به گزارش گروه بین الملل، نشست ناتو در بروکسل در 11-12 ژوئیه احتمالا بسیار سیاسی خواهد بود. اتحاد اقیانوس اطلس، به علت اختلاف نظر در مورد توافقنامه های بارگیری، مشارکت ملی و همبستگی میان آتلانتیک به طور فزاینده ای قطبی شده است.

اعضای ناتو نباید اجازه دهند که این اختلافات با چالش هایی از سوی روسیه ««مانند تنش های در حال افزایش با کرملین»» بالاتر رود.

با توجه به تحولات اخیر، چشم انداز بهبود روابط با مسکو کم است، زیرا در آخرین جلسه شورای ناتو - روسیه در 31 ماه مه (اولین بار پس از اکتبر 2017) و در دیدار "والری گراسیموف" رئیس ستاد کل نیروهای مسلح روسیه و" جوزف دانفورد" رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده در 8 ژوئن کمتر چیزی به دست آمد.

گرچه علاوه بر استقبال از معماری ناتو در اروپا، تصویب اخیر برنامه چهار سی، با هدف تقویت نیروهای ناتو و افزایش آمادگی رزمی، بیشتر با کرملین مقابله خواهد کرد.

از سال 2014، این اتحاد بر اقدامات روسیه در اروپای شرقی، به ویژه در منطقه بالتیک و در لهستان تمرکز دارد.

توافق هایی که در اجلاس نشست ناتو در سال 2016 از دفاع و بازدارندگی صورت گرفت صحیح هستند و باید تقویت شوند اما تقویت ناتو در افغانستان، کافی نیست و به منظور حفاظت از منافع ناتو در قطب شمال یا دریای سیاه اقدامات کمی انجام شده است.

قطب شمال

در قطب شمال و مناطق وسیع تر آن، روسیه در حال طراحی نیروی های نظامی و رقابت با کشورهای قطبی و چین است. کرملین استراتژی خود در قطب شمال را در سال 2008 تعریف کرد و منطقه شمالگان را در سال 2017 به عنوان منطقه ای با اهمیت استراتژیک در دکترین نیروی دریایی خود معرفی کرد.

روسیه از سال 2014 تاکنون نیروها و تجهیزات نظامی خود را در قطب افزایش داده و پایگاه های نظامی اش در شمال سیبری مانند "نوایا زملیا"، و سرزمین "فرانتس یوزف" را دوباره بازگشایی کرده است.

در مقابل، ناتو هیچ استراتژی قابل مقایسه ای برای سرزمین شمالگان ندارد و در استراتژی خود در سال 2010 حتی به این منطقه اشاره ای هم نمی کند و بحث های شمال آتلانتیک نیز شامل شمالگان نمی شود.

ایجاد نیروگاه جدید ناتو در قطب (در ماه فوریه) بدون توجه به زاویه مناسب قطب شمال این را ثابت می کند. علاوه بر این، "شکاف GIUK" (گرینلند، ایسلند و انگلستان) و اتصال آتلانتیک شمالی به منطقه قطب شمال، اغلب نادیده گرفته می شود.

دریای سیاه​

مسکو، کریمه را در دریای سیاه از سال 2014 به صورت نظامی درآورده و شبه جزیره را به یک قلعه نظامی تبدیل کرده است.

روسیه در این منطقه سیستم های ساحلی دفاع هوایی در اختیار دارد.

کرملین همچنین سعی در ایجاد جدایی بین اعضای ناتو که در مرز دریای سیاه، هستند به ویژه ترکیه و بلغارستان دارد.

ناتو در اکتبر سال 2017 با اعزام 4000 نیروی چند ملیتی دریایی و هوایی حضور خود را در این دریا افزایش داده است که از بازدارندگی واقعی برخوردار نیست.

پیشنهادات

ناتو راهبرد روشن و متحدی در مورد قطب شمال یا دریای سیاه ندارد و بنابراین هر دو منطقه با ریسک های شدید روبرو خواهند شد زیرا کرملین توانایی های نظامی خود را در آنجا بیشتر خواهد کرد.

آزادی دسترسی و بهره برداری از این محیط به وسیله روسیه یکی از خطراتی است که وجود دارد.

در این بین خطرات محاسبات غلط و خطای تاکتیکی قابل ذکر است، یک حادثه ناخواسته می تواند منجر به افزایش تنش نظامی بین مسکو و متحدانش شود.

بنابراین، برای نشست بروکسل، اعضای ناتو باید:

• ناتو باید قطب شمال و دریای سیاه را در دستور کار قرار دهد،؛ زیرا محیط امنیتی در هر دو منطقه نقطه ضعفی برای اتحاد است. هدف این است که هر دو منطقه یک وزن استراتژیک داشته باشند.
• نباید کرملین به این باور برسد که برتری نظامی در این مناطق دارد یا این که دسترسی ناتو به این منطقه می تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد.
• نیروهای ناتو را برای تقویت ارتقای ارتش و آگاهی موقعیتی از جمله مأموریت ها و گشت های هوایی، دریایی و شناسایی، توسعه دهند.
• به روز رسانی راهبرد سال 2011 دریایی ناتو، با توجه به پیشرفت های اخیر و با در نظر گرفتن خطرمحاسبات اشتباه.
• ناتو باید نیروی ویژه قطب شمال را در شورای آتلانتیک شمالی (یا به صورت مستقل) ایجاد کند که این نیروها شامل شرکای غیر ناتو، فنلاند و سوئد و همچنین ذینفعان چندجانبه مانند اتحادیه اروپا و شورای قطب شمال باشد. کاهش تنش در منطقه باید یک اولویت باشد.
• در مورد دریای سیاه، حضور نیروهای دریایی قوی تر با رومانی، به عنوان یک فرمانده و تلاش برای تطابق با ترکیه و بلغارستان در دستور کار قرار گیرد.

ترجمه و تنظیم : مژگان الیکائی