دکتر فریبرز باقری، روانشناس، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره زندگی در آلمان و دلایل بازگشت به ایران گفت: به خاطر انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه ها برای ادامه تحصیل به غرب رفتم، ابتدا در دانشگاه کلن آلمان به صورت پیوسته روانشناسی بالینی و در مقطع دکترا روان شناسی عمومی خواندم و چند سالی هم به عنوان روان درمانگر در این کشور فعالیت داشتم.
عضو هیأت علمی واحد علوم و تحقیقات افزود: روانشناسی عمومی یک شاخه مهم در علم روان شناسی است که متاسفانه در ایران درک نشده است و تصور بر این است که یک کلی گویی درسطح دکترا است، درصورتی که در آلمان کسانی وارد این رشته می شوند که می خواهند مطالب روان شناسی را به صورت عمیق بخوانند.
باقری در ادامه خاطر نشان کرد: عشق به وطن برای من در سال های دوری از ایران تقویت شد و همیشه دوست داشتم به کشور برگردم و به مردم وطنم خدمت کنم و برای بازگشت به ریشه هایم همیشه در پی بازگشت بودم. تمام کسانی که در خارج ازکشور زندگی کرده اند می دانند که غم دوری از وطن و بازگشت، خواست درونی همه ایرانی های خارج از کشور است و یقینا اگر وطن نداشته باشیم اساسا هویت نداریم، ایران خانه من است و بدون خانه هیچ کس نمی تواند حیثیت، عزت و شرافت داشته باشد و باید با همه تلاش در راه آبادانی ایران بکوشیم.
وی درباره کنکور و شرایط پذیرش در دانشگاه های آلمان یاد آور شد: کنکور در آلمان به این شکل وجود ندارد و برای ورود به دانشگاه در رشته روانشناسی، دانشگاه های مطرح آلمان شرط معدل دارند و افراد برای ورود به این دانشگاه ها رقابت می کنند و نحوه آموزش در مدارس و دانشگاه ها در این کشور به صورت حفظی نیست بلکه بر مبنای یادگیری عمیق و تحلیل دروس است و حفظیات معنایی ندارد که در این سیستم سنجش و آموزش قطعا هیچ گونه اضطرابی برای امتحان وجود ندارد و افراد بر مبنای شایستگی به رشته های برتر دانشگاهی ورود پیدا می کنند.
فریبرز باقری درباره تفاوت کیفی میان دانشگاه های ایران و آلمان خاطر نشان کرد: به لحاظ مصرف نظریه ایران از آلمان جلوتر است تا جایی که چندین سال پیش رویکردی به نام تأهل درمانی در علم روانشناسی به وجود آمد که ابتدا در ایران کتب مربوط به این موضوع ترجمه و در دسترس دانشجویان و استادان این رشته قرار گرفت و چند ماه بعد این منابع در آلمان در دسترس دانشجویان این رشته قرار گرفت.
عضو هیأت علمی واحد علوم و تحقیقات تصریح کرد: تفاوت اساسی میان دانشگاه های ایران و آلمان در عدم تربیت متفکر و نظریه پرداز است. چیزی که در علم روانشناسی به شدت مورد نیاز بوده و آگاهی به علم فلسفه را می طلبد که در دانشگاه های آلمان بسیار مورد توجه قرار گرفته است و اگر کسی به مباحث فلسفی در علم روانشناسی آشنایی نداشته باشد در واقع هیچ تبحری در این علم پیدا نمی کند.
وی درباره راه های جذب نخبگان به کشور گفت: بسیاری از پزشکان و نخبگان ما در غرب وجود دارند که به هیچ عنوان از زندگی در غرب رضایت ندارند و خواستار برگشت به وطن هستند که قطعا اگرحمایت شوند و زمینه مناسب برای ورود به کشور برایشان فراهم شود جمعیت زیادی از این نخبگان به کشور برمی گردند.
خبرنگار: ندا فراهانی
