به گزارش ایسکانیوز، نشست تخصصی «چهل شاهد» با موضوع بررسی 40 سال عکس انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و با حضور رسول صدر عاملی ، قاسم محمدی از عکاسان پیشکسوت انقلاب اسلامی و ساسان مویدی و علی فریدونی از عکاسان پیشکسوت دفاع مقدس در موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس برگزار شد.

رسول صدر عاملی در این نشست افزود: آن روز ها احساس مسئولیت زیادی داشتم از ۸ صبح تا موقعی که نور بود عکاسی می‌کردم بعد به مسافران می‌دادم تا عکس‌ها را به روزنامه اطلاعات برسانند.

او افزود: تقریباً آنچه در رسانه های ایران از نوفل لوشاتو منتشر شد حاصل کار من است. روزی 100 حلقه عکس می گرفتم و 50 حلقه آن را انتخاب می کردم و بقیه را به عکاسان خارجی به قیمت 10 فرانک می فروختم و با آن دوباره نگاتیو می خریدم .

این عکاس پیشکسوت ادامه داد: گزارش امام آمد اطلاعات و عکس درون هواپیما هم کار من بود و خوشحالم که جزیی از این اتفاق بزرگ تاریخ ایرانم.

صدر عاملی با اشاره به نیاز امروز جامعه به عکاسی اجتماعی گفت : حال امروزمان خوب نیست و عکاسی اجتماعی می تواند به بیان نقاط ضعف و قوت جامعه بپردازد عکاسی اجتماعی نیاز به پانوشت ندارد و خودش گویاست.

وی گفت: عکاسی هیچ گاه قدر دانسته نمی شد و همیشه شوق و علاقه بود که عکاسان را در این راه نگه می داشت. من در ۵ سالگی وقتی می‌دیدم مردم روزنامه می خوانند حسرت می خوردم از همان موقع بود که دوست داشتم روزنامه‌نگار شوم و اگر روزنامه‌ها تبدیل به بولتن نمی‌شدند بازهم روزنامه‌نگار می ماندم.

صدر عاملی تصریح کرد: آن روز یک فریم عکس گرفته می شد هزاران نفر به آن نگاه می کردند و هزاران بار دیده می شد اما متاسفانه امروز عکس گرفته می شود اما دیده نمی شود. در هر دو دقیقه به اندازه تمام قرن ۱۹ عکس می گیریم اما بی تامل از کنار همه آنها رد می شویم .عکس گرفته می شود تا دیده شود.

وی تفکر و اندیشه را مهمترین بخش عکاسی دانست و گفت: هر کس از زاویه دید خودش است که متفاوت می‌شود .این ایده پردازی است که باقی می‌ماند امروز عکاسی اجتماعی به دلیل عدم آموزش مناسب قربانی شده است .

این فیلمساز برجسته کشور تصریح کرد: عکاسی اجتماعی ایران امروز دارد منهدم می‌شود و رو به نابودی است. در روزهای انقلاب شوق و رغبت ثبت وقایع بسیار زیاد بودو عکاسان تمام تلاش خود را برای ثبت لحظات به کار می گرفتند که حیرت انگیز بود و هزاران نفر با تامل این عکس ها را که محصول تلاش های فراوان عکاسان بود را نگاه می کردند.در دوران انقلاب استعداد عکاسی بسیاری شکوفا شد و قاسم محمدی ها تکثیر شدند .

صدر عاملی هدفمند بودن، داشتن شوق، صداقت و شرافت را از مهمترین ویژگی های عکاسی اجتماعی دوران انقلاب دانشت و افزود: هدفمند بودن عکاسی آن روز در ناخودآگاه و خود آگاه عکاسان بود و امروز عکاس باید با بهره گیری از هدفمندی خود آگاه خود در یک واقعه اجتماعی نظاره گر نبوده و جریان سازی کند. عکاسان آن روز با عشق و علاقه و صداقت شروع کردند.

او ادامه داد : تحصیلات آکادمی اتفاق مهمی است اما امروز بیماری مزمنی رخ داده است که همه فقط به دنبال مدرک گرفتن هستند و این اتفاق جامعه را فشل کرده است. آنچه مهم است در کنار آموزش و تحصیلات آکادمیک شوق و علاقه و استعداد است که اگر با زور و تحمیل والدین و حرف مردم سراغ تحصیل بروی بازی را باخته ای .در تحریریه اطلاعات 70 نفر بودیم که تنها 15 نفر تحصیلات علوم ارتباطات داشتند . آن روز در کوچه ها و خیابان با علاقه و شوق تجربه کردیم تا آن روزنامه اطلاعات شد روزنامه اطلاعات.

صدرعاملی گفت: هنر غریزی و ذاتی است . ممکن است از موضوعی صد عکاس عکس بگیرند و یک عکاس زاویه ای بیابد که عکسش را از 99 نفر دیگر متمایز کند .حجم زیادی از عکس ها گرفته می شود که دیده نمی شوند . هنر برای دیده شدن است و آدمها با تامل عکس ها را نمی نگرند و این تاسف آور است . عکسی که با تامل گرفته شود باعث تامل در دیده شدن می شود.

او با اشاره جایگاه عکاسی خبری گفت : امروز عکاسی خبری به شدت فعال است هزاران نفر از پلاسکو عکس گرفتند اما عکس هایی قابل قبول بودند و ماندگار شدند که عکاسان حرفه ای خبری عکاسی کرده بودند.

ساسان مویدی:

وظیفه عکاسان دفاع مقدس هنوز پایان نیافته است

در این نشست ساسان مویدی از عکاسان پیشکسوت دوران دفاع مقدس گفت: جنگ حرف اول را میزد و به عنوان عکاس خودم را مسئول می‌دانستم با شروع جنگ ۱۷۹ مورد در منطقه جنگی مأموریت انجام دادم اما تنها 11 مورد حکم مأموریت دارم .سالهای جنگ برای من افتخار است.

او افزود: جنگ تمام هنوز تمام نشده است و تبعات آن همچنان وجود دارد در کردستان هنوز مین داریم من درگیر یک پسر جوان هستم که روی مین رفته و چشمش تخلیه شده است و دو دست ندارد و دختری که عاشق او ست. هنوز راجع به خانواده های جانبازان و جانبازان اعصاب و روان کار نشده است. وظیفه ما در عکاسی دفاع مقدس هنوز پایان نیافته است و وظیفه عکاسان دفاع مقدس است که به این تبعات بپردازند. نگاه آن موقع فوق العاده است. نگاهی که متعلق به خود آنان است . نگاهی که در جامعه بسیار موثر بود و فقط یک حرکت هیجانی نبود و با ید به این تبعات جنگ تحمیلی با همان نگاه صادقانه و جسورانه بپردازیم.

مویدی گفت: در ابتدای جنگ پخته نبودیم اما در اواخر جنگ تجربه لازم را به دست آوردیم و باید این تجریه عظیم به نسل های آینده منتقل شود.

او ادامه داد: در دوران دفاع مقدذس همه چیز در خدمت جنگ بود و عکاسی هم بخشی از این اتفاق بود. شهدا تأثیر زیادی در عرصه عکاسی و عکس داشته اند همه با عشق رفتیم و ایستادیم در برابر دشمن. عکاسان نیز مانند رزمندگان با همین عشق رفتند.همین امروز نیز مردم با همه مشکلات باقدرت خواهند ایستاد.

این عکاس پیشکسوت افزود: انجمن عکاسان ۱۲۷۶۱ فریم عکس از جنگ جمع آوری کرده است و اتفاقات خوبی در حال افتادن است، برای دیده شدن میلیونها عکس دیده نشده سالی چند کتاب چاپ می شود و عکسهای آن زمان که ممنوع بودند در این مجموعه ها قرار دارند و نمایشگاه‌هایی که سالیانه برگزار می شود جایگاه ویژه ای در جامعه دارد. این کتاب ها سند بزرگ تاریخ دوران دفاع مقدس است. کتاب های گروهی و کتاب های فردی نمونه های این سند فرهنگی و تاریخی هستند و من در تلاشم تا تجربیات بدست آمده از جنگ را به نسل آینده منتقل کنم.

مویدی تصریح کرد: عکاسی خبری امروز مظلوم واقع شده است عکسها که بدون حتی نام ذکر می‌شوند و حتی هزینه آنها داده نمی‌شود و محدویت هایی برای عکاسی خبری ایجاد می شود. در قضیه حمله داعش به مجلس درخواست کردم که اجازه بدهند وارد مجلس شوم و عکاسی کنم در زلزله کرمانشاه و همچنین واقعه دردناک پلاسکو ، اما محدودیت‌هایی ایجاد کردند و نگذاشتند به موضوع نزدیک شوم.

او با اشاره به آموزش در عکاسی گفت: دانشگاه ها تعداد زیادی عکاس تربیت می کند اما کاری برای آنها نداریم و تنها امید آنها جشنواره‌های خارجی است و آنها عکاس های ما را هدایت می‌کنند برای دیدگاه‌های خودشان. ما عکاسان جوان با استعدادی داریم که اگر این پتانسیل حمایت و هدایت نشود بعداً پشیمان می شویم.

مویدی ادامه داد : امروز دارم تلاش می کنم در فضای مجازی عکس های دوران دفاع مقدس را منتشر کنم تا همه ببینند و می بینم که این عکس ها مخاطب های فراوان یافته اند امروز می‌توان از فضای مجازی برای دیده شدن عکس های دفاع مقدس استفاده کرد.

علی فریدونی :

عکاسان جنگ رسالت خود را انجام داده اند

در این نشست علی فریدونی عکاس پیشکسوت دفاع مقدس گفت: جنگ برای عکاسان یک دانشگاه بود و عملیات به عملیات تجربه مان بیشتر می شد.

او افزود: قبل از انقلاب عکاسی ما محدود بود . بعد از جنگ عکاسی ما به صورت جهشی پیشرفت کرد. قبل از انقلاب به عکاسی نیازی احساس نمی شد اما در دوران دفاع مقدس حضور عکاسان چشمگیر بود مثلا درعملیات فتح المبین 160 عکاس و خبرنگار و فیلمبردار در منطقه را پوشش دادند.

این عکاس پیشکسوت گفت: جنگ ایران خبر اول منطقه بود . عکاسان رشد کردند و نگاه های عکاسان ما با نگاه عکاسان جنگ دنیا فرق می کرد آنچه در وجودمان بود ثبت کردیم و به همین دلیل است که عکس های آن دوران بدون اغراق است . آن روز ها در متن جبهه بودیم و چون رزمندگان زندگی می کردیم و دوربین مان شی غریبی برای رزمندگان نبود ، او اسلحه داشت و من دوربین .از یک بچه 12 ساله از ناحیه 3 متری عکاسی کردم و او که یک افسر عراقی را به عقب منتقل می کرد اصلا به دوربین نگاه نکرد و آن عکس آن دوران ماندگار شد و امروز که در کتاب جنگ چاپ شده است بعد از 30 سال می تواند با مردم ارتباط برقرار می کند.

فریدونی ادامه داد: در کارگاه های آموزشی به خوبی تاثیرات عکس دفاع مقدس را برای نسل دهه 70 و 80 می بینم. در یکی از این جلسات دختر بچه 16 ساله ای گفت که عکس های شما باعث شد جهانبینی من به جنگ تغییر کند و این یعنی عکاسان جنگ رسالت خود را انجام داده اند.

او گفت: آن روز ها رقابت سالمی بین عکاسان بود . در دوران دفاع مقدس عکس های حماسی چاپ و منتشر می شد و اولویت اول جنگ بود . ولی عکاسان کل وقایع را ثبت می کردند . 80 درصد عکس عکاسان آن روز منتشر نمی شد ولی عکاسان کماکان به ثبت همه وقایع می پرداختند چون رسالت خود را می دانستند و این آینده نگری عکاسان بود و امروز می توانیم به توانیم وقایع جنگ بپردازیم و امروز همه آن عکس ها دیده می شوند و تاثیرات خود را در مورد حماسه دفاع مقدس می گذرد. جنگ به ما تحمیل شد و با اعتقاد در کنار رزمندگان و در داوطبانه حضور داشتیم و با اعتقاد در کنار آنها ایستادیم و این اعتقاد در فریم های عکاسان به خوبی دیده می شود عکاسی جنگ همه چیز را می گوید ونیاز به پانوشت ندارد.

عکاسان دفاع مقدس با تمام وجود در جنگ حضور داشتند و جنگ همه چیزمان بود. در جنگ هیچ عکاسی مجبور نبود در عملیات ها به خط مقدم برود و همه داوطلبانه و با شوق می رفتند در زیر آتش عکاس می ایستاد و تمام آن لحظات را ثبت می کرد.

فریدونی افزود: متاسفانه بعد از جنگ مسئولان فرهنگی کوتاهی کردند . اسراییل در جنگ شش روزه 54 کتاب دارد و ما برای 8 سال جنگ تحمیلی که نگذاشتیم یک وجب از خاکمان از دست برود؛ تنها 15 جلد چاپ کرده ایم و این را هم به همت خود عکاسان انجام داده ایم .بیش از 10 میلیون فریم عکس دوران دفاع مقدس در خانه ها است از مسئولان موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس می خواهم که این فریم را جمع آوری کند و تا آرشیو مناسبی گرد آوری شود.امروز نسل جوان جوان باید واقعیت های جنگ را ببیند و این وظیفه سنگینی است و با سیاسی بازی نمی توان جلو رفت و باید ایثار گری های آن روز ها دیده شود.

او ابراز امیدواری کرد موزه پاتوقی ایجاد کند تا تجربیات 8 سال دفاع مقدس به نسل های آینده منتقل شود و گفت: متاسفانه امروز می بینیم که عکاسانی با هزینه های زیاد به سوریه می روند اما جز خرابی چیز دیگری در عکس هایشان نیست چرا که از تجربیات دوران دفاع مقدس استفاده نمی کنند.

باید موزه یک پل ارتباطی بین عکاسان جنگ با نسل جدید باشد. ما توان مندی داریم و عکاسان خوبی داریم . نباید بگذاریم عکاسانمان به آن سوی مرز ها سوق پیدا کنند. 160 موسسه فرهنگی داریم که بودجه فرهنگی می گیرند و کار فرهنگی نمی کنند چرا هزینه یکی از آنها را خرج یک آژانس عکس حرفه ای نمی کنیم؟

قاسم محمدی :

انقلاب منجر به شکوفایی استعداد عکاسان شد

در ادامه قاسم محمدی از عکاسان برجسته دوران انقلاب اسلامی گفت: من عکاسی وزرشی می کردم اما با شکل گیری اتفاقات پیش از انقلاب در خرداد 57 به خاطر محیط و پس زمینه ذهنی که داشتم جذب عکاسی انقلاب شدم و هر زمان که فرصتی می یافتم از این جریان عکاسی می کردم عکس هایی که نمی توانستم به کسی هم نشان دهم .

وی با شاره به خاطره اولین عکس ارسالی از نوفل لوشاتو گفت : یک روز یه نفر آمد روزنامه اطلاعات و بسته کوچکی به من داد و گفت از فرانسه آمده است و آقای صدر عاملی گفته است آن را به من بدهد، بسته را باز کردم و دیدم یک حلقه نگاتیو سیاه و سفید است وقتی آن را ظهور چاپ کردم دیدم عکس امام است و شوکه شدم .

محمدی افزود: عکس های دوران انقلاب را برای خودم آرشیو می کردم و بسیار از آنها را تا چند سال پیش به کسی هم نشان نداده بودم. از آن عکس ها 2 نمایشگاه گذاشتم عکس هایی که تا کنون دیده نشده بودند. بعد از اعتصاب مطبوعات به مدت 2 ماه هر روز در خیابان بودم و از وقایع انقلاب عکاسی کردم. در آن روز ها از عکس ها کپی می گرفتند و به در دیوار نصب می کردند.

او با اشاره به تاثیر انقلاب اسلامی بر عکاسی تصریح کرد: خیلی ها در جریان انقلاب به سمت عکاسی رفتند و استعدادشان شکفته شد. دیوار نویسی و نقاشی های دیوار ابتکار مردم بود و خیلی ها که در حوزه های مختلف هنری امروز سرشناس هستند اتفاقات اجتماعی انقلاب آنها را جذب هنر کرد کسانی که ذوق هنری داشتند و خود جوش آثار خود را ارائه دادند.

این عکاس پیشکسوت هدف را در هنر ضروری دانست و افزود: خیلی ها امروز برای عنوان می آیند و این تاثیر گذار نیست . کار هنر محمدود به کارمندی نیست . آن روز ها این گونه نبود هر چند کارمند بودیم و ارائه کارهای نو اصل اولیه بود.آن روزها رقابتی سالم در میان بچه ها بود. شوق عکاسی بچه ها را پاگیر عکاسی کرده بود یادم است 700 تومان از روزنامه اطلاعات می گرفتم . کاری با حقوق 7000 تومان به من پیشنهاد شد اما من 700 روزنامه اطلاعات و عکاسی را به 7000 تومان ترجیح دادم. در کار عکاسی خبری انسان خود را نزدیکتر از هر کسی به حادثه می بیند و با توجه به کاری که انجام می دهد به موقعیت هایی می رسد که هرگز دیگران به آن نمی رسند.

محمدی گفت: در نسل حاضر خلاقیت فردی کم است و من احساس می کنم که آنچه آموخته ام را باید در اختیار این نسل قرار بدهم . زمان ما جایی برای آموزش نبود که به صورت علمی و آکادمی یاد بگیریم . کار هنر ذاتی است اما نیاز به آموزش داردو این تجربه باید به نسل های بعدی منتقل شود. در این 12 سال ورک های زیادی داشته ام و سعی کردم این تجربه را به نسل جدید منتقل کنم .

وی با اشاره به عکاسی خبری افزود: امروز عکاسی خبری وجود دارد ولی با آن دوران تفاوت دارد آن روز هدفمند بود و عکاس از قبل برنامه ریزی می کرد به همین دلیل ماندگار شد.