش ها به فاجعه جسارت به قبور مطهر

این اقدام وحشیانه و موهن پیروان وهابیت موجی از اعتراض و خشونت را در کشور های اسلامی ایجاد کرد و همه مسلمین این حرکت را محکوم کردند و در عراق و ایران حوزه های علمیه تعطیل شدند و هیاتی از دولت وقت ایران برای پیگیری مسئله به حجاز فرستاده شد.
در ایران اما طلایه دار مخالفت با این فاجعه، مرحوم مدرس بود که در همان روز هشتم شهریور 1304 شمسی مطابق با دهم صفر 1344 هجری قمری در مجلس شورای اسلامی نطقی ایراد کرد و بعد از آن، تشکیل کمیسیون ویژه برای پی گیری موضوع را به شکل جدی دنبال کرد.

رژیم سعودی به دنبال اهانت به مقدسات شیعه

سعودی ها در اواسط قرن بیستم در پی جدالی خونین که میان هاشمیون حجاز و سعودی های نجد رخ داد، با حمایت دولت انگلستان توانستند حکومت خود را بر کل شبه جزیره ی عربستان بگسترانند. آن ها مجری اصلی اندیشه های محمدعبدالوهاب هستند و با افراطی بی سابقه در تاریخ دین اسلام به قرائت متن محور از اسلام مبادرت می ورزند.

کشوری که تاکنون رنگ انتخابات به خود ندیده و مردم آن به قرائت حکومت از دین، فقط باید یک مسلمان افراطی باشند. آزادی بیان و آزادی ادیان در این کشور، مثل رویایی بی فرجام است.

کشور عربستان زادگاه اصلی اسلام و محل سرزمین نزول وحی است. سعودی ها اگر عاقل باشند می توانند به بهترین وجه ممکن از امکانات گردشگری این منطقه برای زائران و گردشگران بهره بگیرند، اما این خشک مغزان تهی فکر، بدون اهمیت دادن به امکانات مادی و بدون درنظرگرفتن شعائر مذهبی، قبرستان بقیع را که مهم ترین قبرستان مسلمانان است، تخریب کردند.

البته تخریب قبور فقط در بقیع نبود و سعودی ها در مکه، مقابر حضرت عبدالمطلب (ع)، ابی طالب (ع)، خدیجه (س)، و زادگاه پیامبر (ص) و حضرت فاطمه (س) همچنین در در جده قبر حضرت حوا (ع) و همسر حضرت آدم (ع)، را تخریب کردند. آن ها همچنین در مدینه النبی، گنبد منور نبوی را به توپ بستند در همان سال به کربلای معلی نیز حمله ور شدند و حرم امام حسین (ع) را به غارت بردند و بسیاری از علماء و مردم را کشتند.

چنین رژیمی در سحرگاه روز هشتم شوال سال 1344 ، به فتوای سران وهابی سعودی، مبنی بر اهانت و تحقیر مقدسات شیعه، مراقد مطهر ائمه ی بقیع و اهل بیت پیامبر (ص) را تخریب کرد و به قول جلال آل احمد: این سعودی ها اصلا لیاقت این را ندارند که بخواهند خادم الحرمین باشند".

502

کد خبر: 957695

وب گردی

وب گردی