به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز، روزنامه «الحیات» عربستان در مقاله ای با عنوان «انتفاضه 2018 عراق و هدر دادن درآمدهای نفتی» به قلم «ولید خدوری» به مساله تظاهرات مردم عراق در استان های جنوبی این کشور و بعد گسترش آن به بغداد پرداخته و اعتقاد دارد که دولت عراق به رغم برخوردار بودن از درآمدهای نفتی بالا، نتوانسته است آن گونه که باید و شاید نیازهای اساسی مردم را بر آورده نماید و به جای این که درآمدهای نفتی این کشور را برای پیشرفت در اختیار وزارتخانه ها قرار دهد در اختیار جناح های سیاسی قرار می دهد. وی می نویسد:« بر اساس آمار اوپک در طی سال های 2017 - 2018 قیمت صادرات مواد نفتی و پتروشیمی عراق به 709.455 میلیارد دلار رسید. از سوی دیگر با توجه به این درآمد بالا و به علت نبود زیرساخت های اساسی و شیوع فساد در همه جا، وضعیت اقتصادی در استان های جنوبی عراق و مخصوصا بصره، نابسامان شد که قیام جنوب را در پی داشت. از لحاظ سیاسی نکته با اهمیت آن است که در این استان ها از سال 2003 احزاب خاصی ریشه گرفته و قدرت را به دست آوردند. بر این اساس، 95 درصد از درآمدهای نفتی عراق میان وزارتخانه ها توزیع نمی گردید بلکه جریان های سیاسی طایفه ای و قومی در گرفتن این درآمدها از وزارتخانه ها پیشی می گرفتند. مثلا در سال 2003 چهل میلیارد دلاری که به وزارت انرژی اختصاص داده شده بود، به هدر رفت.»

« ترکیه و آمریکا، از هم پیمانی تا دشمنی» عنوان مقاله ای است که روزنامه «الاهرام» مصر، به قلم «مصطفی السعید» به رشته تحریر درآورده است. نویسنده در این مقاله بیان می کند که اگر چه ظاهر دشمنی آمریکا با ترکیه به بازداشت کشیش آمریکایی در ترکیه که یک سال و نیم پیش می باشد، برمی گردد اما در پشت آن عوامل دیگری وجود دارد که یکی از مهم ترین عوامل آن مخالفت ترکیه با سیاست های منطقه ای آمریکا و همراهی این کشور با روسیه و ایران می باشد. وی در همین زمینه می نویسد: «روابط میان آمریکا و ترکیه به مرحله آسیب زایی رسیده و تصمیم آمریکا مبنی بر تحریم وزیر داخلی و دادگستری ترکیه فقط یک نقطه ای کوچک از جاری شدن خشم پنهانی دو کشور علیه هم می باشد. همچنین درخواست ترامپ از اردوغان برای آزادی کشیش آمریکایی تنها بهانه خشونت آمریکا علیه اردوغان نبوده است اما سوال این است که چه عواملی تنش میان این دو کشور را به این مرحله رسانده است. در پاسخ باید گفت که آمریکا اعتقاد دارد ترکیه در مخالفت با سیاست هایش به نقطه غیرقابل بازگشتی رسیده و مخصوصا این مخالفت در روابط ترکیه با ایران و روسیه بیشتر می باشد. در این خصوص، ترکیه هفته گذشته درخواست آمریکا برای مشارکت در تحریم های وضع شده علیه ایران را نپذیرفته است.»

«عبدالمحسن محمد الحسینی» از نویسندگان روزنامه «الانباء » کویت هم مقاله ای را با عنوان «حل مشکل یمن به حکمت و خرد کشورهای عربی نیازمند است» به رشته تحریر در آورده است. وی در این مقاله به نقش مهم کویت در حل مشکل یمن و مخصوصا نقشی که «الشیخ صباح الاحمد» امیر کویت، در این زمینه ایفا نموده اشاره داشته به گونه ای که فرستاده جدید سازمان ملل در امور یمن هم این اظهار نظر را بیان کرده است که حل مشکل یمن بدون خرد کشورهای عربی و مخصوصا کویت امکان پذیر نیست. وی در همین زمینه می نویسد: «مارتین گریفیث فرستاده سازمان ملل در امور یمن تاکید نموده که حل مشکل یمن بدون حکمت و درایت کشورهای عربی و مخصوصا الشیخ صباح الاحمد امکانپذیر نیست. در واقع وی اشاره می کند که حل مشکل یمن بدون تدبیر کویت و استفاده از تجربه این کشور امکان پذیر نخواهد بود. این سخن، همچنین به معنای احترام به امیر کویت و درخواست از وی برای حل مشکلات سیاسی کشورهای عربی است که امروز از آن در رنج می باشند. در همین زمینه باید گفت که کویت در گذشته نقش مهمی در حل اختلاف میان یمن شمالی و جنوبی بازی نمود که راه حل مناسبی برای خروج از این بحران پیدا کردند به گونه ای که طرف های درگیر در یمن نیز به حسن نیت کویت و تلاش این کشور برای دست یابی به تفاهم و پایان دادن به بحران اعتماد کردند.

روزنامه «الوطن» قطر در مقاله ای با عنوان «نگاهی به نتایج اخیرانتخابات پاکستان» به قلم «عبد الله المدنی» انتخابات در پاکستان را با هند مقایسه نموده و آن را مورد نقد قرار می دهد. این نویسنده اعتقاد دارد که انتخابات در پاکستان همیشه با تنش و درگیری و خونریزی همراه می باشد در حالی که هند با جمعیت بیشتر همه به نتایج انتخابات هر چه که باشد گردن می نهند. وی می نویسد: «در هند هر پنج سال انتخابات عمومی با سلامت و پاکی بر گزار می شود و همه نیز نتایج آن را قبول می کنند به گونه ای که ارتش این کشور از هرگونه دخالت در آن خودداری می کند اما همین انتخابات در پاکستان با خونریزی، خشونت، تشکیک در نتایج آن و دعوت حزب شکست خورده از حامیانش برای برگزاری تظاهرات و اعتصاب همراه می باشد. این مساله ای بود که در انتخابات اخیر پاکستان نیز دوباره به وقوع پیوست که نسبت به انتخابات گذشته هیچ فرقی نداشت جز این که در این مرحله فقط «عمران خان» بازیکن سابق ورزش «کریکت» به علت ضعف حزب اسلام گرا به قدرت رسید.»