به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز، «غزه بر لبه چاقو» عنوان مقاله ای است که روزنامه «الایام» فلسطین به قلم «رجب ابو سریه» به رشته تحریر در آورده است. در این نوشتار نویسنده به تشکیل جلسات اسرائیل برای تعیین تکلیف غزه اشاره دارد. وی در این خصوص می نویسد: «دومین بار است که کابینه اسرائیل برای بررسی وضعیت ویژه غزه تشکیل جلسه می دهد. جزئیات این جلسه که در مرکز مدیریت بحران های دولتی در داخل پناهگاهی محافظت شده با سیمان برگزار شد، منتشر نشد اما نتانیاهو در این جلسه با خوشحالی اعلام کرد که توانسته صدها هدف خاص متعلق به حماس را نابود کند. این جلسه و اظهارنظر مربوط، بعد از افزایش خشونتی که مخصوصا از هفته گذشته و روز جمعه به واسطه بازگشت دوباره فعالیت راهپیمایی بازگشت بیان شد، به معنای آن است که اسرائیل برای فلسطینی های نوار غزه حق حیاتی قایل نبوده و شهروندان این منطقه در زندانی جمعی با هم زندگی می کنند. عمق این مساله با حمله هواپیماهای جنگی اسرائیل برای نابود کردن اهدافی مدنی و شهروندان فلسطینی، قابل درک است.»
روزنامه «الشرق الاوسط » عربستان هم در مقاله ای به قلم «عبد الرحمن الراشد» با عنوان «ترامپ در مواجهه با اردوغان» به مشکل اصلی ترامپ با اردوغان می پردازد و اعتقاد دارد که مشکل اصلی وی با ترکیه به تداوم تعاملات تجاری این کشور با ایران برمی گردد. نویسنده اشاره دارد: « قوی ترین سلاح آمریکا برای مقابله با کشورها، نظامی نیست بلکه اقتصادی است. ترکیه از دو کشور آلمان و چین که ترجیح داده اند تا با ترامپ مواجه نشوند، قوی تر نیست و گزینه مذاکره و کوتاه آمدن از سیاست هایشان و دوری از جنگ کلامی را انتخاب کردند. حال سوال این است که در ارتباط با ترکیه، مشکل آمریکا در چیست؟ آمریکا انتظاراتی از ترکیه دارد که مهم ترین این انتظارات توقف روابط تجاری با ایران و کمترین انتظارش هم آزادی برونسون کشیش آمریکایی بازداشت شده است. در همین زمینه باید گفت که در تحریم ایران سه کشور اصلی وجود دارند که می توانند نقش مهمی را در توازن با ایران بازی کنند. این سه کشور عبارتند از پاکستان، ترکیه و عربستان. این سه کشور روابطی قوی با آمریکا دارند و از میان آن ها تنها ترکیه راهرو اصلی تجارت با ایران است که به همین لحاظ برای غرب اهمیت بسیاری را داراست.»
روزنامه «الاهرام» مصر هم در مقاله ای با عنوان «راهبرد السیسی سرعت در موفقیت است» به قلم «مرسی عطا الله» منتشر کرده که در آن نویسنده اقدامات السیسی را در سرعت بخشیدن به موفقیت های مصر برای دست یابی به پیشرفت این کشور موثر می داند. وی در همین زمینه می نویسد: «آنچه که هم اکنون در مصر در جریان است تنها اتمام طرح ها و یا اجرای آن ها و یا قوانینی صادر شده از سوی دولت نیست، بلکه تغییراتی عمیق تر در حال شکل گیری است که شامل تغییرات ریشه ای در بنیان های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که از آرزوهای محدود و مشخص شهروندان برای بهبودی وضعیت کنونی فراتر است. آنچه که هم اکنون در مصر به رغم سختی های ناشی از اصلاحات اقتصادی و تحمل مشکلات ناشی از آن از سوی مردم درحال شکل گیری است، بیانگر تصمیم راهبردی جدید طولانی مدتی است که هدف آن انتقال مصر از این اوضاع سخت کنونی به وضعیتی می باشد که نقطه شروع توسعه برای کشور محسوب می شود. راهبردی که برای عبور از این سختی ها و پیشرفت و آینده مصر در نظر گرفته شده، سبب گردیده تا السیسی رئیس جمهور این کشور به سرعت بخشیدن در موفقیت طرح ها تاکید و اصرار کند.»